از کژوال تا وینتیج: آشنایی با استایل‌های مختلف در دنیای مد| پرطرفدارترین سبک‌های مُد امروز کدام‌اند؟

از لحاظ روانشناسی، افرادی که لباس‌های مورد علاقه خود را می‌پوشند و سبک پوشش مخصوص به خود را دارند بیشتر از دیگران احساس قدرت، اعتماد به نفس و خوشبختی می‌کنند. هنگامی که انسان کار مورد علاقه‌اش را انجام می‌دهد، مغز دوپامین ترشح می‌کند. دوپامین همان ماده‌ای است که باعث ایجاد خوشحالی و لذت در انسان می‌شود و در بسیاری از داروهای شیمیایی نیز وجود دارد. اما قبل از اینکه بفهمیم کدام سبک پوشش را دوست داریم، باید با انواع استایل در دنیای مد آشنا شویم.

انواع استایل لباس و مد کدام است؟

دنیای مد دائما در حال تغییر و تکامل است و سبک‌های مختلفی در آن دیده می‌شود؛ اما برخی از سبک‌های لباس پوشیدن از قوانین خاصی پیروی می‌کنند و مهم‌تر از آن، مردم برای سال‌های سال است که از آن‌ها استفاده می‌کنند. به این سبک‌ها «استایل» گفته می‌شود. هر سبک پوششی که آن را بارها و بارها در جامعه دیده‌اید، نوعی استایل محسوب می‌شود.

در دنیای مد، هر استایلی ظاهر و قوانین مخصوص به خود را دارد. اگرچه برخی از استایل‌ها شبیه به هم به نظر می‌رسند؛ اما بدون شک تفاوت‌های ریزی با یکدیگر دارند. شناخت استایل‌های مختلف بسیار مهم است؛ چون که باعث می‌شود بتوانیم سبک پوشش خود را دقیق‌تر انتخاب کنیم.

استایل مینیمال (Minimal style)

کوکو شانل (۱۹۳۷)؛ پس از جنگِ جهانی اول، فعالیت فیزیکی زنان افزایش یافت. در همان زمان؛ شانل به فکر طراحی لباس های زنانه با الهام از لباس های مردانه افتاد. در طول تاریخ، تعدادِ اندکی از مکاتبِ فلسفی، فکری یا طراحی، به اندازۀ مکتبِ مینیمالیسم دوام داشته اند و همواره، پرطرفدار باقی مانده اند. مینیمالیسم ریشه در دهۀ ۱۹۶۰ و اوایلِ دهۀ ۱۹۷۰ دارد. خاستگاهِ مینیمالیسم را می توان در هنر بصری آمریکا و جنبش های فلسفی و هنری سراسر جهان مشاهده کرد. مینیمالیسم، از همان زمان، پایه هایش را در جهان محکم کرد و در حوزه های مختلف راه یافت؛ از هنرهای زیبا گرفته تا صنعتِ مُد و دکوراسیون خانگی.

مینیمالیسم، نوعی نگرش است که در همۀ ابعاد زندگی انسان مدرن بازتاب یافته است. استایل مینیمال زنانه، در واقع، به معنای پیاده کردنِ معیارها و عناصرِ کلاسیک در قالب مدرن و امروزی است. اگر استایل کلاسیک زنانه را دوست دارید؛ اما می ‌خواهید کمی امروزی ‌تر باشد و سلیقۀ خودتان هم در انتخاب لباس‌ هایتان دخیل باشد، استایل مینیمال زنانه، بهترین انتخاب شما خواهد بود. زنی که بر اساس استایل کلاسیک مینیمال لباس می ‌پوشد، ظاهری ساده و بی‌ زرق و برق دارد و استایلش همیشه بر اساس استانداردهای جهانی جذاب است. در این استایل، از رنگ های کمتر وخنثی بیشتر استفاده می شود. این استایل مناسب استفاده روزانه و قرارهای کاری است. معمولا سلبریتی ها از این استایل برای استایل روزمره خود استفاده می کنند. در این استایل، به جای استفاده از اکسسوری و زیورآلات پر زرق و برق، از اکسسوری های کوچک، ظریف و ساده استفاده می کنند. لباس ‌های مینیمال را می‌ توانید سال‌ های سال بپوشید، بدون اینکه از چرخۀ مُد خارج شوند؛ در واقع، استایل مینیمال باید بازتاب درون شما باشد.

استایل ماکسیمال (maximal style)

استایل ماکسیمال نقطه مقابل استایل مینیمال است به این معنی که هر قدر در استایل مینیمال، سادگی حرف اول را می زند برعکس در استایل ماکسیمال همه چی اغراق آمیز است و ترکیب بندی شلوغی دارد و مناسب افرادیست که در انتخاب استایلشان شجاعت دارند. افراط، ابداع، پیچیدگی، بی‌پروایی و فرم‌های اغراق‌شده از جمله مهم‌ترین ویژگی‌های استایل ماکسیمال محسوب می‌شوند. در استایل مینیمال همه چیز از برش لباس تا جنس و طرح پارچه‌ها بر سادگی و سهولت کاربری و استفاده‌ی بهینه از متریال و پارچه تأکید دارد، در حالی که در استایل ماکسیمال تمامی این قوانین نقض می‌شود؛ لباس‌ها ممکن است اور‌سایز طراحی شوند و پر از طرح و تزیینات و تجملات باشند.

چنانچه می‌خواهید به سبک ماکسیمال لباس بپوشید باید به اندازه‌ی کافی جسور باشید چرا که با پوشیدن لباس‌های متفاوت، طرح‌های شلوغ و رنگ‌های بولد جلب توجه خواهید کرد. اما این شلوغی به معنی شلخته بودن نیست، بلکه باید با توجه به سلیقه‌ی شخصی‌تان به نحوی هوشمندانه آیتم‌های ماکسیمال را با یکدیگر ترکیب کنید که استایل‌تان شلخته به نظر نرسد. در انتخاب آیتم‌های ماکسیمال دستتان باز است، می‌توانید بر حسب سلیقه‌ی شخصی‌تان و نکاتی که به آن‌ها اشاره خواهیم کرد به سراغ انواع و اقسام آیتم‌های ماکسیمال بروید و استایل مورد‌ نظرتان را بسازید.

مینیمال و ماکسیمال همان‌گونه که نام‌های متضادی دارند در ویژگی‌های ظاهری هم عکس یکدیگر هستند. اگر در سبک مینیمال از رنگ‌های اصلی، خنثی و سرد استفاده می‌کنیم، در استایل ماکسیمال به سراغ رنگ‌های بولد و تند و گرم می‌رویم.هر چه ترکیب‌های رنگی بیشتری را در آیتم‌هایتان داشته باشید استایل‌تان به ماکسیمال نزدیک‌تر است. به عنوان مثال رنگ‌هایی مانند صورتی بولد و پررنگ، فسفری، طلایی، قرمز پررنگ و بنفش رنگ‌هایی هستند که در استایل ماکسیمال بیشتر مورد کاربرد قرار می‌گیرند.

استایل ویمسیکال (Whimsical style)

استایل ویمسیکال یک سبک متفاوت از دنیای مد و فشن است. در بسیاری از استایل‌ها سعی می‌شود همواره حد و مرزها در طراحی تا مقدار زیادی رعایت شود. برای مثال طراحان در بیشتر مواقع از تعداد محدودی رنگ و مدل استفاده می‌کنند، اما در اینجا همه چیز آزاد است. استایل ویمسیکال می‌تواند از خیالات و رویاهای شخص طراح به همان صورت بیرون آمده باشد و رنگ‌ها و مدل‌های زیادی را در بر بگیرد. رنگ های متنوع استایل ویمسیکال، آن را به سبکی خیال انگیز تبدیل کرده است. در سبک ویمسیکال بیشتر رنگ های آبی، سبز، صورتی، زرد، قرمز و حتی رنگ های خنثی استفاده می شود. طرح‌هایی مانند گل گلی، راه راه، نقطه دار دورنگ، چند رنگ و… در این استایل ممکن است از ترکیب پارچه‌های مختلفی استفاده شده باشد تا کامل نشان دهد که در استایل ویمسیکال هیچ حد و مرز و محدودیتی وجود ندارد. استایل ویمسیکال بیشتر به پیراهن‌های نسبتا کوتاه و دامن‌های بلند توجه می‌کند و روی این‌گونه از لباس‌ها مانور زیادی می دهد.

ویمسیکال ها (طرفداران این نوع سبک) عاشق دامن بلند، لباس های لاله ای و طرح های بسیار عجیب و غریب مانند قسمت های راه راه یا خال خال، گل ها و سایر الگوهای نقاشی هستند. پالتو یا مانتو بلند رنگارنگ می تواند یک نوع لباس ضروری از استایل ویمسیکال باشد و مجموعه ای از کفش پاشنه بلند با طرح های عجیب نیز در این نوع سبک قرار می گیرند. سبک ویمسیکال همیشه در کانون توجه قرار دارد و سریعاً همگان را به خود جلب می کند. در استایل ویمسیکال احتیاج به کفش هایی با مدل و نوع خاصی نیست. با این استایل می توانید هر کفشی را که راحت هستید بپوشید اما به این نکته توجه کنید که اگر کفش شما از رنگ خنثی است، لباس هایتان را از رنگ های تیز و روشن و عجیب و غریب انتخاب کنید و بلعکس، اگر لباس های شما ساده هستند از کفش های عجیب و غریب استفاده کنید. این استایل گاهی مورد انتقاد مردم و برخی از طراحان مد و فشن قرار می‌گیرد، چرا که تا حدی مرزهای قوانین طراحی را رد می‌کند. در واقع این استایل‌ها در کنار استایل‌های دیگر تا حد زیادی جلب توجه می‌کند و شخصی که به این سبک لباس بپوشد ممکن است در یک جمع کانون توجه باشد.

استایل کلاسیک (Classic style)

طبق تعریف، واژه کلاسیک به نمونه‌ای برجسته و عالی از یک سبک خاص گفته می‌شود که ارزش خود را در طول زمان حفظ می‌کند و ماهیت آن طوری است که کهنگی نمی‌شناسد. عنصر کلیدی سبک کلاسیک «کیفیت» است. اصلا کیفیت در ذات این سبک است. چیزی ماندگار که تا مدت‌های طولانی دوام می‌آورد، بدون اینکه از مد بیفتد. می‌توانید بارها و بارها از آن استفاده کنید حتی چند دهه بعد، استایل کلاسیک همیشه از محبوب ترین استایل ها بوده چرا که تطبیق پذیری بالایی دارد؛ به عبارتی در استایل کلاسیک محدودیتی برای در آمیختن با استایل های دیگر ندارید و در واقع این سبک لباس پوشیدن، می تواند پایه و اساس سایر استایل ها باشد.

طرز لباس پوشیدن شما در استایل کلاسیک، تمیز و مطمئن است و معمولا رنگ های خنثی در این استایل در اولویت قرار دارند. رنگ در استایل کلاسیک نقش بسیار مهمی دارد و به عبارتی، مفهوم کلاسیک در رنگ های آن معنا پیدا می کند. در حالت کلی استایل کلاسیک را می توان با رنگ های خنثی و رنگ هایی مانند خاکستری، بژ، سفید، سورمه ای، مشکی، کرم، فیلی و … توصیف کرد. ناگفته نماند که در استایل کلاسیک لزوما محدود به استفاده از رنگ های خنثی نیستید بلکه می توانید از رنگ های شاد برای انتخاب اکسسوری هایی مانند کیف و شال و روسریتان استفاده کنید. نکته ای که در استایل کلاسیک باید به آن توجه شود، فیت بودن سایز لباس است به این معنا که لباس نه خیلی چسبان و آزار دهنده باشد و نه خیلی آزاد باشد که ظاهر فرد را نامرتب نشان دهد. در این استایل، پارچه ها اغلب از جنس پنبه، ابریشم الیافی و پشم هستند و طراحی لباس هایی به این سبک، ساده و مینیمال هستند.

اگر بخواهیم نمونه‌ای عالی از سبک کلاسیک را در صنعت مد در نظر بگیریم، کوکو شانل یکی از بهترین‌هاست. ۵۰ سال از مرگ کوکو شانل می‌گذرد، اما هنوز دیدگاهی که او از مد کلاسیک داشت پابرجاست. شانل همچنان موقعیت برجسته‌اش را در بین برندهای لباس حفظ کرده است و این را مدیون کارل لاگرفلد است. پس از مرگ شانل، به‌مدت ۱۰ سال این برند بی‌صاحب ماند، اما کارل لاگرفلد که او هم همین چند وقت پیش از دنیا رفت، خانه مد او را احیا کرد.

استایل کژوال (Casual style)

این استایل برای اولین بار در ابتدای قرن بیستم در آمریکا پدیدار شد. نتایج اجتماعی و اقتصادی جنگ جهانی باعث شده بود تا کارآمد بودن لباس به عنوان یک فاکتور تعیین‌کننده در هنگام لباس پوشیدن مطرح شود. در همان زمان برند‌هایی نظیر لوی استراوس، کانورس و لاکست به روی صحنه آمدند. دقیقا در همین دوران برای اولین بار کوکو شنل، لباس‌هایی با استایل کژوال را برای زنان به بازار عرضه کرد و آن‌ها را از شر لباس‌های رسمی و آزار‌ دهنده‌ی آن زمان نجات داد. از اینجا بود که ایده‌ی تطبیق لباس با سبک زندگی افراد پا به عرصه نهاد.

در یک کلمه استایل کژوال یعنی سبک راحتی! این سبک لباس پوشیدن یعنی بدون زحمت زیاد طوری بپوشید که بتوانید روزمره مورد استفاده قرار دهید. واژه کژوال، به معنای تصادفی و غیر جدی است. ممکن است شما با شنیدن این اسم، فکر کنید که یک استایل شلخته است در حالی که استایل کژوال در مد، هر چیزی هست به جز شلختگی! در واقع استایل کژوال به معنی استایل عجیب و غریب است. معمولا افرادی که به دنبال راحتی هستند و راحت بودن را به هر چیز دیگری ترجیح می دهند، از این سبک پیروی می کنند. این افراد نه تنها شلخته نیستند بلکه یک ظاهر مدرن و شیک و در عین حال ساده و راحت دارند. انتخاب عناصر استایل کژوال پوشیدن یعنی چیزی را بپوشید که مختص فصل نباشد و به گونه ای که با اضافه کردن لایه بندی یا کم کردن آن بتوان گرمی و سردی آن را تنظیم کرد.

شما این استایل را می‌توانید برای مهمانی‌ها و دورهمی‌های دوستانه خود انتخاب کنید و همچنین با انتخاب مناسب لباس‌ها می‌توانید این استایل را برای حضور در محل کار و انجام کارهای روزانه مانند خرید کردن داشته باشید. به طور کلی هدف از این استایل این است که شما لباس‌هایی را بپوشید که در عین شیک بودن در آن‌ها راحت باشید.

این استایل معمولا شامل تی‌شرت، شلوار جین، دامن، ژاکت کش بافت یشمی، پیراهن، کفش کتانی و… می‌شود.اگر قصد دارید استایل کژوال زیبا و خاصی داشته باشید بهتر است که به سراغ رنگ‌هایی مانند خاکستری، سفید، مشکی، آبی، خرمایی، قهوه‌ای و خاکی بروید.

استایل کالج (College style)

استایل کالج یا استایل پرپی در ایران کمتر دیده می شود. این استایل از کالج های غرب، که مختص افراد ثروتمند و مرفه بود، نشات گرفت. این استایل در آغاز مخصوص دانش آموزان ثروتمندی بود که برای رفتن به مدرسه از لباسهای شیک و برندهای گران قیمت استفاده می کردند. با گذشت زمان استایل کالج طرفداران زیادی پیدا کرد و همه افراد مرفه، با گروه های سنی مختلف، از آن پیروی کردند؛ گرچه اکنون همه اقشار می توانند از این سبک استفاده کنند. اصالت، آراستگی و شیک بودن از ویژگی های اصلی استایل کالج است. لباس های یقه دار و آستین بلند،  کفش های زنانه ساده با پاشنه متوسط، از نکات استایل کالج است. برای استایل کالج یا پرپی شما باید بیش تر پارچه های چهارخانه، شطرنجی، گینگهام، تویید، آرگایل و تارتان را انتخاب کنید. این سبک از طرح و نقش ها استایل کالج را نشان می دهد. به علاوه اینکه رنگ های مانند سفید، سورمه ای، سبز تیره، قرمز بورگاندی، قهوه ای و کرم از رنگ هایی هستند که در استایل کالج بیشتر دیده می شوند و رنگ های دیگر خیلی کم در این استایل به چشم می خورند.

پوشش‌هایی نظیر شلوار جین پاره و یا لباس‌های خیلی جذب و چسبان و همچنین پوشش گشاد و آویزان در استایل کالج جایگاهی ندارد! آنچه در استایل کالج استفاده می‌شود باید اندام شما را متناسب با سایز واقعی نشان دهد. شلوارهای کتان اغلب در رنگ‌های روشن از ویژگی‌های این استایل است. انواع کتان‌های نه بسیار جذب و نه خیلی گشاد را می توانید در سبک کالج بپوشید. کالج‌ها افراد باکلاسی هستند که زرق و برق و تجمل را دوست ندارند و تنها شیکی و آراسته بودن برایشان مهم است. در نتیجه تعداد اکسسوری‌های مورد استفاده آن‌ها کم است. اگر می‌خواهید یک استایل ساده، شیک و در عین حال جوان‌پسند داشته باشید، یکی از گزینه‌های پیشنهادی به شما استایل کالج است.

استایل اگزوتیک (Exotic style)

استایل اگزوتیک یک سبک فشن لباس است که بر رنگ‌های جیغ، نقش‌های تزئینی و موزاییکی، بافت‌های رنگین کمانی، جواهرات براق و خطوط طولانی متمرکز است. نکته جالب در مورد استایل عجیب و غریب این است که استایل اگزوتیک پایش را فراتر از قوانین دنیای مد می‌گذارد و افراد را به رنگ و نقش محدود نمی‌کند. این استایل عجیب تنها در لباس‌ها خلاصه نمی‌شود و مانند تمام استایل‌های فشن ازجمله استایل هنری، استایل رترو، استایل بوهو و… در سبک آرایش مو و صورت نیز تأثیرگذار است. استایل اگزوتیک یا عجیب استایلی است که در آن از هر چیز عجیب و غریبی که شاید تابحال کسی ندیده باشد، تشکیل میشود. استایل اگزوتیک بی‌شک جذابیت بالایی دارد و همین امر سبب شده تا بهترین طراحان مد در جهان به طراحی لباس‌های اگزوتیک بپردازند. این استایل برخلاف نامش در مواقعی می‌تواند کاملاً ساده باشد اما از آنجایی که در تضاد با جریان رایج لباس پوشیدن و مدل‌های لباس عامیانه هستند، عجیب به نظر می‌آیند. همانطور که از اسم این استایل پیداست، استایل اگزوتیک یعنی لباس‌هایی را بپوشید و باهم ترکیب کنید که قبلاً دیده نشده است.

در استایل اگزوتیک زنانه و استایل اگزوتیک مردانه همۀ آیتم‌ها به شکل اغراق‌آمیزی بزرگ هستند و گاهی اوقات این مسئله سبب می‌شود راحتی درحرکت از شما سلب شود. دوخت پارچۀ لباس‌ها در مواقعی می‌تواند پیچیده و عجیب باشد که این از قواعد مرسوم استایل های عجیب است. اکسسوری‌های که در استایل اگزوتیک بکار می‌روند نیز معمولاً ساختارشکنانه و عجیب هستند.

استایل بوهو (boho style)

بوهو از کلمه فرانسوی بوهمین گرفته‌ شده است. بوهمین در زبان فرانسوی معنی کولی یا افراد سرگردانی که بدون هیچ قید و شرط خاصی روزگار را می‌گذرانند و زندگی می‌کنند می‌دهد. وقتی صحبت از استایل بوهو یا بوهمین می‌شود منظور سبکی از پوشش است که در آن آزادی وجود دارد. استایل بوهو یک استایل شیک، راحت و جذاب است. اگر شما دوست دارید که کمی متفاوت‌تراز دیگران لباس بپوشید می‌توانید به سراغ این استایل جذاب بروید. منظور از آزادی در این سبک که شما می‌توانید بدون محدود کردن خود در چارچوب‌های رسمی و خشک، رنگ، مدل و طرح لباس خود را انتخاب کنید.

اگر در فکر ساخت استایل بوهو هستید بهتر است به سراغ الیاف طبیعی مثل کتان، چرم و مخمل بروید. رنگ‌های بژ، قهوه‌ای، سفید و سبز تیره از رنگ‌هایی هستند که استایل بوهو را برای شما می‌سازد. ژاکت و کت‌های گشاد و آزاد، سویشرت های بلند، دامن و پیراهن‌های نخی بلند و طرح دار، کلاه‌های بزرگ و زیبا و… دراین استایل کنار هم قرار می‌گیرند. این استایل فردی را نشان می‌دهد که آزاد زندگی می‌کند، دوست دارد به شکلی خارج از کلیشه‌ها و چارچوب پوشش و سبک زندگی راحت خود را دنبال کند.

استایل تام بوی (Tomboy style)

کلمه تامبوی برای اولین بار در قرن ۱۵ خطاب به پسرانی که رفتار بی ادب و ناهنجار داشتند به وجود آمد. اما در اواخر قرن ۱۵، این کلمه به سمت معنای زنانه ای که الان وجود دارد، رفت. یعنی یک دختر بی پروا، که روحیه ای پسرانه دارد. استایل تامبوی؛ نوعی لباس پوشیدن بدون زحمت و راحت است که از لباس و پوشش آقایان الهام گرفته میشود. این استایل بر ملزوماتی مثل تیشرت، جین، کت و شلوار، پیراهن اورسایز تاکید دارد. یکی از انواع استایل های دخترونه که در آن خبری از لباس ها و اکسسوری دخترانه نیست و به سبک پسرهای جوان لباس می‌پوشند، این لباس پوشیدن دختران به سبک پسران جوان را استایل تام بوی می گویند. از افراد مشهوری که از استایل تام بوی پیروی می کنند ،میتوان الن دجرنس Ellen Degeneres مجری برنامه الن شو را نام برد. این استایل، ساده، بی دردسر و جالب است.

استفاده از پیراهن های مردانه در استایل پسرانه یا همان مد تام بوی، کاربرد خیلی زیادی دارند. شما میتوانید با پوشیدن پیراهن دکمه دار سایز بزرگ با طرح چهارخونه و یا شطرنجی، استایل تامبوی خودتان را چند درجه ارتقا دهید تا جذاب تر از همیشه باشید. معمولا این پیراهن های مردانه در این سبک از مد و استایل، از جنس فلانل بوده که از نخ پشمی بافته شده اند و برای فصل پاییز است. از ویژگی های این پارچه نرم و سبک بودن آن میباشد. لباس های اسپورت و ورزشی مثلا با آرم تیم مورد علاقه شما میتواند انتخاب خوبی باشد. نکته قابل توجه در استایل تامبوی؛ این است که هرچه لباسی که انتخاب میکنید سایز بزرگتر و راحتتر باشد، سبک پوشش شما در تامبوی بهتر و جذاب تر خواهد شد. لباس های تنگ و چسبان خیلی کم در این استایل مورد استفاده قرار میگیرند. تیشرت های اورسایز که طرح ها و نوشته های پسرانه دارند نیز یکی از گزینه های خوب برای فصل های گرم سال در این سبک پوشش هستند. هودی ها برای فصل های سرد سال در این استایل استفاده میشوند. پیراهن مردانه مدل اورشرت مخصوص فصل پاییز است. پارچه آن کمی کلفت تر از پیراهن های کلاسیک مردانه میباشد.

برای شرکت در مراسم رسمی و مهمانی ها در این استایل از کت و شلوار بهره گرفته میشود. برای کمی جذابیت بیشتر و تطابق با سبک پوشش تامبوی، یک تی‌شرت ساده سفید و یا مشکی به تن کنید. این استایل خیلی حالت رسمی ندارد و میتوانید از کفش های کژوال استفاده نمایید. کفش هایی مانند کتانی های سفید آدیداس (Adidas) یا ونس برای تیپ های تامبوی کاربرد دارند.

استایل آوانگارد (Avant-garde style)

لغت آوانگارد با خواستگاه فرانسوی، به افراد و یا کارهایی اطلاق می‌شود که خلاق و بدعت آمیز هستند و احترام ویژه ای برای هنر، فرهنگ، فشن و ترکیب آنها با لایف استایل قائلند. آوانگارد بودن به معنی شکستن کلیشه ها و پاگذاشتن به دنیایی جدید و خلاقانه در زمینه های مختلف فشن، میک آپ، طراحی منزل و حتی غذا است. هرچیزی که مرزهای نرمال بودن را کنار بزند و از جایگاه خود یک گام فراتر برود در دیکشنری فشن، لیبل آوانگارد را می‌گیرد. امروزه بسیاری از طراحان مد تلاش می‌کنند تا برچسب آوانگارد بودن را برای نام، برند یا محصولات خود بگیرند. فردی که این پوشش را به تن کرده به نظر می‌رسد از یک قرن بعد سوار ماشین زمان شده و به زمان ما برگشته است!

استایل آوانگارد در واقع استایلی بسیار نوظهور و نوپاست اما می‌تواند برخی جنبه های vintage را نیز در خود منعکس کند. اتفاقا از آنجایی که این فشن به مدت چند دهه از دید عموم پنهان بوده، کمک گرفتن از آنها ایده هوشمندانه ای بنظر می‌رسد؛ چرا که علیرغم عجیب بودن لباس در نگاه کلی، برای بیننده پذیرفتنی است. از آنجایی که استایل آوانگارد معمولا با اشکال هندسی غیرمعمولی و گاهی اوقات پارچه های غیرمتعارف دوخته می‌شود به نظر می‌رسد که می‌توان این نوع پوشش را بیشتر کاستوم در نظر گرفت، نه لباسی که در یک روز عادی بتوان در خیابان پوشید.

استایل آوانگارد تلفیقی از هنر و فرهنگ سبک فوق مدرن در فشن است و هنر بدون پیام و مضمون، معنایی ندارد. در فشن شوهای تم دار این استایل که مدل ها همگی در یک سبک ظاهر می‌شوند، می‌بینیم که همگی پیام خاصی را در استایل خود نشان می‌دهند. الهام از طبیعت، کوه ها، دریا، دشت و حیوانات در استایل، یکی از موضوعات مورد علاقه ی آوانگارد هاست. به تعبیر منتقدان، این توجه خاص به حیوانات می‌تواند حاوی پیامی حمایتی باشد. آوانگاردها به خصوص علاقه خاصی به بال پرندگان نشان می‌دهند.

استایل آوانگارد به هیچ ترکیب رنگی مقید نیست و معتقد است که تمام رنگ ها می‌توانند در کنار یکدیگر پوشیده شوند و کوچکترین مشکلی پیش نیاید! البته در برخی ایونت های این سبک که دارای تم خاصی باشند، دیزاینرها تنها از رنگ مشخص شده در طراحی ها استفاده می‌کنند و ویژگی آوانگاردی استایل را در طراحی و دوخت لباس یا آرایش موها و چهره پیاده می‌کنند. در استایل آوانگارد، معمولا یکی از المان های رنگ، آرایش یا هیرکات موها دستخوش تغییر عجیب و جدیدی می‌شود. همچنین می‌بینیم که از تزئینات اغراق آمیز بزرگ و متعدد در لابه لای موها نیز زیاد استفاده می‌شود. استفاده از چترهای بزرگ و کلاه های عجیب روی سر نیز در این نوع استایل زیاد دیده می‌شود.

استایل وینتیج (Vintage style)

کلمه‌ی  وینتیج یک استاندارد صنعتی است که برای معرفی محصولات ساخته شده بین ۲۰ تا ۱۰۰ سال قبل استفاده می‌شود. البته اگر قدمت محصول بیش از یکصد سال باشد به آن «عتیقه» (Antique) می‌گویند و دیگر وینتج به‌حساب نمی‌آید. استایل وینتیج اشاره به ترکیب کردن و پوشیدن آیتم‌های یک ست لباس دارد که در دوره‌های زمانی گذشته طرفدار داشته است. بر عکس تصور عام که با شنیدن اسم وینتیج به یاد لباس‌های کهنه و از مد افتاده میفتند، وینتیج درباره‌ی کالای ارزشمند و قیمتی است که از زمان‌های دور به ما رسیده و قرار است با دیدنش خاطرات خوش گذشته را مرور کنیم. اما اصطلاح استایل وینتیج سر و کله‌اش از کجا به دنیای مد باز شد؟ در زمان جنگ جهانی اول، امکان تولید پارچه کاهش پیدا کرد با کمبود پارچه، شرکت‌های طراحی لباس به فکر بازسازی تولیدات گذشته و فروش آنها افتادند. این لباس‌های کلاسیک و کاربردی با نام وینتیج به مردم بسیاری عرضه شدند.

کسی که استایل وینتیج را به عنوان روشی برای لباس پوشیدن انتخاب می‌کند باید بداند که پیروان این استایل، حتما لباس‌ها و آیتم‌های یک دوره‌ی خاص را نمی‌پوشند بلکه استایل‌های دوره‌های مختلف زمانی را بسته به ذائقه با هم ترکیب می‌کنند. مثلا در استایل وینتیج می‌توان یک سنجاق سر از دهه‌ی ٣٠ میلادی را با یک ژاکت از دهه‌ی ٩٠ میلادی ست کرد و پوشید.

استفاده از رنگ‌های گرم (کرم، زرد، قرمز، نارنجی، …) در این سبک و استایل بسیار رایج است. در استایل وینتیج نوجوانان بیشتر از دستمال سر، هدبند و کلاه استفاده می‌کنند. تعداد لایه‌های لباس در این سبک بسیار زیاد است. به همین دلیل در این سبک بیشتر از پارچه‌های ظریف و بافت‌های ریز استفاده می‌شود. کیف و کفش‌های این استایل بیشتر کفش‌های پاشنه بلند و پاپیون‌دار و کیف‌های کوچک و دستی است. لباس‌های گل گلی، خال‌خالی، و پارچه‌های طرح‌دار و ریزنقش، انتخاب‌های مناسبی برای استایل وینتیج زنانه است.  استفاده از لباس کوتاه، تا زیر زانو و دامن‌های کلوش و چین‌دار با قد متوسط، راسته و بلند از ویژگی‌های استایل وینتیج زنانه است. استایل وینتیج مردانه بیشتر با کفش‌های پاشنه تخت و دورنگ سفید مشکی معنا پیدا می‌کند. استفاده از کیف و کفش چرم هم در این استایل وینتیج مردانه بسیار مرسوم بوده و اکثر پارچه‌هایی که در این سبک استفاده می‌شود طرح‌دار هستند. لباس‌های کلاسیک و قدیمی به‌عنوان اصلی‌ترین نماد سبک وینتیج مردانه و زنانه شناخته می‌شوند.

استایل رترو (Retro style)

واژه رترو ریشه لاتین دارد و به معنای زمان گذشته یا قدیمی است. استایل و تیپ رترو یا مد بازسازی؛ در دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ میلادی وارد عرصه مد و فشن شد. مدل استایل رترو، سبکی الهام گرفته از گذشته، برای علاقه‌مندان به نوستالژی می‌باشد. در فرهنگ مردمی (دوره نوستالژی) به طور معمول برای دو دهه که ۲۰ تا ۳۰ سال از زمان حال فاصله دارد، به کار برده می‌شود. سبک رترو، ابتدا در صنعت فرانسه استفاده شد. مدتی بعد به انگلستان راه پیدا کرد و به این ترتیب استایل های نزدیک به معاصر و قدیمی دوباره زنده شدند. در این استایل مد شدن مجدد یک نوع پوشش یا یک لباس خاص امری عادی محسوب می‌شود.

استایل رترو نیز مانند استایل وینتیج، الهام گرفته از زمان های گذشته است و بسیار به هم شباهت دارند و اکثر افراد این دو استایل را با هم اشتباه می گیرند. از تفاوت های استایل رترو و استایل وینتیج، می توان به زمان انتشار آن ها اشاره کرد. در استایل وینتیج از لباس هایی استفاده می شود که توسط افراد دیگر مورد استفاده قرار گرفته و از زمان انتشار آن گذشته است و درحال حاضر مجددا همان لباس ها مورد استفاده قرار می گیرد اما در استایل رترو با الهام گرفتن از لباس های قدیمی، لباس هایی با همان سبک در عصر جدید تولید می کنند. استایل رترو در واقع یک سبک کلاسیک است که تنوع رنگی و پالت رنگی خاصی را در هر فصل ارائه می دهد به صورتی که ممکن است در یک فصل رنگ های پاستیلی را در این استایل ببینید و در فصل دیگر رنگ های تیره! تیشرت های چاپی با رنگ های روشن و پاستیلی و شلوارهای اورسایز که کمی کوتاه نیز هستند، همچنین کفش های اسپرت و راحت نمونه ای از لباس هایی به سبک استایل رترو می باشند. لباس های مورد استفاده در استایل رترو، در زمان حال و با منسوجات امروزی تهیه و تولید می شوند و جنس و نوع بافت آنها، کاملا متفاوت با دهه های گذشته است.

استایل ورزشی (Sports style)

استایل اسپرت یا همان لباس ورزشی به سبکی از پوشش گفته میشود که علاوه بر راحتی آیتم ها، از لباسها و وسایل ورزشی گرفته و یکی از مهمترین بخشهای استریت استایل را تشکیل میدهد. این سبک از پوشش برای تمامی سنین و برای هر دو جنسیت کاربرد زیادی دارد و حتی بسیاری از آیتم های مورد استفاده در آن، هم برای خانمها و هم برای آقایان قابل پوشیدن است. البته باید گفت که استایل ورزشی تفاوت های اساسی با کژوال دارد و برخلاف تصور عموم، این دو نوع از پوشش یکی نیستند.

در رنگ و طرح این استایل محدودیتی وجود ندارد. در استایل اسپرت شما میتوانید هر رنگ و طرحی استفاده کنید. در گذشته بیشتر از رنگ های شادتر استفاده میشد اما در دنیای فشن مدرن، همه رنگها از تیره ترین تا روشن ترین طیف در استایل اسپرت استفاده میشود. پارچه های قابل استفاده در این استایل باید بسیار راحت و منعطف بوده تا مصرف کننده بتواند در آنها تحرک زیادی داشته باشد. این لباسها به علت تعرق زیاد باید از پارچه های با کیفیت استفاده  شود که تنفس داشته، کشی بوده و مقاوم باشند. در سالهای اخیر فناوری های نانو و دوخت های جدید هم نوآوری هایی بوده که در این استایل بسیار پرکاربردند.

در این سبک پوشش از شلوارهای گرمکن ورزشی بسیار استفاده میشود. هودی ها و سویشرتهای اور سایز و راحت هم آیتم های دیگر اسپرت هستند که اغلب با کتانی های ورزشی ست میشوند. وقتی از این استایل استفاده میکنید باید تا حد ممکن لباسهایی را بپوشید که برای قدم زدن و دویدن در هوای آزاد و یا ورزش کردن در باشگاه از آنها استفاده میکنید. خانمها دست بازتری در انتخاب استایل اسپرت دارند چرا که میتوانند از دامنهای اسپرت، لگ های ورزشی و از این دست لباسها استفاده کنند. شلوارهای جین کلاسیک و اسکینی را هم فراموش نکنید. انواع شلوارک و جوراب های ورزشی برای این استایل طراحی میشوند و بسیار کاربردی و زیبا هستند.

در زمینه اکسسوری، استایل اسپرت استفاده از زیورآلات خیلی توصیه نمیشود اما میتوان به صورت دلخواه از ساعت های مچی با بندهای سیلیکونی، ساعت های گام شمار و اسپرت مناسب این استایل در پوششتان استفاده کنید. هدبند، کلاه های آفتابی لبه دار و یا کلاه هایی که فقط نقاب دارند هم در سبک اسپرت بسیار محبوبند.

استایل گوتیک (Gothic style)

گوتیک در معنای لغتی یعنی منصوب به قوم گوت‌ها در واقع گوتیک واژه اهانت‌ آمیزی بود که در دوره رنسانس برای توصیف هنر غیر کلاسیک منصوب به بربرها (گوت ها) به کار میبردند.

گوتیک سبکی است که بیشتر ریشه در روحیات افراد داره و سبکی ساختارشکن است. افرادی که این سبک رو انتخاب میکنن سعی بر به چالش کشیدن هنجار‌های اجتماعی دارن. بعضی‌ها معتقدند استایل گوتیک تاریخچه ای کوتاه ولی غنی دارد. اولین ظهور این سبک در پوشش جوانان دهه هشتاد میلادی دیده شد. تعدادی از افراد علاقه مند به موزیک گوتیک راک گروه های موزیک معروفی مانند The Cure یا siouxsie and the banshees لباسهایی میپوشیدند که دقیقا مثل ادبیات و موسیقی مورد علاقه شان تاریک و سیاه بود. هرچند فقط چهل سال از تولد استایل گوتیک میگذره ولی این سبک از پوشش تغییرات بسیار زیادی داشته و خود به زیر شاخه های زیادی از جمله: romantic goth ،victorian goth و… تبدیل شده است که هرکدام قوانین و خصوصیات خود را دارا هستند.چون که این سبک از استایل‌های ویکتوریایی، الیزابتی و پانک الهام میگیرند و همچنین پیوند نزدیکی با قرن های ۱۸ و ۱۹ دارد.

والری اتیل، تاریخ نگار حوزه مد آمریکایی میگوید:

کلمه‌ی گوتیک از لحاظ تاریخی با تصویر مرگ، ویرانی و پوسیدگی مرتبط است. ماهیتی منفی دارد و به تاریکی و توحش و افسردگی و وحشت اشاره می کند. گوتیک نماد طغیان و شورش است. پس مناسب بزرگسال‌هاست و جایی برای لباس کودک ندارد.

بسیاری از آیتم های نشات گرفته در این استایل از فرهنگ قرن هجدهم و نوزدهم اروپا هستند و در نسخه های خیلی اغراق آمیزتری حتی لباسهای دوران باروک هم بین گوتیکها محبوب است. سیلوئنت اکثر لباسها برای خانمها، سیلوئت ساعت شنی بوده و از مدلهای کمر کرستی بسیار استفاده میشود. تور و گیپور بخش عمده ای از زیبایی بصری استایل گوتیک را شکل میدهد و چرم و مخمل هم بعد از آنها بسیار محبوبند. دستکشها و جورابهای خاص، کلاههایی که کمی خارج از عرف هستند.

در استایل گوتیک برای آقایان اغلب از کت های بسیار تنگ، شلوارهای راسته و نسبتا جذب و کفش های چرمی و ترجیحا ساق دار استفاده میشود. این سبک جای بسیار زیادی برای خلاقیت دارد و حتی میتوانید با پیراهن آستین گشاد و شلوار جین بیسیک و فقط با تنظیم استایل و رنگ، یک پوشش گوتیک درست کنید. شاید پرزرق و برق ترین بخش فرهنگ گوتیک، بخصوص برای خانمها، بخش اکسسوری و جواهر آلات باشد. از انواع پیرسینگ و هوپ تا دستبندهای قطور و سنگین، گردنبندهای عصر ویکتوریایی یا کمی ترسناک، انگشترهای زیاد و متنوع و … همه مواردی هستند که میتوانید در ساخت یک استایل گوتیک از آنها استفاده کنید.

استایل هنری (Art style)

سبک هنری یک جنبش مد در نیمه‌ی دوم قرن نوزدهم بود، که بر اساس سادگی در طراحی شکل گرفته بود. این جنبش در اوایل دهه ١٨۵٠ میلادی در بریتانیا توسعه یافت و تحت تاثیر محافل هنری مانند پیشارافائلی‌ها (Pre-Raphaelites) قرار گرفت. سبک هنری در قرن نوزدهم شامل لباس‌هاى زنانه‌ی بلند و گشادى بود که از سبک‌های قرون وسطی الهام گرفته بودند. این سبک مورد توجه و استفاده توسط زنان و نقاشان برای لباس‌هاى روزمره قرار گرفت. لباس‌هاى گشاد و راحت و نسبتا ساده که اغلب آستین‌هاى بلند پف‌دار داشتند. در این سبک از پارچه‌های تهیه شده از مواد رنگ‌زای طبیعی، در تم رنگ‌های مختلف با ترکیب سفید و خاکسترى استفاده مى‌شد، که با هنر گلدوزی، قلابدوزى تزیین شده بودند. سبک هنری مخالف شدید نسبت به دامن فنر‌دار و کرست براى لباس‌هاى زنانه و همچنین استفاده از رنگ‌های مصنوعی (شیمیایى) براى رنگ‌آمیزى پارچه‌ها بود و زیاده‌رویى در تزیین لباس‌ها را نمى‌پسندید.

یکی از انواع تیپ لباس های که به تازگی در بین مردم مورد توجه قرارگرفته، استایل هنری است. در این استایل لباس‌های عجیب و غریب و ناهمگون حرف اول را می‌زنند به‌گونه‌ای که با ورود به یک جمع، خاص بودن لباس به چشم می‌آید. معمولا افرادی که روحیه هنری دارند، طرفدار این سبک هستند و معمولا هر فردی استایل خاص خودش را می سازد، به همین دلیل این استایل ممکن است در هر فردی، متفاوت دیده شود ولی در حالت کلی استفاده از کلاه، دستمال سر، زیورآلات و در کل اکسسوری های خاص با اشکال مختلف از ویژگی های این سبک است. این نحوه‌ی پوشش به افراد آزادی زیادی می‌دهد و آن‌ها را محدود به ترندهای مد نمی‌کند. به لحاظ آزادی و خلاقیتی که در استایل هنری وجود دارد می‌توانیم این استایل را بسیار به استایل آوانگارد نزدیک بدانیم؛ اما این دو استایل هم تفاوت‌هایی با یکدیگر دارند از این نظر که در استایل آوانگارد هیچ قانونی وجود ندارد در حالی که در استایل هنری عناصر بر پایه‌ی مبانی هنرهای تجسمی با یکدیگر ترکیب می‌شوند. در استایل هنری، مفاهیمی هم چون هارمونی، تعادل، کنتراست و… در چینش عناصر مد نظر گرفته می‌شوند.

استفاده از صنایع دستی هنری در استایل یکی از ویژگی‌های استایل هنری است؛ پته‌دوزی، مکرومه، ترمه‌بافی، چرم‌های دست‌دوز، زردوزی، گل‌دوزی، سنگ‌دوزی و مرواریددوزی، بافتنی، قلاب بافی، ملیله‌دوزی و منجوق‌دوزی، نقاشی روی پارچه، چاپ‌‌های دستی و دوخت‌های سنتی همه تزییناتی است که بر روی لباس‌های هنری می‌بینید. استفاده از پوشاکی که دارای تزیینات هنری مانند گل‌دوزی، سنگ‌دوزی، زردوزی و نقاشی دستی روی پارچه هستند استایل شما را به استایل هنری نزدیک خواهد کرد.

استایل هیپ هاپ (Hip hop style)

استایل هیپ هاپ به دهه ۶۰ میلادی برمیگردد زمانی که در محله های فقیرنشین آمریکا، بچه های کوچکتر مجبور به پوشیدن لباس برادران بزرگترشان بودند. در دهه ۸۰ برندهای بزرگی از جمله آدیداس خودش را با این فرهنگ هماهنگ کرد؛ بعد از آن هیپ هاپ دستخوش تغییراتی شد تا به شکل امروزش رسید. انتخاب لباس هایی با سایز خیلی بزرگ یا خیلی گشاد و شلوارهای چریکی از ویژگی های اصلی استایل هیپ هاپ هستند. هیپ هاپ در واقع مشهور ترین سبک موسیقی در آمریکا است و رپرها و خواننده هایی که در این سبک فعالیت می کنند، پوشش و استایلی مخصوص به خودشان دارند. به عبارت دیگر، استایل هیپ هاپ از جمله خرده فرهنگ هایی است که به واسطه ی موسیقی، به عرصه ی مد و فشن راه پیدا کرده و با طرفداران فراوانی که در نقاط مختلف دنیا و حتی ایران به خود اختصاص داده و به یک سبک و استایل خیابانی نیز تبدیل شده است.

عناصر و المان هایی که در این سبک پوشش رواج بیشتری دارند. مواردی مانند اسکیت برد، کلاه های بافتنی، تتو و پیرسینگ و کفش های Vans که همگی زاده ی قرن ۲۱ هستند، در حال حاضر به وفور در این استایل مورد استفاده قرار می گیرند. برندهایی از جمله لویی ویتون و گوچی نیز از فعالان قرن حاضر در استایل هیپ هاپ محسوب می شوند. استایل هیپ هاپی بیش از هر چیزی به آیتم‌های خاص خود وابسته است. از جمله موارد مهم و پرکاربرد در این استایل می توان به ژاکت بامبر، هودی، پیراهن بیسبالی، شلوار جین بگی، شلوار فاق کوتاه، کفش بسکتبال، شلوار ورزشی، کلاه کپ، دستمال سر، ساعت، زنجیر، عینک آفتابی بزرگ اشاره کرد.

استایل راکر (Rocker style)

همانطور که از نام استایل راکر پیداست، این سبک از موسیقی راک گرفته شده است. ریشه این استایل و مد به دهه ۵۰ میلادی در آمریکا باز میگردد. خوانندگانی مانند الویس پریسلی، چاک بری، فردی مرکوری، دیوید بویی از خوانندگان معروف و پیشگام موسیقی راک هستند که در شکل گیری این استایل و پوشش نقش بسزایی داشتند.

مد و استایل راکر بسته به اینکه طرفدار کدام سبک از موسیقی هستید، در افراد مختلف متفاوت است. اما در حالت کلی، برای این سبک یک دسته بندی لباس را میتوان در نظر گرفت: تی‌شرت های قدیمی و گشاد، کت چرم، شلوار جین، که کت چرم پایه ثابت مد راکر است. این سبک لباس پوشیدن؛ عمدتاً کژوال با مقداری پیچیدگی است. شلوار جین پاره با تکه دوزی چرم و تیشرت هایی که اشکال گرافیکی دارند؛ مهم ترین بیک مد و استایل راکر هستند. سبک راک، رفته رفته از خوانندگی و نوع لباس پوشیدن فراتر رفت و تبدیل به سبک زندگی شد. شما این سبک را در دکوراسیون منزل، نوع لباس، نوع رفتار و مدل موهای مردم میتوانید ببینید. از دیگر ویژگی های استایل راکر؛ کت موتور سواری، شلوار چرم حتی در تابستان و بوت چرم هستند.

مد و استایل راک به ظاهر خشن، فقط مختص مردان نیست، بلکه زنان نیز با آمیختن عناصر ظریف و زنانه با عناصر زمخت، سبک راکر مختص به خودشان را میسازند. کت بمبر، شلوار جین چسبان و پاره، کتانی اسنیکرز، تیشرت گشاد و پوتین بلند از عناصر اصلی استایل راکر برای زنان محسوب میشوند.

استایل پانک (Punk style)

استایل پانک یکی از خرده فرهنگ های تاثیرگذار از زمان ظهور تا به امروز بوده است. تاریخ دقیق تولد این سبک را می‌توان به دهه ۶۰ آمریکا نسبت داد. خرده فرهنگ پانک، از جنبش های اواسط دهه ۱۹۷۰ است و به مدت یک دهه بسیار معروف و پرطرفدار بود. در آن زمان وضعیت بد اقتصادی و سلطه روزافزون سرمایه داری باعث ایجاد تفاوت های طبقاتی قابل ملاحظه‌ای در جامعه شد که در نتیجه جوانان با معضلات شغلی، عاطفی و روانی زیادی روبرو بودند. استایل پانک و نوع پوشش ناشی از آن؛ درواقع نوعی خشونت و واکنش نمادین نسبت به قدرت های جامعه‌ بود که فردیت، آزادی و برابری را از انسان ها می‌گرفتند. استفاده از مولفه های خشن و گاهی ترسناک در ظاهر پانکی ها از مهمترین ویژگی های شناخت آنها بود. وجود اکسسوری های مانند: میخ، سنجاق قفلی، شلوارهایی پاره و تیره، تاتوها و یا زخم های روی بدن؛ نشان از خشونتی خانمان برانداز در میان جوانان آن زمان بود.

استایل پانک بر فردگرایی تاکید دارد و هر کسی می ‌تواند سلیقه و روحیۀ خودش را در شکل‌ دهی استایلش دخیل کند؛ بنابراین، شما و هر طراح مُد می ‌توانید استایل پانک مختص به خودتان را طراحی کنید؛ مثلاً ویوین وست وود، طراحِ مُد اهل انگلستان که به طراحی‌ های جسورانه و ساختارشکنانه شهرت دارد و طراحی لباس گروه ‌های موسیقی پانک را بر عهده داشت سبکی کاملاً متفاوت از ژان پل گوتیه، طراح فرانسوی مُد دارد. در استایل پانک، هیچ اجبار و بایدی وجود ندارد. لباس هایی که در استایل پانک می توانید از آنها کمک بگیرید شامل لباس های کثیف و شلخته، کاپشن چرم، کت بلیزر، پیراهن هایی که روی آنها شعار نوشته شده، لباس های پاره ای که با نوار چسب دوباره به هم وصل شده اند، کیسه زباله هایی که به پیراهن و دامن تبدیل شده اند، دامن تارتان اسکاتلندی، دامن چرم، تیشرت بلند، جلیقه جین، لباس و کفش ورزشی هستند.

استایل کابوی (Cowboy style)

استایل کابوی یا وسترن یکی از سبک های قدیمی است که برگرفته از سبک زندگی گاوچران ها می باشد. این استایل یک استایل محلی است که توسط افراد مشهوری مانند roy rogers به شهرت رسیده است. منشا اصلی سبک کابوی به اسپانیا بر می گردد اما در فرهنگ آمریکایی نقش پر رنگ تری دارد. در حقیقت این سبک با مهاجرت از یک منطقه به منطقه دیگر، ویژگی های متعددی از فرهنگ مناطق را با خود همراه می کرد که باعث تغییراتی در سبک کابوی می شد. شلوار جین، پیراهن چهارخانه، کت جیر و البته اکسسوری ها بخش اصلی استایل کابوی را تشکیل می دهند. اصطلاح کابوی از گاوچران های آمریکایی سرچشمه گرفته شده است که در دنیای مد و فشن طرفداران خاص خودش را دارد. کاوگرل هم نوع دخترانه این سبک از مد و استایل است. استایل کابوی و کاوگرل می‌تواند یک انتخاب شیک و کاربردی، تلفیقی از زنانگی، مردانگی و جذابیت جنوبی باشد.

کفش و بوت های مخصوص در استایل وسترن:

بوت ها و کفش های وسترن طرح های خاصی از جمله نوک تیز بودن، مدل چرمی، مدل خاص پاشنه دارند. نقش و طرح روی کفش و ساق های بلند از ویژگی های بوت کابویی می باشد.

مدل های پانچوهای این سبک، پهلوهایشان بدون دوخت هستند و مثل یک شنل یا شال گردن میتوان بر روی شانه انداخت. بدون هیچ تردیدی، پانچوها محبوبترین و پرنفوذترین رکن اصلی در استایل کابوی امروزی می باشند. این پانچوها با شلوار اسکینی یا شورتک کوتاه و یک بوت بلند و کیف چرمی کوچک جذابیت فوق‌العاده ای را به شما می‌دهد. یکی  دیگر از آیتم های جذاب وسترن، پیراهن هایی با طرح های جذاب در دور یقه، جلو سینه و پشت پیراهن می باشد. کت های وسترن یکی از عناصر اصلی این استایل می باشند. کت های جبری که ریش ریش های چرمی و برخی هم نقش های وسترنی دارند. می توانید آنها را با یک بوت ساده و شلوار جین راسته ست کنید. از دیگر عناصر این سبک پوشش، پیراهن هایی با آستین های بلند هستند. در مدل های امروزی تر استایل کابوی، شاهد طرح هایی مانند تکه دوزی چرم، جیر و گلدوزی و ریش ریش هایی بر سر آستین ها و سرشانه ها هستیم. یک عدد شلوار دمپاگشاد و یا دامن جین آبی رنگ؛ می تواند انتخاب مناسبی برای این استایل سنتی اسپانیایی-آمریکایی باشد.

یک تیشرت ساده سفید رنگ نیز می تواند تکمیل کننده این استایل باشد. برای مردان پیراهن های دکمه دار آستین بلند یکی از ضرورت های این نوع پوشش است. و همچنین کلاه سبک کابوی، یکی از معروف ترین مدل های کلاه دنیا است که طرفداران زیادی را به خود جذب کرده است.