یحیی- پرسپولیس و یک قول و قرار پنهانی!

تکرار موفقیت‌های ۱۵ سال اخیر در نفت تهران، ذوب آهن و البته پرسپولیس حالا روی نیمکت فولاد، تردیدها در مورد توانایی‌های فنی یحیی گل‌محمدی را به حداقل رسانده. دیگر اغلب هواداران فوتبال ایران معتقدند او بی‌تردید در بین بهترین سرمربیان تاریخ فوتبال ایران جای داشته و البته مرور تصاویر و تماشای ویترین افتخارات این سرمربی نیز چاره‌ای جز تایید این فرضیه حتی پیش چشم منتقدان جدی و دائمی یحیی گل‌محمدی نیز قرار نمی‌دهد. سرمربی باتجربه فولاد در فصل اخیر عملکردی فراتر از تصور داشته و تیم مستاصل، ناامید و درهم شکسته اهوازی را حالا تبدیل به حتی یکی از مدعیان کسب عنوان قهرمانی کرده است. اگرچه اسکواد فولاد از نظر رسانه‌های ارزش‌گذاری مانند ترنسفر مارکت حتی قابل قیاس با دیگر مدعیان کسب عنوان قهرمانی در لیگ برتر این فصل نیست، اما حضور یحیی گل‌محمدی و حمید مطهری نیمکت این تیم مهمترین عامل درخشش قرمزهای اهوازی در این فصل بوده و بی‌اعتماد به‌نفسی شدید و ناکامی در کسب پیروزی، حالا جای خود را به رویاپردازی‌های بزرگ برای هواداران فولاد داده است.

البته قصه زندگی یحیی و روند دائمی بازگشت از قعر جهنم به مسیر پیروزی، سه دهه است برای هواداران جدی او در حال تکرار است. جدایی از پرسپولیس در نزدیک به ۳۰ سالگی معمولا بازیکنان بزرگ را از دایره سوپراستارهای فوتبال ایران دور می‌کند، اما یحیی خیلی زود در فولاد خود را دوباره پیدا کرده و چند سال بعد به‌عنوان ارزشمندترین بازیکن وقت تاریخ فوتبال ایران لباس پرسپولیس را به تن کرد. روزهای درخشان یحیی گل‌محمدی در لباس تیم ملی ایران البته بعد از ۳۰ سالگی رقم خورد و او بدشانس بود که درخشش در جام جهانی ۲۰۰۶ و البته مسیر راهیابی به این تورنمنت، آخرین خاطرات شیرین هواداران فوتبال ایران از یحیی در لباس تیم ملی به‌شمار می‌آید.

بدترین روز عمر یحیی- شکست پرسپولیس مقابل اولسان در روزی که همه چیز علیه او پیش رفت.

ستاره محجوب، محترم و مودب فوتبال ایران، حتی هراتی در دوران فوتبال خود به ندرت حتی با یک نفر هم درگیر شد. بی‌مهری علی پروین مبنی بر صدور فرمان جدایی خود بعد از درگیری با یک بیماری غیر فوتبالی را پذیرفته و حتی در سال‌های اخیر همیشه به نیکی از سرمربی سابقه خود یاد کرد. بدشانسی در اولین فصل مربیگری در پرسپولیس و شکست غیر منتظره و عجیب در فینال جام حذفی مقابل سپاهان به یحیی نشان داد که هنوز همچنان راه درازی برای احراز سمت مهم در فوتبال ایران دارد. اما ستاره قصه ما قرابتی با عباراتی مانند تسلیم شدن نداشت و بعد از چند فصل درخشش روی نیمکت ذوب آهن و نفت تهران، در زمستان سال ۹۸ نوبت به او رسید؛ او که از همان ابتدا برچسب ساختن و پرداختن تیم متعلق برانکو را روی دوش کشیده و حتی در سال‌های واپسین حضور خود در پرسپولیس نیز با این اتهام غیر واقعی مبارزه کرد. کمتر از یک سال بعد دستاورد بزرگ راهیابی به فینال لیگ قهرمانان آسیا در شرایطی رقم خورد که پرسپولیس بسیاری از ستاره‌های خود در تابستان سال ۹۹ از دست داد و با یک تیم جدید، یکی پس از دیگری قدرت‌های غرب آسیا را شکست داده و راهی فینال آسیا شد.

واکنش تند هواداران پرسپولیس به یحیی و پایان تلخ یک همکاری درخشان بعد از چند هفته

اشتباهات عجیب، غیر قابل باور و فراموش نشدنی فردی بازیکنان پرسپولیس در مسابقه فینال، بدترین خاطره عمر ورزشی یحیی را رقم زد و در حالی که او و تیمش کسری از ثانیه با کسب عنوان قهرمانی در آسیا فاصله داشتند، در مسابقه‌ای که اولسان به هیچ عنوان برتر از پرسپولیس نبود، قافیه را به رقیب با تجربه‌تر باخته و نتوانستند برای اولین بار در تاریخ پرسپولیس این عنوان ارزشمند را به تالار افتخارات باشگاه اضافه کنند. اما در ادامه جدایی بازیکنان بزرگ در طول فصول اخیر نیز خللی به مسیر یحیی وارد نکرد و او روی نیمکت پرسپولیس به همه افتخارات ممکن در عرصه داخلی دست پیدا کرده، به شکل درخشانی در دربی مقابل رقیب دیرینه شکست‌ناپذیر بود و به محبوبیت دوچندانی در بین هواداران باشگاه دست پیدا  کرد.

اما بعد از فتح یک سه گانه تاریخی در باشگاه پرسپولیس، از همان ابتدای فصل گذشته مشخص بود که بنای ناسازگاری او با رضا درویش در نهایت پایان دوران سرمربی پرافتخار در پرسپولیس را رقم خواهد زد و ۱۴ ماه قبل و بعد از تساوی مقابل مس رفسنجان، یحیی گل‌محمدی استعفاهای پرتکرار خود را بالاخره رنگ واقعیت بخشیده و بعد از چهار سال از پرسپولیس جدا شد. البته بی‌مهری هواداران این باشگاه و برخورد غیر قابل توصیف و دور از انصاف بعد از شکست مقابل الدحیل در لیگ قهرمان آسیا در تهران و پرتاب بطری توسط چند هوادار به سمت پرسپولیس برگرفته از ناسپاسی ذاتی در بین برخی هواداران افراطی فوتبال ایران، یحیی را مصمم به این جدایی کرد و  سکانس دوم حضور او روی نیمکت این باشگاه با خاطراتی نه چندان روشن به اتمام رسید.

تقابل‌های چندباره با فرهاد مجیدی- تنها کسی که در این فصول سد راه یحیی و تیمش شد.

علی‌رغم شایعات فراوان در مورد حضور روی نیمکت تراکتور، در نهایت یحیی فصل جدید را در گرمای سوزان اهواز برای نیمکت فولاد آغاز کرد؛ همان تیمی که در سال ۷۸ محل تولد فوتبالی این سرمربی در شناسنامه لقب گرفت و حالا گل‌محمدی یک بار دیگر در این شهر خاطره‌انگیز رویاهای خود را برای اثبات توانایی‌های فنی درخشان خود جستجو می‌کند. تیمی که فصل گذشته فاصله با سقوط به دسته پایین‌تر نداشت، با یحیی گل‌محمدی حالا یقه یکی یکی مدعیان را گرفته و در بین مدعیان بالانشین جدول سیر می‌کند. یک دستاورد مهم دیگر از یحیی گل‌محمدی که حالا در اوج دوران مربیگری خود قرار داشته و چه حیف که هواداران پرسپولیس از تماشای هنر مربیگری او در این مقطع محروم هستند. وجهه اجتماعی و رفتار درخشان یحیی در سال‌های اخیر خارج از زمین فوتبال محبوبیت او را در بین هواداران فوتبال ایران دوچندان کرده؛ یحیی گل‌محمدی امروز ۵۴ ساله شده یک سرمربی جاه‌طلب محترم و فنی که البته فصولی طولانی را در عرصه مربیگری در پیش داشته و البته همین حالا نیز بی‌تردید چه از لحاظ اخلاقی و چه از لحاظ نظر فنی، نام خود را در پایگاه بهترین سرمربیان تاریخ فوتبال ایران به ثبت رسانده است. اما هنوز دستاوردهای بزرگی پیش چشم یحیی باقی مانده و او بی‌تردید رویای بازگشت به پرسپولیس و نهایی کردن یک ماموریت را در ذهن پرورش می‌دهد؛ این بار مبارزه حتی با بچه‌ها و اشتباهات فردی و فتح این رویای دائمی روی نیمکت پرسپولیس.