عامل اصلی موفقیت سلسائو

 روز گذشته برزیل موفق شد پیروزی مهمی مقابل مکزیک در مرحله یک هشتم نهایی به دست آورد. توجهات پس از این پیروزی، به نیمار و گلزنی اش در این بازی بود ولی موضوع اصلی در این میان فراموش شده است. تیته پیشتر درباره نیمار گفته بود:" نباید تمام بار را بر دوش او قرار دهیم. تمام تیم مشکلات را حل خواهد کرد."

نیمار گل اول بازی را در جریان دیدار روز گذشته به ثمر رساند ولی این قدرت تمام تیم در خنثی کردن حریف بود که برزیل را به دور بعد رساند. مکزیک در جریان دیدار با آلمان نشان داد که چه تیم خطرناکی می‌تواند باشد و البته نشانه هایی از این خطر ، روز گذشته در سامارا هم دیده شد. در حالی که قهرمان جام جهانی 2014 در دفاع، مهره های کافی برای مهار ستاره های مکزیک را نداشت و روی ضد حمله دائما ضربه خورد، برزیلی ها با تکل ها و توپ ربایی هایشان، مانع تحرک بازیکنان حریف می‌شدند.

مکزیک صاحب یک ضربه کرنر شد ولی تیاگو سیلوا آن را با ضربه سر دفع کرد. دیگر مدافع با تجربه تیم یعنی میراندا نیز منتظر بود که اگر تیاگو سیلوا نتوانست، او به حمله مکزیک پایان دهد. توپ در پشت محوطه زیر پای هکتور هررا افتاد ولی کاسمیرو مانع شوتزنی او شد. هیروینگ لوزانو نیز در سمت چپ دفاعی برزیل گیر افتاده بود و نمی‌توانست از فیلیپه لوئیس که جانشین مارسلو شده بود، عبور کند.

انتظار می‌رفت که لوزانو در سمت چپ هجومی مکزیک و راست دفاعی برزیل، برای فاگنر دردسر ساز شود و در حالی که در نیمه اول توانست فرارهایی انجام دهد ولی این روند ادامه نداشت. وقتی 12 دقیقه به پایان بازی باقی مانده بود، یک تکل عالی روی لوزانو زده شد و یکی از آخرین موقعیت های مکزیک نیز از دست رفت. فاگنر و هم تیمی‌هایش می‌دانستند که کار تمام شده است.

مکزیک تا سی دقیقه ابتدایی بازی نتوانست حتی یک شوت به سمت دروازه برزیل بزند و اولین ضربه ای که زده شد نیز توسط کارلوس ولا بود که به راحتی توسط الیسون دفع شد. شوت دومی به سمت چهارچوب زده نشد. برزیل در 4 بازی اخیرش، تنها 5 شوت به سمت دروازه اش شلیک شده است.

جوگو بونیتو را فراموش کنید. برزیل باید شکست 7-1 و نابودی اش در آن دیدار جام جهانی 2014 را پشت سر می‌گذاشت و تیته توانسته تناسب را به تمام خطوط این تیم برساند. او در درون دروازه گزینه های بسیار خوبی دارد، مدافعان با تجربه ای در اختیار دارد و خط میانی قدرتمند. برزیل او در 15 بازی اخیرش در تمام رقابت ها شکست ناپذیر بوده و تنها 3 گل دریافت کرده است.

تاریخ نشان داده که تیم‌هایی با دفاع مستحکم قهرمان جام جهانی می‌شوند. 7 تیم اخیر که قهرمان رقابت ها شده اند، از جمله برزیل که دو دوره از این 7 دوره متعلق به آنهاست، بیش از 4 گل در 7 بازی دریافت نکرده اند. شاگردان تیته تا به اینجا 3 کلین شیت پیاپی به ثبت رسانده است و استحکام و قدرت کافی را دارند و در دیگر سوی میدان نیز با وجود خط حمله ای قدرتمند، خیالشان راحت است.

تیته پیش از دیدار دیروز گفته بود:" تیم ما تیمی با تناسب است. برای ما، پیشرفت و رشد خیلی اهمیت دارد. 3 بازی انجام دادیم و همه چیز خیلی خوب بوده است." بازی چهارم اما فقط اعتماد به نفس برزیلی ها را بالاتر برد. آنها پیش تر هم نشان داده بودند که می‌توانند بدون دنی آلوس بازی کنند. حالا نشان دادند حتی در غیاب مارسلو نیز تیم خوبی هستند.

مدافعین کناری برزیل با توجه به سیستم بازی آنها نقشی مهم در بازی سازی دارند ولی مقابل مکزیک، حضور فیلیپه لوئیس، آنها را غیرقابل نفوذ کرده بود. در سن 32 سالگی، دیگر او بازیکن بی تجربه سابق نیست. در حقیقت، مارکینیوش با استعداد نیز روی نیمکت است و فاگنر 29 ساله، جوان ترین بازیکن خط دفاع برزیل بود که در سه بازی اخیر برزیل در این رقابت ها بازی کرده است.

تیته هیچ چیز را شانسی پیش نمی‌برد.خیلی چیزها راجع به شکست دراماتیک سال 2014 مقابل آلمان گفته می‌شود و زخم های آن دیدار هنوز با برزیلی هاست، به خصوص اگر برزیل به نیمه نهایی برسد ولی تیته توانسته همه چیز را از نو بسازد ولی همچنان تیمی با تجربه در زمین بفرستد. هیچ بازیکنی از ترکیب دیدار مقابل مکزیک، در آن شب تلخ بلو هوریزنته حضور نداشت.

این برزیل، تیمی متفاوت است و مطمئنا این، خبر بدی برای رقیب این تیم در دور بعد رقابت ها یعنی بلژیک و دیگر تیم‌های جام جهانی خواهد بود. با حضور نیمار، تیته یک گزینه فوق العاده در خط حمله اش دارد، بازیکنی که بیشترین شوت به سمت دروازه را زده و بیشترین موقعیت را خلق کرده ولی پشت سر او، تیمی بازی می‌کند که می‌خواهد برزیل را به رستگاری برساند.