ازدواج دختر عمو و پسر عمو به ۱۰ ماه هم نکشید !

مرد جوان حتی نمی داند همسرش چه زمانی طلاق گرفته است. «مجید» و «ناردانه» از آن دخترعمو و پسرعموهایی نبودند که ناف بُر هم باشند. کودکی شان کنار هم گذشته بود، چون خانواده هایشان در یک محله زندگی می کردند. اما از حال و هوای نوجوانی که عبور کردند، به هم علاقه مند شدند.

خانواده هایشان از آن دست فامیل هایی نبودند که اجازه دهند دختر و پسر جوان با هم معاشرت داشته باشند، برای همین مجید و ناردانه پنهان از خانواده با بچه های فامیل قرار می گذاشتند و به سینما و پارک و کوه می رفتند.

در همان جمع بود که احساس کردند این دوست داشتن فرق دارد. کم کم از رؤیاهایشان با هم حرف می زدند و از همدیگر تعریف می کردند. یک روز در یکی از همان کافی شاپ ­ها ناردانه پیشنهاد کرد با هم ازدواج کنند. آن روز مجید از ذوق نفسش بند آمد. احساس می کرد در ابرها سیر می کند.

مجید تازه دیپلم گرفته بود که به سربازی رفت. وقتی برگشت قید دانشگاه را زد و وارد بازار کار شد. نسبت به جوان های فامیل وضع بهتری داشت و در همان جمع های دوستانه معمولاً دست به جیب بود. ناردانه هم از دست و دلبازی مجید خوشش می آمد و قند توی دلش آب می شد. وقتی که می دید بچه های فامیل از پسرعمویش تعریف می کنند سعی می کرد خودش را به او نزدیک تر کند.

پیشنهاد امروز

 نکته های گرامری لازم برای موفقیت در آزمون آیلتس

نکته های گرامری لازم برای موفقیت در آزمون آیلتس

اما ناردانه دختر یکی یکدانه پدرش بود. درسخوان و حرف گوش کن، دو سال از مجید کوچکتر بود. آن شب که مجید به خواستگاری دخترعمویش آمد، سگرمه های پدرش درهم رفته بود. وقتی که سر اصل موضوع رفتند، پدرش گفت راضی به این وصلت نیست و فکر می کند این دو به درد هم نمی خورند.

اما دیگران توصیه کردند دست جوان ها را در دست هم بگذارند و خوشبختی آنها را آرزو کنند. بعد از چند جلسه رفت و آمد سرانجام مجید و ناردانه به عقد هم در آمدند. آن روز هم میان عموها بحث کوتاهی پیش آمد. ماجرا به تعداد سکه های طلای مهریه برمی گشت. پدر ناردانه روی ۳۱۲ سکه اصرار داشت و پدر مجید روی ۱۱۰ سکه.

اما مجید پدرش را به کناری کشید و گفت:«ما همدیگر را دوست داریم. ناردانه هم برادرزاده شماست. چه اهمیتی دارد چند سکه بنویسیم...» پدر سکوت کرد و چیزی نگفت. مجید هم به سفره عقد بازگشت و اسناد را امضا کرد. دو ماه بعد عروس و داماد جوان بعد از جشن مفصلی پا به خانه خودشان گذاشتند تا زندگی زیر یک سقف را تجربه کنند.

چند ماه بعد از ازدواج، با نوسان قیمت دلار و طلا و سکه، کسب و کار مجید از رونق افتاد و داماد جوان ماند با بدهی های جشن عروسی و اجناسی که در انبار تولیدی خاک می خوردند. مدتی بعد هم از بد روزگار شریک خیانتکارش حساب ها را خالی کرد و فراری شد.

مجید به خاطر عشق و علاقه به ناردانه موضوع را از او پنهان کرد تا ذهن همسرش درگیر مشکلات نشود. یک خودروی ارزان قیمت خریده بود و مسافرکشی می کرد تا کم کم بتوانـــــــــد بدهی ۲۵۰ میلیونی اش را صاف کند. اما خیلی زود ناردانه خبردار شد و دعوای مفصلی راه انداخت.

مجید خواهش کرد به کسی حرفی نزند تا با گرفتن وام مشکلات را حل کند. اما ناردانه موضوع را با پدرش در میان گذاشت و در ادامه پای پدرشوهرش هم به وسط کشیده شد. وقتی دو برادر رو در روی هم قرار گرفتند پدر مجید از بدهی ۲۵۰ میلیونی پسری که هنوز به ۲۵ سالگی هم نرسیده ابراز نگرانی شدید کرد. ناردانه هم به بهانه اینکه شوهرش به او دروغ گفته قهر کرد و به خانه پدرش رفت.

هنوز یک ماه از قهر کردن عروس جوان نگذشته بود که مجید با یک هدیه کوچک و دسته گلی بزرگ به سراغ همسرش رفت تا او را به خانه برگرداند. ناردانه به شرط آنکه دیگر همسرش پنهان کاری نکند به خانه بازگشت. پدر ناردانه هم ترتیبی داد تا داماد جوان از دوست قدیمی او وام بگیرد و ماهیانه مبلغی نیز به او پرداخت کند، اما از مجید خواست حق طلاق را به دخترش واگذار کند تا تضمینی بر خوش قولی اش تلقی شود.

چند روز بعد وام آماده بود، اما پیش از آن مجید با پدرزنش به دفترخانه رفت و حق طلاق بدون قید و شرط را امضا کرد. همه چیز داشت درست پیش می رفت، اما هزینه های زندگی مشترک یکی دو قسط از وام را عقب انداخت و مجید با تصور اینکه مشکلی پیش نخواهد آمد با خودش قرار گذاشت چند قسط را یکجا پرداخت کند.

با این حال خبر عقب افتادن اقساط به پدر و دختر رسید. باز هم ناردانه در یک شب بارانی مجادله سختی با همسرش کرد و موضوع بی صداقتی را پیش کشید. بعد هم چمدانش را بست و به خانه پدرش برگشت. این بار مجید به سراغ همسرش نرفت، خیال کرد خودش خسته می شود و برمی گردد.

چند ماه از ماجرای شب بارانی گذشته بود که ابلاغیه قضایی به دست مجید رسید. روی ابلاغیه نوشته بود برای توضیح درباره پرداخت مهریه در شعبه ۲۷۶ دادگاه خانواده حاضر شود. صبح روز رسیدگی، مجید با پدرش و ناردانه با وکیلش به مجتمع قضایی خانواده آمده بود و از پدرش خبری نبود. وقتی وارد شدند، قاضی «غلامرضا احمدی» موضوع را برای دو طرف شرح داد و از مجید پرسید:«آیا توانایی پرداخت ۳۱۲ سکه طلا بابت مهریه همسر سابق تان را دارید؟»

مجید روی صندلی اش جا به جا شد، لبهایش خشک شده بود. در میان حس عشق و نفرت بلاتکلیف مانده بود. بلند شد و گفت:«اصلاً نمی دانم چه باید بگویم؟ من به عمو و دخترعمویم اعتماد کردم. اصلاً قرار نبود از حق طلاقش استفاده کند. من فقط می خواستم عشق و علاقه ام را به ناردانه نشان بدهم. فقط برای همین بود که آن کاغذ لعنتی را امضا کردم.»

قاضی گفت:«شما مرد بالغی هستید و با سلامت عقل و علم به موضوع برگه حق طلاق را امضا کرده اید. می توانستید با وکیل یا فرد آگاهی مشورت کنید. همسر شما هم با استفاده از همان حقی که به او داده اید طلاق خودش را به ثبت رسانده. حالا هم مهریه اش را می خواهد. لابد می دانید که مهریه هم حق قانونی هر زنی است.» مرد جوان روی صندلی نشست و به فکر فرو رفت، لحظه ای سکوت بر فضای سرد دادگاه حاکم شد. سپس گفت:«حالا چه کار باید بکنم؟»

قاضی احمدی جواب داد: «کاری از دست تان بر نمی آید. اگر توانایی دارید مهریه را می دهید و اگر ندارید بعد از صدور حکم، دادخواست اعسار و تقسیط می دهید. آن وقت دادگاه تصمیم لازم را خواهد گرفت.» بعد از آن چند دقیقه ای با طرفین پرونده صحبت کرد شاید به صلح برسند.

اما ناردانه مخالفت کرد و فقط یک جمله گفت:«صداقت برای من از همه چیز مهم تر است. اما در این آدم ندیدم.» و مجید هم گفت:«دو بار به تو اعتماد کردم اما حالا همه چیزم را باختم.» چند دقیقه بعد هم زن و مرد جوان زیر برگه ها را امضا کردند و از دادگاه خارج شدند.