//
کد خبر: 129024

مراسم شام غریبان سیدالشهدا(ع) در آذربایجان شرقی برگزار شد

مراسم شام غریبان اباعبدالله الحسین(ع) و یاران باوفایش با سوگواری عاشقان خاندان نبوت و امامت در آذربایجان شرقی برگزار شد.

مراسم شام غریبان حسینی امشب و همزمان با شام شهادت امام حسین (ع) در مساجد، حسینیه‌ها، تکایا و امامزاده‌های نقاط مختلف استان آذربایجان‌شرقی برگزار شد.

در این مراسم پرفیض و معنوی که با حضور خیل عظیم مشتاقان اهل بیت‌(ع) برپا شد، سخنرانان عظمت و غربت خاندان عصمت و طهارت (ع) را تبیین کردند. مراسم شام غریبان نیز امروز از ساعت 18 با حضور اقشار مختلف مردم و هیئات حسینی در میدان ساعت تبریز به صورت خیابانی برگزار شد.

در این مراسم و همزمان با شام غریبان اباعبدالله الحسین(ع) عاشقان و ارادتمندان سرور و سالار شهیدان با روشن کردن شمع و یا به دست گرفتن فانوس در گروه‌های کوچک و بزرگ به نوحه‌سرایی و عزاداری پرداختند و در عزای مولای مظلوم خویش خون گریسته و آئین غمبار شام غریبان را به جای آوردند.

مردم استان آذربایجان شرقی همچنین در شب شام غریبان با حضور در گلزار شهدا و برافروخته کردن شمع بر مزار آن‌ها یاد این سفرکردگان طریق شهادت را گرامی داشتند.

در دیگر شهرستان‌های آذربایجان شرقی از قبیل، اسکو، اهر، آذرشهر، بناب، ملکان، مرند، مراغه، جلفا، ورزقان، هریس، کلیبر، چاراویماق، شبستر، هوراند، بستان آباد و خداآفرین نیز مراسم شام غریبان حسینی برگزار شد.

شام غریبان در اصطلاح فرهنگ عاشورا به شبی گفته می شود که در این شب مردم به یاد نخستین شب شهادت امام حسین(ع) و یاران با وفایش با خواندن نوحه های غمگین یاد اسرای اهل بیت را گرامی می دارند.

این برنامه در تاریکی شب انجام می شود و افراد با در دست داشتن شمع به یاد کودکان و نونهالان اسرای کربلا به عزاداری می‌پردازند که دسته‌های عزادار با حرکت در کوچه‌ها و معابر، نوحه‌های غم‌انگیز را زمزمه می‌کنند که شام غریبان ترسیم آن لحظاتی است که شمع وجود سید الشهدا(ع) در راه هدایت خلق آب گشته بود و جسم عریان و آغشته به خونش بر خاک کربلا افتاده بود.

شام غریبان هیاهو ندارد و حتی کمتر نوحه می‌خوانند و به سینه می‌زنند، بیشتر زمزمه است و بر سر زدن، آن هم آرام آن گونه که اطفال خسته حسین(ع) در زیر خیمه نیم سوخته شاید لحظاتی آرام بگیرند و در پرتو سکوت شب، فارغ از دردهای تازیانه و سیلی لحظاتی را بیاسایند.

در شام غریبان دشمن خواست که همه چیز را محو کند حتی جنایات خویش را، خواست که کربلا در کربلا بماند و نخواست که حتی خیمه‌های بی‌صاحب نیز برپا باشد و خواست که پرتو نور قیام حسین(ع) را در تند باد حوادث خاموش کند.