برای خداحافظی برانکو ایوانکوویچ آماده اید؟!

 پرسپولیس تهران می بایست تا آخر حیات خود قدردان برانکو ایوانکوویچ و معجزاتش در روزهای سخت و بی سرانجام تیمی بیمار و بی امید خود باشد! مردی که از کاه، کوهی قدرتمند و غیر قابل تصور را ساخت و به خیلی ها از جمله کارلوس کی روش ثابت کرد که بدون ستاره، بدون امکانات، بدون پول، بدون حتی یک زمین چمن تمرین مناسب هم می توان بزرگ ترین کار ها را صورت داد و بدون کوچک ترین ادعا، مدعی ترین مرد فوتبال ایران بود!

ناکامی پرسپولیس در برابر کاشیما، در آستانه جاودانه شدن و تکمیل شگفتی کمی تلخ بود، اما برانکو توانست به هواداران تیمش ثابت کند که در شکست نیز افتخار ها و پیروزی های بزرگی هم نهفته است که باید آنها را هم ببینند؛ به همین دلیل پس از ناکامی در خانه 100 هزار نفر ایستاده به تشویق تیم پرسپولیس پرداختند، تفهیم کردن چنین فرهنگی به هوادارانی بسیار احساسی عملا غیر ممکن بود، اما برانکو مرد غیر ممکن هاست.

در چهارمین سالگرد حضور برانکو در پرسپولیس، رفته رفته باید آماده پایان او در این باشگاه بود! این یک واقعیت است، هرچند تلخ اما باید پذیرفتش، برانکو تا مادام العمر قراردادی با باشگاه ندارد و اگر هم داشته باشد او خود پس از متوجه شدن به پایان رسیدن چالش ها و بهانه هایش با سرخ ها درخواست جدایی خواهد داد! او یک حرفه ای است، همانند زین الدین زیدان که در اوج اقدام به خداحافظی از رئال مادرید کرد تا تصویر ذهنی مخاطب از او تا ابد به همان شکل و به همان ترتیب گذشته باقی بماند... شاید این مسیر تلخ باشد، اما درست ترین است، هم برای باشگاه و هم برای مربی!

برانکو نهایتا تا پایان فصل پیش رو در پرسپولیس باقی خواهد ماند! این حداکثر انقضایی است که می توان برای او متصور بود، این جدایی به دلیل ضعف نیست، بلکه این جدایی به دلیل رقم خوردن فصل دیگری از رویاهای دو طرف است؛ پروفسور تمام ثابت کردنی ها را در طول یک چند فصل به بهترین شکل ممکن به اثبات رساند، آیا کسی می تواند مدعی شود که او ذره ای ایراد را در عملکردش آن هم با شرایط تاسف وار باشگاه داشته است؟

پروفسور سرخ ها سیراب و اشباع شده نیست، او هنوز انگیزه های فراوانی دارد، اما باید متوجه شرایط او هم بود، او اکنون 64 سال دارد و هر سال بواسطه شرایط سنی اش درگیر چالش های ناگزیری چه به لحاظ بدنی و چه به لحاظ روحی خواهد شد، همانند مسیری که برای بسیاری از بزرگان دنیا همچون ویسنته دل بوسکه، مارچلو لیپی، الکس فرگوسن و آرسن ونگر و ... رقم خورد؛ برانکو یک ربات اتمی نیست، درست است که بواسطه عملکرد فوق العاده اش انتظارات از او بی نهایت بالاست، اما باید پذیرفت که او هم انسان است و نیاز به استراحت دارد...

آینده پرسپولیس نیز پس از جدایی او قابل بحث ترین مسئله این ماجراست! برانکو سازه ای محکم و قدرتمند را بنا کرده است که می بایست کسی در حد و اندازه های او آن را رشد و ارتقا دهد، این مسیری که پرسپولیس با او رفته است، فقط در راستای کسب افتخار نبود، این مسیر برای ثبات و حفظ آرامش بود، آرامشی که در آینده اگر باز هم از سوی برخی افراد نالایق تخریب نشود به همین ترتیب ثبات خواهد داشت؛ اما پیش از هرچیز باید پذیرفت که این روزها، روزهای پایانی آقای پروفسور است و شمارش معکوس از همین حالا آغاز شده است...