پوپولیسم پشت لوح سپاس
هنر بزرگ و رسالت دانشگاه است که با پوپولیسم مبارزه کند نه اینکه خود کالا و انسان پوپولیستی تولید کند.
آنچه که در سال‌روز زلزله کرمانشاه مرا به شدت متعجب کرد عملکرد پوپولیستی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه‌طباطبائی در دادن لوح‌سپاس به یک طراح به صرف نقاشی از چند سلبریتی و ویرانه‌های بجا مانده از زلزله سرپل‌ذهاب بود.
اصولاً لوح‌سپاس بر چه اساس و به چه کسی باید تقدیم شود؟ اینکه دانشکده علوم اجتماعی متاثر از جو رسانه‌ای و احساست و قدرت سیاسی به یک یا چند نفر به صرف انداختن چند عکس و گرفتن چند کلیپ از خود در هنگام کمک به مردم زلزله‌زده از آنان تقدیر به عمل می‌آورد نه معقول بلکه عین پوپولیسم است. ساده‌ترین تعریف عدالت این است که هر چیز بجای خود معنادار است در غیر این صورت همان چیزی خواهد شد که دانشگاه علامه امروز انجام داد.
همین امروز هستند ده‌ها استاد دانشگاه و دانشجور که لایق دریافت نه یک لوح سپاس بلکه ده‌ها لوح‌سپاس باشند، هستند دانشجویانی که تنها به دلیل نقد کردن دانشگاه نه تنها از دریافت لوح سپاس بلکه از دانشگاه و آینده شغلی محروم شده‌اند.
هستند روشنفکران و ایده‌پردازان بزرگ که به دلیل انفعال و سیاست‌زدگی حاکم بر دانشگاه مغفول واقع شده‌اند.
هستند اساتیدی که شاید جایگاه آنان در دانشگاه نباشد اما تقدیر زمانه و رابطه دلالانه روزگار آنها را استاد کرده است.
قصد من از این نوشته نقد فرد خاصی نبود بلکه قصد فقط نقد ساختار نهاد دانشگاه بود بنابراین بهتر است دانشگاه علامه تهران به وظایف تعریف شده، خطیر و البته ضروری خود بپردازد.
وظیفه دانشگاه علامه امروز باید مبارزه با شبه علم رایج، مدرک‌گرایی، لوث شدن علم، کالائی شدن دانش باشد. بهتر است لوح‌های تقدیر را به شایستگان آزادی و عدالت ببخشد و بهتر است سعی کند از دانشگاه ایدئولوژی‌زدائی بکند نه اینکه در چارچوب پوپولیسم هم چون برخی رسانه امروز حقایق را وارونه نشان دهد. در نتیجه این عمل دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه‌طباطبائی در دادن لوح‌سپاس به یک نفر طراح، هنر بزرگی نیست هنر بزرگ و رسالت دانشگاه این است که با پوپولیسم مبارزه کند نه اینکه خود کالا و انسان پوپولیستی تولید کند.