داستان کارگران فصلی هیچ وقت تمام نمی‌شود!
داستان کارگران فصلی هیچ وقت تمام نمی‌شود؛ آنجا که شرایط سخت و طاقت‌فرسای زندگی و بیکاری‌های مداوم، امانشان را بریده و دغدغه‌هایشان را نقطه پایانی نیست.
با وجود آنکه بسیاری از کارشناسان بر این باورند که وجود مشاغل فصلی تا حدی بخشی از مشکل بیکاری در کشور را برطرف می‌کند، اما حقیقت آن است که ناپایداری این دسته مشاغل و محدود شدن آنها به فصول خاصی از سال، زمینه بروز مشکلات دیگر را برای شاغلان فعالیتهای موقت ایجاد می‌کند.
بر اساس قانون کار، مشاغل فصلی کارهایی هستند که بنا به ماهیت و طبیعت خود فقط در مقاطع مشخص و معینی از سال انجام می‌شوند، از این رو کسانی که در پروژه‌های ساختمانی، فعالیتهای عمرانی، صیادی، کشاورزی، برنج‌کوبی و کارخانجات قند اشتغال به کار دارند، کارگر فصلی نامیده می‌شوند. این دسته کارگران به تناسب نوع فعالیت معمولا شش ماه از سال را که فصل صید، تولید و ساخت و ساز و برداشت محصول است کار می‌کنند و با خاتمه آن دست از کار می‌کشند و عملا بیکار می‌شوند.
بعضی از فعالیتهای فصلی نظیر قالیشویی با شروع فصل گرما در تابستان و نزدیک شدن به روزهای پایانی سال و بعضی دیگر مثل گل‌فروشی در اعیاد و برخی ایام و مناسبتهای خاص پرکار می‌شوند.دسته دیگری از فعالیتهای فصلی در زمستان رونق بیشتری می‌گیرند که از جمله آنها می‌توان به لبوفروشان، آش و هلیم فروشان و قهوه‌خانه‌داران اشاره کرد.
امروز متناسب نبودن نیروی کار با فرصتهای شغلی موجود در بازار موجب شده تا جویندگان کار حتی به کارهایی که تضمینی برای ادامه فعالیت ندارند و از قرارداد کار و بیمه در آنها خبری نیست تن بدهند، فقط برای آن که کار و درآمدی داشته باشند.
علی اکبر لبافی - کارشناس حوزه کار معتقد است که وجود چنین فعالیتهایی در جامعه، گویای این واقعیت است که بسیاری از کارگران مشاغل فصلی تحت پوشش حمایتهای حداقلی و بیمه‌ای قرار ندارند.
به گفته وی، کارگران فصلی فاقد هرگونه بیمه یا مزایای شغلی هستند و پشتوانه مالی یا بیمه‌ای در دوران بازنشستگی ندارند.آنها به صورت مقطعی مشغول کارند و ساعت کارشان مشخص نیست.
این کارشناس حوزه کار با بیان این که در تمام دنیا کارگران مشاغل فصلی مورد حمایت قرار دارند و زمانی هم که از کار منفک می‌شوند از مزایای بیمه بیکاری برخوردار می‌شوند، گفت: در دنیا نیروی کار فصلی و بیکار شده را رها نمی‌کنند و خدمات رفاهی، درمانی و بیمه‌ای برای او در نظر می‌گیرند؛ به نحوی که اگر به دلیل تغییر فصول دچار بیکاری شد، مشمول جابه جایی شغلی می‌شود و بلافاصله تحت پوشش بیمه قرار می‌گیرد.
در تمام دنیا کارگران مشاغل فصلی مورد حمایت قرار می‌گیرند و زمانی هم که از کار منفک می‌شوند بیمه بیکاری دریافت می‌کنند.
او می‌گوید: باید حمایتهای قانونی و تضمینی از کارگران مشاغل فصلی صورت گیرد چرا که روز به روز بر تعداد آنها افزوده می‌شود و اگر برای ساماندهی آنها فکری نکنیم به سمت مشاغل پنهان و کاذب سوق داده می‌شوند.
کارگران فصلی و روزمزد به لحاظ درآمدی و حمایتهای قانونی جزو ضعیف‌ترین گروه شاغلان در بازار کار به شمار می‌روند. تعداد ایام بیکاری این گروه از کارگران در فصول سرد سال در مقایسه با ماه‌های گرم سال بیشتر است و ناچارند برای امرار معاش و تامین هزینه‌های زندگی خانواده به مشاغل دیگر حتی کاذب روی بیاورند. در شرایط حاضر باوجود آن که مشکلات سنواتی بخشی از کارگران فصلی برطرف شده ولی بسیاری از آنها همچنان از بیمه و پوشش‌های حمایتی محرومند.در این بین شایسته است سازمانها و تشکل‌های کارگری نسبت به شناسایی کارگران فصلی و روزمزد اقدام کرده و ضمن اطلاع از نحوه فعالیت و زندگی آنها، وضعیت بیمه و حقوق قانونی آنها را پیگیری کنند. بیمه تامین اجتماعی و بیمه خدمات درمانی، آرزوی دیرینه کارگران مشاغل فصلی است و دولت می‌تواند این امکان را با همکاری تشکل‌های کارگری برای کارگران فصلی و روزمزد فراهم کند و برای حمایت بیشتر از آنها در برخی فصول، مشاغل جایگزین را پیش‌بینی کند.