سینمای ایران به جای جهانی شدن، جشنواره‌ای شد
دبیر جشنواره فیلم عمار گفت: اینکه تصویر واقعی از ایران به فضای سانسور شده اروپا و آمریکا و جهان ارائه کنیم، کار انقلابی است.
وحید جلیلی دبیر جشنواره عمار، درباره ادغام و یا جداکردن جشنواره جهانی فیلم فجر از بخش ملی، گفت: باید بگذاریم کمی زمان بگذرد؛ اما اصل برگزاری این رویداد اتفاق خوبی است و به نظرم باید زودتر هم اتفاق می‌افتاد.
وی افزود: جدی گرفتن حضور بین المللی سینمای ایران مسئله مهمی است که باید توجه ویژه به آن شود. در طول بیش از دو دهه و با داشتن ظرفیت‌های بسیار زیاد و متنوع، فیلم های ایرانی تنها به چند جشنواره محدود اروپایی و غربی ارسال می شدند و آنها هم اهداف سیاسی خودشان را دنبال می‌کردند. آنها همواره تلاش کردند یک تصویر متناسب با منافع خود از سینمای ایران به جهان ارائه دهند. اما باید این حلقه انحصار می شکست؛ ما باید در جهان و در منطقه و در کشور‌های اسلامی مخاطبان و مشتریان خودمان را جستجو می‌کردیم. اشتباه بزرگ و استراتژیکی که به نظرم خسارت‌های فرهنگی و اقتصادی به سینمای ایران زد، به قول شهید آوینی این بود که سینمای ایران به جای اینکه جهانی شود، جشنواره‌ای شد؛ یعنی برای بعضی از مدیران سینمایی در کشور یا بعضاً سینماگران چند پیرزن در سینماتک پاریس بیشتر از یک میلیارد مخاطب مسلمان در پنجاه کشور اسلامی ارزشمند شدند.
وی افزود: سینمای ما می‌تواند از لحاظ اقتصادی به مشتری‌های خارجی متکی شود و اصلی‌ترین صادرات فرهنگی جمهوری اسلامی صادرات سینمایی باشد. البته اگر از آن فضای انفعالی و غرب زده حاکم بر بخش‌هایی از مدیریت و سینمای ایران فاصله بگیریم.
جلیلی در پاسخ به این سوال که می‌توانیم هنر انقلابی را با تثبیت شدن جشنواره جهانی فجر صادر کنیم، گفت: هنر انقلاب یک طیف است؛ همین که شما یک تصویر واقعی از ایران به فضای سانسور شده اروپا و آمریکا و جهان ارائه کنید یک کار انقلابی کردید. چون رسانه‌های غربی ۱۸۰ درجه مخالف واقعیات ایران را تعریف می‌کنند؛ پس هر اتفاقی برای بازنمایی درست واقعیت‌های ایران امروز در جهان بیفتد، یک اتفاق انقلابی است.