«لیلا حاتمی»؛ افول یک ستاره و انتظار بازگشت

در داخل کشور بعد از فیلم لیلا داریوش مهرجویی در سال 1375 به عنوان هنرپیشه‌ای توانا در سطح اول سینمای ایران مطرح شد و بعد از موفقیت جهانی فیلم حدایی نادر از سیمین اصغر فرهادی در سال 1389 شمایل یک بازیگر موفق ایرانی در سطح بین المللی پیدا کرد. به همین دلیل در سال 2014 به عنوان یکی از اعضا هیئت داوران بخش مسابقه اصلی جشنواره کن (معتبرترین جشنواره سینمایی جهان) انتخاب شد.

در کارنامه بازیگری حاتمی به زحمت می‌توان انتخاب نادرست برای نقش‌آفرینی پیدا کرد، اما در یک سال اخیر 2 انتخاب عجیب از او پرسش برانگیز است؛ فیلم مردی بدون سایه و سریال نهنگ آبی.

پخش سریال نهنگ آبی به کارگردانی فریدون جیرانی از سال گذشته در شبکه نمایش خانگی شروع شد و تا به امروز ادامه داشته است اما مخاطبان با آن چندان ارتباطی برقرار نکردند، نقش حاتمی در فیلم به عنوان یک زن معتاد، عاشق و تندخو هیچ خصوصیت خاص و منحصر به خود ندارد و به تعبیری می‌توان گفت در مدار کلیشه‌های معمول سینما و حتی تلویزیون ایران است.

حاتمی در فیلم «من» سهیل بیرقی هم نقش یک زن خلافکار و عصبی را بازی کرده بود ولی در آن فیلم کاراکتر او به درستی در مسیر فیلمنامه و پرداخت شخصیت آن شکل گرفته بود که اتفاقا این نقش به عنوان یک اجرا متفاوت در کارنامه بازیگری او ثبت شد و مخاطب یک روی دیگری از بازیگری را می‌دید که معمولا در فیلم‌های نماد زن معصوم‌، بی دفاع بود.

شاید برپایه همین نقش آفرینی حاتمی در فیلم «من» او را برای سریال نهنگ آبی انتخاب کرده‌اند اما شخصیت «آناهیتا» در این مجموعه اساسا بسیار قابل پیش‌بینی و شناخته شده است، مخاطب به سرعت رفتارها و واکنش‌های او را می‌تواند پیش‌بینی کند و حضور حاتمی در این نقش معمولی پرسش برانگیز است، نقشی که انگار خود بازیگر هم با آن هیچ ارتباطی برقرار نکرده است و این حس به مخاطب هم القا می‌شود.

در چند روز گذشته خبر جدا شدن لیلا حاتمی از سریال نهنگ آبی منتشر شد و پس از 8 قسمت دیگر او در این سریال حضور ندارد (با مرگ کاراکتر آناهیتا)، این اتفاق خوبی است زیرا که حاتمی انگار از بازخورد سریال متوجه شده است که چه اتفاقی رخ داده و از ادامه بازی انصراف داده است.

لیلا حاتمی سابقه حضور در سریال‌هایی چون «کیف انگلیسی» و «پریدخت» را دارد که در هر 2 سریال بسیار خوش درخشیده است و اتفاقا شاید به همین دلیل است که انتظار ما از او بسیار بیشتر از نقشی چون «آناهیتا» در نهنگ آبی است.

در سال گذشته لیلا حاتمی در فیلم «مردی بدون سایه» علیرضا رئیسیان هم بازی کرده بود که در جشنواره ملی فیلم فجر به نمایش درآمد، جدای از اینکه فیلم هیچ اتفاق خاصی در سینمای ایران نیست، منتقدان متفق القول به بازی بد حاتمی اشاره داشتند و نقش «سایه» در این فیلم هم از آن دست انتخاب‌هایی است که از لیلا حاتمی انتظار نمی‌رفت!

در حالیکه در همین جشنواره فیلم «ناگهان درخت» صفی یزدانیان هم حضور داشت که فارغ از ارزشگذاری خوب و بد فیلم، بازی لیلا حاتمی در کنار پیمان معادی قابل قبول بود.

لیلا حاتمی کارنامه‌ای بسیار پربار در سینمای ایران دارد و هر سال یا هر 2 سال یکبار فیلمی از او دیده‌ایم که همگان به بازی و نقش‌آفرینی درخشان او اذعان دارند مانند «من» ، «رگ خواب» ، «بمب؛ یک عاشقانه» ، «خوک» و ... در همین چند سال اخیر.

لیلا حاتمی اعتباری برای خود در سینمای ایران به دست آورده است که حضور او در هر فیلمی به آن وجاهت و اعتباری می‌بخشد، حال با این اتفاقات و انتخاب‌های حاتمی یک روند نزولی در کارنامه او رقم خورده است، امید که این بازیگر توانا موقعیت به وجود آمده را درک کرده و باز با سخت‌گیری‌های همیشگی‌اش به دوران قابل دفاع گذشته برگردد، قطعا مخاطبان هم این دوره کوتاه افت بازیگری او را فراموش خواهند کرد.