پرسپولیس-سپاهان؛این تقابل باورنکردنی از کجا شکل گرفت؟
مسابقه پرسپولیس - سپاهان صرفاً یک دیدار ساده فوتبالی نیست و پیشینه‌ای بیش از ۱۵ سال را دربرمی‌گیرد. شاید عدد ۱۵ را به لحاظ قدمت نتوان با سایر تقابل‌های مهم فوتبال روز دنیا قیاس کرد اما پس‌زمینه این ۱۵ سال پُر است از جنجال‌های عجیب و غریب که نفس این دیدار را تبدیل به دغدغه فرافوتبالی کرده است.
روزنامه شرق نوشت: «جمعه‌شب یکی از حساس‌ترین دیدارهای فصل از هفته بیست‌وهفتم بین دو تیم پرسپولیس و سپاهان در ورزشگاه آزادی انجام می‌شود؛ دیداری که می‌تواند تا حد زیادی تکلیف قهرمان این دوره از لیگ برتر را مشخص کند. اگر پرسپولیس به برتری برسد، سپاهان تقریباً از کورس قهرمانی خارج خواهد شد و باید برای کسب سهمیه بجنگد اما اگر شاگردان قلعه‌نویی بتوانند در ورزشگاه آزادی کار را یکسره کنند، به دو امتیازی پرسپولیس می‌رسند و بخت جدی قهرمانی لقب خواهند گرفت. این مسابقه صرفاً یک دیدار ساده فوتبالی نیست و پیشینه‌ای بیش از ۱۵ سال را در برمی‌گیرد. شاید عدد ۱۵ را به لحاظ قدمت نتوان با سایر تقابل‌های مهم فوتبال روز دنیا قیاس کرد اما پس‌زمینه این ۱۵ سال پُر است از جنجال‌های عجیب و غریب که نفس این دیدار را تبدیل به دغدغه فرافوتبالی کرده است.
اما این تقابل باورنکردنی از کجا شکل گرفت؟
قهرمانی‌های لیگ آزادگان بین پرسپولیس و استقلال و گاه‌گداری با قهرمانی سایپا و پاس دست‌به‌دست می‌شد تا این که «میهمانی ناشناخته» به اسم سپاهان در دومین دوره لیگ برتر موفق شد با مربیگری فرهاد کاظمی به مقام قهرمانی برسد. در این فصل، پرسپولیس با علی پروین تا روزهای پایانی در کنار پاس در تعقیب شاگردان فرهاد کاظمی پیش رفتند اما در نهایت زردپوشان اصفهانی بودند که جام را بالای سر بردند تا دوران پادشاهی سرخابی‌ها و در واقع «پایتخت‌نشینان» بر عرش فوتبال ایران به پایان برسد. نکته‌ای که شاید هیچ‌وقت هواداران پرسپولیس فراموش نکنند، مسجل‌شدن قهرمانی سپاهان به میزبانی پرسپولیس در ورزشگاه تختی تهران بود؛ شاگردان فرهاد کاظمی در صورت کسب یک تساوی در آن مسابقه مقابل پرسپولیس، چندین هفته زودتر قهرمانی خودشان را مسجل می‌کردند که توانستند با تساوی یک بر یک مقابل شاگردان پروین در ورزشگاه تختی و مقابل چشمان ناراحت سرخ‌ها دور افتخار بزنند.
سال ۸۲-۸۳ اما فصل تازه‌ای از رقابت این دو تیم شکل گرفت. پرسپولیس با خرید بازیکنان گران‌قیمتی مانند علی دایی، حامد کاویانپور، جواد کاظمیان و بازگشت کریم باقری و از همه مهم‌تر رفتن علی پروین، دنبال قهرمانی در لیگ برتر بود. سپاهان نیز لیگ را به عنوان مدافع عنوان قهرمانی آغاز کرد. در دیدار رفت دو تیم، پرسپولیس در چهار مسابقه پیش از برگزاری دیدار یادشده، از به‌دست‌آوردن پیروزی عاجز و تقابل با سپاهان در اصفهان آخرین فرصت بگوویچ برای رهایی از برکناری بود. این دیدار با گل‌زنی افشین پیروانی با «دست» در نهایت با برتری ۲ بر یک پرسپولیس مقابل سپاهان پایان یافت و پس از سوت پایان دیدار از سوی علی خسروی، بازیکنان به زدوخورد با یکدیگر پرداختند. فرهاد کاظمی، سرمربی وقت این تیم، در مصاحبه‌ای تاریخی عنوان کرد: «در این مسابقه باید پرسپولیس برنده می‌شد و ما هیچ کاری نمی‌توانستیم بکنیم، چون برنده از قبل مشخص بود.»
جنجال دوم برمی‌گردد به لیگ هفتم که در پایان پرسپولیس توانست بعد از شش سال بار دیگر با افشین قطبی به مقام قهرمانی برسد.
آخرین دیدار نیم‌فصل اول بین پرسپولیس و سپاهان در ورزشگاه فولادشهر برگزار شد. شاگردان قطبی بدون شکست ۱۶ هفته را پشت سر گذاشته بودند و سپاهانی‌ها نیز در اندیشه رسیدن به سرخ‌ها بودند. در این دیدار که با گل‌زنی عماد رضا همراه شد، اولین شکست پرسپولیس را در لیگ برتر هفتم رقم زد اما ماجرای اصلی جنجال روی سکوها بود که با پرتاب هشت نارنجک دستی به آشوب کشیده شد و محمد احمدی، سرباز وظیفه‌ای که روزهای آرام سربازی‌اش را می‌گذراند، بینایی خود را بر اثر پرتاب یکی از نارنجک‌ها از دست داد.
«سرباز احمدی» البته یک سال بعد با درمان پزشک‌ها موفق شد بخشی از بینایی خود را به دست بیاورد اما اتفاق ناگوار فولادشهر بی‌تردید یکی از بدترین رخدادهای درون زمین فوتبال در لیگ ایران بود. سپاهان برای سه ماه از میزبانی در فولادشهر محروم شد و با رأی کمیته استیناف، سه امتیاز از این تیم نیز کسر شد. دیدار برگشت دو تیم در همان فصل نیز با شگفتی «دقیقه ۹۷» و با برتری شاگردان قطبی همراه شد و یکی از دراماتیک‌ترین قهرمانی‌های تاریخ لیگ برتر با پیروزی پرسپولیس مقابل سپاهان رقم خورد. سپاهانی‌ها معتقد بودند سعید مظفری‌زاده اگر لازم می‌شد تا دقیقه ۱۲۰ هم فوتبال را ادامه می‌داد تا پرسپولیسی‌ها به گل برسند اما همان هفته برنامه نود با بررسی وقت‌های تلف‌شده در طول مسابقه، ثابت کرد مظفری‌زاده حتی می‌توانست یکی، دو دقیقه نیز وقت اضافی را بیشتر اعلام کند. این بار نوبت پرسپولیس قطبی بود تا جام را از چنگ زردپوشان اصفهانی دربیاورد.
همه این اتفاقات به کنار، هیچ‌کس داستان آب‌های جادویی و بازی معروف دوم مهر سال ۹۱ فولادشهر را از یاد نخواهد برد؛ مسابقه‌ای که در نهایت با دو گل کلاه‌کج و سوکای به سود میزبان تمام شد اما این دو گل در نیمه دومی به ثمر رسید که چهار بازیکن پرسپولیس، یعنی محمد نوری، میثم نقی‌زاده، مرحوم هادی نوروزی و مهدی مهدوی‌کیا حال عجیب‌وغریبی داشتند و در زمین تلوتلو می‌خوردند. وضعیت این بازیکنان به حدی عجیب بود که امید ابراهیمی، بازیکن وقت سپاهان، تأیید می‌کند محمد نوری در اواسط بازی از نتیجه همین مسابقه بی‌اطلاع بوده و اصلاً نمی‌دانست چه اتفاقی در زمین در حال رخ‌دادن است! پرسپولیسی‌ها عقیده داشتند سپاهانی‌ها آب‌های تیمشان را آلوده کرده‌اند تا با این روش عجیب، سه امتیاز را برای خود کنند؛ پلیسی‌ترین پرونده فوتبال ایران که مثل همیشه هیچ‌وقت نتیجه‌ای دربرنداشت و در واقع کسی هم متهم و محکوم نشد.
این ماجرا پایان کار نبود و جنجالی‌ترین پرونده فساد در فوتبال باز هم مربوط به تقابل دو تیم در اصفهان بود. سال ۹۲ شاید بزرگ‌ترین پرونده علیه داوری در لیگ فوتبال ایران باز شد؛ جایی که محسن قهرمانی در دقیقه دو پنالتی اشتباهی برای زردپوشان اصفهانی می‌گیرد و مدافع پرسپولیس را نیز از زمین مسابقه اخراج می‌کند؛ دو تصمیم اشتباه که در پایان منجر به شکست ۲ بر صفر پرسپولیس مقابل سپاهان شد. علی دایی، سرمربی آن روزهای پرسپولیس، دست به افشاگری می‌زند و جمله معروف «داور به سمت حریف غش کرده بود» را بر زبان می‌آورد و در پایان یک عکاس، یک بدنساز و شخص محسن قهرمانی برای مدتی محروم می‌شوند.
این دیدار فراتر از فوتبال است؛ تقابلی که تقریباً هیچ بار بدون جنجال به پایان نرسیده است. محرومیت یک داور، نابیناشدن یک سرباز، جابه‌جاشدن دو قهرمانی، آب‌های آلوده، پنالتیهای عجیب‌وغریب و آشوب همیشگی روی سکوهای ورزشگاه دو تیم، اتفاقاتی است که در ۱۵ سال این دیدار را از یک مسابقه عادی فوتبالی به تقابل طرفداران اصفهانی‌ها و تهرانی‌ها تبدیل کرده است.
به عقیده تهرانی‌ها، فدراسیون فوتبال سال‌هاست با مدیریت اصفهانی‌ها قصد دارد سپاهان را به عنوان یک تیم متمول صنعتی در رأس قدرت نگه دارد و تهرانی‌ها را به زیر بکشد از آن طرف، اصفهانی‌ها عقیده دارند وزارت ورزش اجازه نخواهد داد تیم‌های تحت مدیریتش هیچ‌وقت تضعیف شوند. اینجا پُر است از کری‌های خارج از فضای فوتبال و دعواهای ناتمام برای کسب یک جام! باید دید جمعه‌شب کدام شعار در ورزشگاه آزادی طنین‌انداز خواهد شد؛ «حالاحالاها قهرمانیم» یا…؟»