جواد رضویان: یک بام و دو هوایی‌های تلویزیون اذیتم می‌کند
جواد رضویان در برنامه «دورهمی» گفت خانه اول و آخرش تلویزیون است اما الان یک بام و دو هوایی‌های این رسانه اذیتش می‌کند.
جواد رضویان در جواب سوال مهران مدیری که گفت: «چند وقت است در تلویزیون کم‌تر می‌بینیمت. دلخوری یا حوصله کار نداری یا...» رضویان با خنده گفت: «دلخورم، حوصله کار ندارم، در ذوقم خورده است، از تلویزیون جفتک عشقی خورده‌ام...»
رضویان در مورد این که از چه سالی و چگونه وارد کار بازیگری شد توضیح داد: «من سال 73 وارد دانشگاه شدم و با مهران غفوریان که سه، چهارم نیمکت را می‌گرفت و یک، چهارمش را به من می‌داد همکلاس بودم. آن زمان مهران سر ضبط «لبخند سوم» بود که صبح‌های جمعه از شبکه سه پخش می‌شد.»
رضویان که آخرین کار تلویزیونی‌اش در سال 95 «همسایه‌ها» به کارگردانی مهران غفوریان بود ادامه داد: «یک بار مهران من را با خودش سر ضبط برد. کارگردان گفت برو لباست را عوض کن! آن موقع حتی اصطلاحات این کار را هم نمی‌دانستم و متوجه نشدم چرا باید لباسم را عوض کنم. گفتم مهران مرا کجا می‌برند؟! گفت برو لباست را عوض کن بیا یک آیتم بگیر. نقش واکسی را در یک آیتم بازی کردم بدون این که هیچ پیش‌زمینه ذهنی داشته باشم و حسابی ترسیدم.»
بازیگر «در حاشیه» به کارگردانی مهران مدیری افزود: «دو، سه روز بعد امیر سمواتی کارگردان کار، زنگ زد و گفت چرا دیگر نیامدی؟!... این طوری شد که وارد و کم کم علاقه‌مند شدم.»
او در مورد مبلغ اولین دستمزدش هم گفت: «اولین حقوقم هفت هزار تومان بود و با آن برای مادرم انگشتر گرفتم.»
رضویان در مورد این که تا به حال پیشنهاد بازی در نقش جدی هم داشته یا نه ادامه داد: «یک کار جدی بود که خیلی بد بود. نقش بچه‌ای پایین شهری را داشتم که قرار بود چاقو بخورد و بمیرد. در صحنه چاقو خوردنم همه عوامل می‌خندیدند و خودم هم با چاقویی در پهلویم از خنده غش کرده بودم!»
او در مورد این که از بازی کردن در چه کارهایی پشیمان است گفت: «هر کاری را که مردم دوست نداشته‌اند که هم در سینما تعدادشان زیاد است و هم در تلویزیون. بعضی وقت‌ها به خاطر دغدغه مالی قبول کرده‌ام و بعضی وقت‌ها در رودربایستی افتاده‌ام. بلد نیستم نه بگویم. اصلا مصیبت نه گفتن دارم.»
او در جوابِ «عاشق شدی؟» هم گفت: «بله، یک بار برای همیشه. سال 76 ازدواج کردم.»
رضویان در مورد این که در ازای چه چیزی حاضر است بازیگری را کنار بگذارد گفت: «روزی که مردم دیگر نخواهند مرا ببینند و اگر این حس در درونم به 60، 70 درصد برسد خداحافظی می‌کنم. چون کارهایی بلدم که بتوانم از طریق‌شان پول درآورم؛ نقاشی خوانده‌ام و تصویرسازی کتاب کودک هم انجام می‌دهم.»
او در مورد چرایی دلخوری‌اش از تلویزیون توضیح داد: «ما تقریبا 24، 25 سال است که داریم کار می‌کنیم و مو سفید کرده‌ایم. اگر توقعات ما عجیب و غریب نیست خواهش می‌کنم یک ذره توجه کنند.»
رضویان افزود: «آن موقع ما یک سری جوان نوپا بودیم که آمدیم، مدیران قبلی روی‌مان سرمایه‌گذاری و تلاش کردند مسیر خطا نرویم. حالا که سنی ازمان گذشته شاید این بار ما بتوانیم کمک کنیم تا نسلی نو معرفی شود. کم لطفی‌های الان می‌تواند آینده وحشتناکی برای تلویزیون رقم بزند. (با هیجان) من بچه تلویزیونم. خانه اول و آخرم تلویزیون است اما الان یک بام و دو هوایی‌هایی است که اذیت‌مان می‌کند.»
او در پایان در مورد این که احساس خوشبختی می‌کند یا نه گفت: «خوشبختم... همیشه کم خورده‌ام و گرد خوابیده‌ام و زندگی را سخت نمی‌گیرم.»