اگر دروازهبان ایرانی جای رادوشوویچ بود...
یکی از حاشیههایی که در سالهای اخیر میتوانست در تیم پرسپولیس مشکل ایجاد کند ذخیرهنشینی رادوشوویچ بوده است.
یکی از دلایل موفقیت تیم پرسپولیس در فصلهای اخیر حاشیههای کم این تیم است و اگر حاشیهای هم بوده توسط سرمربی به خوبی مدیریت شده است به خصوص بحرانی که بعد از دعوای علیپور و رامین رضاییان به وجود آمد و برانکو با اخراج رامین برای همیشه و برای یک بار این موضوع را حل کرد.
یکی از حاشیههایی که در سالهای اخیر میتوانست در تیم پرسپولیس مشکل ایجاد کند ذخیرهنشینی رادوشوویچ بوده است. کما اینکه در استقلال هم این مشکل وجود داشت و در نهایت آخر فصل پیش منجر به جدایی سیدمهدی رحمتی از استقلال شد و این فصل سیدحسین حسینی در استقلال تنهاست و رقیب جدی ندارد و همین موضوع باعث شده با اطمینان خاطر درون دروازه بایستد و گاهی هم مرتکب اشتباه شود.
اما در پرسپولیس شرایط کمی متفاوت است. رقابت علیرضا بیرانوند و رادو تاکنون هیچ مشکلی برای تیم ایجاد نکرده است. رادو از آنجایی که یک دروازهبان حرفهای به شمار میرود همیشه به تصمیم سرمربی احترام گذاشته و از سویی در چنین شرایطی هرگاه در ترکیب ثابت تیم پرسپولیس به میدان میرود ارائهگر بازی خوبی است. بدون شک اگر یک دروازهبان ایرانی به جای رادو بود بارها و بارها با علیرضا بیرانوند وارد حاشیه میشد و چه بسا قهرمانی تیم در فصلهای اخیر را به چالش میکشید. پرسپولیس در سالهای اخیر همیشه به جای یک دروازهبان خوب دو دروازهبان خوب داشته و با ادامه این روند هم میتواند از موقعیت این دو دروازهبان خوب بهره ببرد. رادو با همه توانمندیهایی که دارد به خوبی میداند ذخیره دروازهبان شماره یک تیم ملی ایران است و به جای حاشیهپردازی خوب تمرین میکند و منتظر فرصت برای حضور در ترکیب تیم است. به این خاطر هرگاه به بازی میرود ارائهگر بازیهای خوبی است.
رفتار رادو در پرسپولیس میتواند یک الگوی خوب برای همه دروازهبانهای ایرانی باشد. به تازگی علیرضا جهانبخش در برایتون برای تیم زیر ۲۳ سالههای این باشگاه بازی کرده است. در حالی که اگر این تصمیم به یکی از بازیکنان تیم ملی در باشگاه ابلاغ میشد زمین و زمان را بههم میریخت! بازیهای مهدی مهدویکیا در تیم آماتورهای هامبورگ را از یاد نبردهایم. برای موفقیت در این فوتبال باید حرفهای بود و حرفهای رفتار کرد.