کولبری؛ لقمه‌ای نان از جنس درد!+فیلم
روح‌الله زرین تحلیگر رسانه در حوزه بین‌الملل و مسائل سیاسی در تازه‌ترین یادداشت خود به واکاوی وضعیت کولبران کردستان پرداخته است که به دلیل عدم حمایت از سوی دستگاه‌های دولتی از این جامعه مرزنشین هر ساله شاهد مرگ و میر تعدادی از آنان در میان کولاک و برف و سقوط از کوهستان هستیم.
کردستان ۲۲۷ کیلومتر مرز مشترک با کشور عراق دارد.این ظرفیت و تعطیلی بازارچه‌های مرزی در شهرهای بانه و مریوان و همچنین نبود درآمد برخی مرزنشینان موجب ایجاد مشاغلی مانند کولبری شده است.
این در حالی است که افراد فعال در این حوزه از مرزهای ناامن و به صورت غیره قانونی فعالیت دارند و علاوه بر شرایط دشوار کار درآمد چندانی هم ندارند.
این مسئله موجب شد تا دولت با اجرای طرح پیله‌وری به جای کولبری شرابط مطلوب را برای این افراد از طریق ترانزیت کالا فراهم سازد اما واقعیت ماجرا این است که با تعطیلی برخی بازارچه‌های مرزی در شهرهایی مانند بانه این طرح دوام چندانی نداشته باشد.
همچنین تحریم کشور عراق در خرید برخی کالاهای ایرانی تنها تجارت یک طرفه داشته است و سودش به جیب افراد خاصی رفته است.
کولبری برای لقمه‌ای نان
واقعیت مرزنشینان کشور که بخش عمده ای از آن در کردستان زندگی می‌کند با آنچه که آمارهای برخی دستگاه‌های متولی در تهران اعلام می‌کنند بسیار متفاوت است.
چرا که مرزنشینان کشور از کمترین امکانات رفاهی مانند جاده روستایی، مدرسه؛ درمانگاه و حتی معیشت بی‌بهره هستند.
طرح پیله‌وری هم که از ۶ سال پیش توسط برخی مسئولان بلند پایه کشور اعلام شد در حد حرف باقی ماند و برخی بازارچه‌های مرزی تعطیل شد.
ساکنان مناطق مرزی کردستان که هیچ درآمدی برای تهیه مخارج زندگی ندارند به ناچار به کولبری می‌پردازند و کیلومترها راه کوهستانی را در شرایط برف و باران طی می‌کنند تا بتوانند با جابه‌جایی لوازم خانگی خریداری شده از کشور عراق درآمدی روزانه کمتر از ۴۰ هزار تومان داشته باشند که با حسب تعطیلی و نبود بار ماهیانه کمتر از یک میلیون تومان درآمد دارند که هیچ پس‌اندازی از این درآمد اندک روزانه ندارند.
در میان جمعیت کولبران از زنان میان سال تا کودکان زیر ۱۵ سال به چشم می‌خورد که از روی ناچاری و نبود درآمد به کولبری می پردازند.
شغلی که نه درآمد دارد، نه پی‌انداز و نه امنیت و هر لحظه امکان سقوط از کوهستان را دارند.
نمونه آن گم شدن آزاد و فرهاد خسروی دو برادر نوجوان کولبری بود که در روزهای اخیر تنها برای به دست آوردن لقمه‌ای نان در میان برف و کولاک از بین رفتند.
عدم حمایت از مرز نشینان
مرزنشینان استان کردستان در مناطق کوهستانی، خوش آب و هوا، طبیعت چشم‌نواز و با ده‌ها ظرفیت دیگر زندگی می‌کنند که قطب اصلی تولید محصولات باغی، دامی، لبنیات، صنایع‌دستی و محسوب می‌شوند. با این وجود به دلیل نبود صنایع فرآوری، تبدیلی و بازار فروش مناسب عمده محصولات‌شان که نتیجه ماه‌ها تلاش شبانه روزی است به جیب دلالآن می‌رود و بخش دیگر آن نیز به صورت خام فروشی روانه بازار مصرف می‌شود که سود چندانی برایشان ندارد.
این در حالی است که دولت با پرداخت تسهیلات و حمایت از بخش خصوصی می‌تواند چرخه تولید و رونق اقتصادی را در مناطق مرزی استان کردستان فراهم سازد.
تحقق این راهکار با بازتاب مشکلات مرزنشینان از طریق نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی امکان پذیر است.
نمایندگانی که با انتخاب مردم به این پست و مقام دست پیدا کردند تا مطالبات مردم را به گوش به مسئولان کشوری برسانند.
مرزنشینان حمایت می‌خواهند نه ترحم مرزنشینان کردستان سال‌هاست جوانمردانه در پیشرفت و آبادانی کشور تلاش کردند و با حضور در پای صندوق‌های رای از آرمان‌های انقلاب اسلامی دفاع کردند و همواره خود را حامی نظام جمهوری اسلامی می‌دادند. و ضرورت دارد مسئولان کشوری و استانی در مناطقی مانند کردستان قبل از آنکه حادثه تلخ و ناگواری مانند مرگ دو نوجوان کولبر مرزنشین کردستانی که در روزهای اخیر در پی یافتن لقمه‌ای نان به دل کوهستان پر از برف گردنه‌های ژالانه زدند به فکر مردم مرزنشین باشند و رفاه و معیشت آنان را فراهم سازند.
چرا که به جز تهران و چند کلان شهر دیگر مردم ایران در روستاها و مناطق دوز افتاده‌ای کشور زندگی می‌کنند که نیازمند توجه و برخورداری از حق خود و بودجه ملی کشور هستند و مسئولان استانی و کشوری نباید با رفتار و اعمال خود آنها را بیگانه تلقی کنند.
با این وجود رفتار برخی مسئولان کشوری در مواجه به حوادث تلخی که برای کولبران رخ می‌دهد نوعی ترحم و دلسوزی است.
از این رو لازم است دستگاهای متولی قبل از بروز هر حادثه و سانحه‌ای برای کولبران به فکر معیشت و رفاه زندگی آنها باشند.
چرا که بسیاری از خانواده‌های مرزنشینان در مناطقی مانند کردستان هنوز هر حداقل امکانات رفاهی زندگی مانند گاز خانگی، نانوایی، آب آشامیدنی سالم و...بی‌بهره هستند.