دوره قلعه‌نویی تمام شده است؟
معلوم نیست ایده اولیه حاضر نشدن در زمین برای بازی با پرسپولیس را اولین بار کدام سپاهانی مطرح کرد، اما جاهایی که امیر قلعه‌نویی کار کرده، خیلی بعید است کسی غیر از او این قبیل تصمیمات را بگیرد یا اوکی کند. تیم‌های قلعه‌نویی به شدت «مربی محور» هستند و در آنها معمولا خود امیر حرف اول و آخر را می‌زند. بنابراین چندان دور از ذهن نیست که امضای ژنرال پای سناریوی عجیب اصفهان درج شده باشد؛ داستانی که به شکست سه بر صفر سپاهان انجامید و پرسپولیس را در فاصله‌ای نزدیک تا پوکر قهرمانی قرار داد. چنانکه می‌بینید، بعد از اعلام رای کمیته انضباطی مبنی بر پیروزی پرسپولیس، شاهد هیاهو، تقلا یا اعتراض چندانی از سوی مدیران سپاهان نبوده‌ایم؛ آنچه شاید معنایش این باشد که خود آنها هم فهمیده‌اند حساب و کتاب‌شان اشتباه بود.
اگر تصمیم نهایی در مورد عدم حضور سپاهان در زمین را قلعه‌نویی گرفته باشد، شاید این مورد را باید جزو سه اشتباه بزرگ امیر در دوران مربیگری دانست؛ آنچه احتمالا باعث خواهد شد سال‌های دوری پرافتخارترین مربی تاریخ لیگ برتر از جام قهرمانی این مسابقات به هشت سال برسد. آخرین بار در پایان لیگ دوازدهم بود که قلعه‌نویی با استقلال قهرمانی در لیگ را جشن گرفت. از آن زمان تا کنون، نه استقلال دستیابی به این عنوان را تکرار کرده و نه قلعه‌نویی. این برای امیر یک شکست بزرگ است؛ کسی که زمانی برای فتح جام‌ها حتی احساساتی هم نمی‌شد و افتخارش این بود که با کاپ قهرمانی عکس یادگاری ندارد، اما حالا همان خاطرات برایش حکم یک رویای دست‌نیافتنی را پیدا کرده است.
بهترین تصویر از قلعه‌نویی این روزها، سیمای او لحطاتی بعد از پایان شهرآورد اصفهان است؛ مسابقه‌ای که به قول امیر با گل «پفکی» دقیقه آخر ذوب‌آهن به تساوی انجامید. سرمربی سپاهان در اوج استیصال و درماندگی یک لگد به نیمکت ذخیره‌ها زد و بعد با دستان باز رو به زمین برگشت؛ بدون اینکه بداند دقیقا به چه کسی باید اعتراض کند. این سیمای سرگردان مردی است که در خطر «پایان دوره» قرار گرفته و با همه وجودش قصد مبارزه با این فرضیه را دارد. او به خوبی می‌داند امسال در اصفهان کسی به کمتر از قهرمانی راضی نمی‌شود و پایان این رویا، آن هم به همین زودی قابل قبول نخواهد بود. آیا دوره قلعه‌نویی تمام شده؟ شاید هنوز برای جواب دادن به این سوال زود باشد.