فرهنگسازی سینما برای اهدای عضو

به همین دلیل بجز ماندگاری نام او در عرصه هنرهای نمایشی، می‌توان گفت حتی جسم او به دلیل این زندگی بخشی و اعطای حیات، همچنان زنده است و می‌توان تولد این بازیگر و همه آنهایی را که پس از مرگ با اهدای عضو خود به زندگی خود ادامه می‌دهند، تبریک گفت.

جام‌جم در این گزارش و در گفت‌وگو با سه هنرمند تلویزیون و سینما، ضمن یادی از عسل بدیعی، هم بر لزوم ساخت آثاری مناسب در این زمینه تاکید می‌کند و هم دریافت کارت اهدای عضو توسط هنرمندان و چهره‌های شناخته شده را الگوی خوبی برای مردم و فرهنگسازی در این خصوص می‌داند.

پروانه معصومی: من و عسل بدیعی با هم کارت اهدای عضو را دریافت کردیم

وقتی برای صحبت با پروانه معصومی، بازیگر تلویزیون و سینما و آثاری چون «طوبی»، «گل‌های داوودی» و «ناخدا خورشید» تماس گرفتیم، او نکته جالبی را مطرح کرد. وی به جام‌جم گفت: من و عسل بدیعی سال 83 با هم برای دریافت کارت اهدای عضو رفتیم و در اولین جشن نفس شرکت کردیم.

معصومی درباره این‌که با چه نگاه و روحیه‌ای می‌توان این کار را انجام داد، توضیح داد: به هرحال آدم احساس می‌کند بعد از مرگش می‌تواند در وجود عده دیگری زندگی کند و درواقع نمی‌میرد و هست.

بازیگر سریال‌هایی چون «امام علی» و «یوسف پیامبر» درباره فرهنگسازی و مشارکت چهره‌های محبوب و سرشناس در این زمینه هم گفت: حضور هنرمندان و چهره‌های شناخته شده دراین خصوص تاثیرگذار است، اما آنچه تاثیر بیشتری دارد، کنار آمدن خود آدم با این مساله است. اتفاقا چند وقت پیش مطلبی در جایی از انیشتین خواندم که خیلی قبل تر از مرسوم‌شدن بحث پیوند اهدای عضو گفته بود: اگر قرار باشد من روی یک تختخواب بخوابم و برای زنده ماندن مرا با دستگاه‌های مختلف نگه دارید، ترجیح می‌دهم هر بخش از وجودم را در وجود یک نفر که نیاز دارد، بگذارید. به این ترتیب من دیگر نمی‌میرم و آن موجود عاطل و باطل روی تختخواب نیستم. من موجودی هستم که در وجودهای دیگری زندگی می‌کنم. معصومی خاطره‌ای درهمین رابطه بیان کرد: یادم می‌آید به جشن نفس شهر رشت رفته بودم و خانمی را دیدم که پسر جوانش فوت کرده بود. او می‌گفت حتما باید قلب پسرم را برای اهدای عضو به یک دختر بدهید، چون می‌خواهم هرازگاهی او را بغل کنم، سرم را روی سینه اش بگذارم و صدای قلبش را بشنوم.

بازیگر آثاری چون «آشیانه مهر» و «خارج از محدوده» درباره این‌که چرا سینمای ایران درباره اهدای عضو، فیلم‌های خیلی کمی ساخته، گفت: مطمئنا ساخت فیلم‌هایی درباره این زمینه می‌تواند خیلی اثرگذار باشد، اما سینما خیلی در این خصوص سرمایه‌گذاری نمی‌کند، مگراین‌که داستان خیلی ویژه‌ای داشته باشد. ولی به نظرم تله فیلم‌ها خیلی می‌توانند تاثیرگذارتر باشند، چون تلویزیون پربیننده است. حتی فیلمنامه نویسان و سازندگان آثار، می‌توانند مراجعه کنند و قصه‌هایی را که در واقعیت و با موضوع اهدای عضو پیش آمده، مطالعه کنند و آنها را به فیلم برگردانند. ساخت این فیلم‌ها در تلویزیون، هزینه چندان زیادی نمی‌خواهد و هم این‌که کاربرد آن خیلی بیشتر از سینما خواهد بود. من هم درباره این موضوع، فیلمی خوب و خوش ساخت به نام «باران عشق» ساخته آقای احمد امینی بازی کردم که بارها از تلویزیون پخش شد و اثربخش بود.

پرستو صالحی: روزانه 7 نفر در فهرست انتظار اهدای عضو فوت می‌کنند

پرستو صالحی، بازیگر تلویزیون و سینما و آثاری چون «زیرآسمان شهر»، «رسم شیدایی» و «اعتراض»، از فعال ترین افراد در این زمینه است و حتی کمپینی هم برای فرهنگسازی در این خصوص در فضای مجازی راه انداخت و باعث شد برخی چهره‌های هنری و ورزشی کارت اهدای عضو دریافت کنند. او درباره این موضوع به جام‌جم گفت: متاسفانه درمورد موضوع اهدای عضو ما هم بد ساختیم، هم بد نوشتیم و هم بد اجرا کردیم. آنچه به عنوان پیوند اعضا در فیلم‌ها و سریال‌ها نشان دادیم، خیلی چیز وحشتناک و تلخی است که روز به روز هم داریم آن را تلخ‌تر می‌کنیم.

درصورتی که در همه دنیا این اتفاق به صورت روتین انجام می‌شود؛ چون چیزی خیلی عادی است و به قول زنده یاد دکتر افشین یداللهی، مرگ چیز غیرمنتظره‌ای نیست.

این هنرمند که کارت اهدای عضو دارد، افزود: مرگ وجود دارد، برای همین چه بهتر که آدم از مرگ خودش یک استفاده درستی به دیگران برساند. خیلی نیاز است که هنرمندان و چهره‌های مطرح در زمینه اهدای عضو، مشارکت و فرهنگ‌سازی کنند. به نظرم همان قدر که بخش زیادی از سینما توانسته در بخش سیاه نمایی موفق باشد، می‌تواند درباره روشن شدن مبحث اهدای عضو هم کمک کند. وقتی مردم می‌بینند، چهره‌هایی که می‌شناسند و دوستشان دارند، در این ماجرا پیشقدم هستند، بهتر این موضوع را می‌پذیرند و این خیلی در نهادینه شدن آن به خانواده‌ها کمک می‌کند.

صالحی ادامه داد: خانم بدیعی با انجام این کار، پر کردن فرم و دریافت کارت اهدای عضو، فرهنگ‌سازی کرد و با مرگ خودش زندگی بخش هم شد. این خیلی مهم است که هنرمندان خودشان را در قبال این ماجرا مسئول بدانند.

این بازیگر با گلایه از بی‌مهری سینما و تلویزیون به این موضوع گفت: اهالی سینما و تلویزیون این موضوع را فراموش کرده‌اند. ما مدت‌هاست این مساله و معضلاتی چون فقر و اعتیاد را در آثار نمایشی فراموش کرده‌ایم و به آنها نمی‌پردازیم. درباره قاچاق مواد مخدر قبلا فیلم‌های خوبی با حضور آقای جمشید هاشم پور ساخته می‌شد یا سریال تاثیرگذاری چون «آینه عبرت» تولید می‌شد. اما سال‌هاست این موضوعات رها شده‌اند. بحث اهدای عضو هم از موضوعاتی است که مغفول واقع شده و کمتر درباره آن فیلم و سریال می‌سازند. سینما و تلویزیون و رسانه‌ها خیلی دراین خصوص مسئول هستند، برای این که روزانه تقریبا هفت نفر در فهرست انتظار اهدای عضو فوت می‌کنند. درحالی که با ارتقای فرهنگ اهدای عضو، می‌تواند جلوی این از دست رفتن‌ها گرفته شود و به افراد زیادی زندگی بخشید. ما با بی‌اعتنایی به بحث اهدای عضو، فقط یک جسد را خاک نمی‌کنیم، بلکه انگار کلی زندگی را به خاک می‌سپاریم.

کامران تفتی: مشارکت چهره‌های مطرح، تاثیرگذار است

کامران تفتی، بازیگر تئاتر، تلویزیون و سینما و آثاری چون «این زن حقش را می‌خواهد»، «رسوایی» و «زیر هشت» از جمله هنرمندانی است که کارت اهدای عضو دارد. وقتی درباره این موضوع با او تماس گرفتیم، با لحنی شوخ طبعانه و با خنده به جام‌جم گفت: بنویسید، من کامران تفتی کارت اهدای عضو دارم و اگر اتفاقی برایم بیفتد، فقط سبیل و یک جفت کفش به مادرم می‌دهند! چیز دیگری باقی نمی‌ماند.

کامران تفتی ـ که مثل باقی دارندگان کارت اهدای عضو و سلامت باشد و عمرش دراز باد ـ درباره فرهنگ‌سازی دراین خصوص توسط چهره‌های سرشناس باز هم با مطایبه ادامه داد: فرهنگ‌سازی و تاثیرگذاری دیگر از این بیشتر که افرادی چون روزبه نعمت اللهی (خواننده) و خودم در این خصوص مشارکت کرده ایم؟ اما جدا از این شوخی، مسلما حضور چهره‌های محبوب و شناخته شده در این موضوع تاثیرگذار است و باعث می‌شود این اتفاق در ذهن آدم‌ها شکل بگیرد اگر قرار باشد یک روزی روحی در بدن نباشد، جسم‌شان بتواند زندگی‌هایی را مانا کند. وقتی این باعث می‌شود خودشان هم بمانند و وجود داشته باشند، چرا که نه.

بازیگر «سلام بر عشق» و «گلوگاه» درباره بی‌اعتنایی سینما به موضوع اهدای عضو هم گفت: متاسفانه بدبختی سینمای ما این است که همیشه سوژه‌های خوب داریم، اما به اتفاق‌های تکراری بسنده می‌کنیم. آرزو می‌کنم و امیدوارم فیلم‌های خوب و بیشتری درباره موضوع مهم اهدای عضو ساخته شود.