مرتضی طلایی: عملکرد شورا یاران در تهران قابل تقدیربوده است
نایب رئیس شورای شهر تهران گفت: براساس سرشماری سال ۹۵ مهاجرت در کل کشور بیش از ۴ میلیون و هفتصد هزار نفر بوده است که سهم تهران از آن ۲۰.۲ درصد یعنی سالانه حدود ۲۰۰ هزار نفر است.
مرتضی طلایی درباره اینکه چشمانداز آینده تهران با توجه به معضلاتی مثل آلودگی هوا، ترافیک، هویت شهری و مشکلات فرهنگیاجتماعی چگونه خواهد بود اظهار داشت: وقتی درباره آینده تهران صحبت می شود، باید به نگرشها، برنامهها و اقدامات امروزمان نگاه کنیم زیرا آینده تهران محصول اینهاست.
تهران، هدف بیش از 20 درصد مهاجرتهای کشور است
وی ادامه داد: براساس سرشماری سال 95 جمعیت تهران به 8.7 میلیون نفر رسیده است، سهم تهران در جمعیت کشور 16.6 درصد است، از سوی دیگر براساس سرشماری سال 95 مهاجرت در کل کشور بیش از 4 میلیون و هفتصد هزار نفر بوده است که سهم تهران از آن 20.2 درصد یعنی سالانه حدود 200 هزار نفر است، وارد شدن این جمعیت در سال به تهران، تقاضاهای جدیدی را برای کار، مسکن، حمل و نقل، بهداشت، خدمات اجتماعی، فرهنگی و عمومی ایجاد میکند، علاوه بر آن تلاشها برای رساندن سرانه زیست شهری مانند فضای سبز، کتابخانه ، صندلی سینما و تئاتر و غیره را به تأخیر میاندازد.
نایب رئیس شورای شهر تهران گفت: نکته دیگر در تهران جابهجایی بسیار بالای جمعیت به دلیل ساختارهای شهری است که بر مبنای محله محوری شکل نگرفته، شهروندان تهرانی نیازهای خود را نمیتوانند در محلههای خود تأمین کنند و مجبور به آمدوشد به دیگر مناطق شهری هستند که خود به ترافیک و آلودگی هوا دامن میزند. حمل ونقل یکی از اساسیترین مسائل شهری است که وضعیت آن بر همه جنبههای زندگی شهری تاثیرگذار است و همچنین یکی از مهمترین عوامل زیانهای زیست محیطی است. در تهران طی دورههای متعدد، برنامهریزی حملونقل براساس گسترش فضاهای خیابانی برای خودروها انجام شد، زمانی این برنامه برای مردم و بخش اقتصادی شهر جذاب بود اما الان شما میبینید که افزایش خیابانها گاه با مقاومت افکار عمومی مواجه است، طی یک دهه گذشته تاکید شورای شهر بر گسترش حمل ونقل عمومی بوده است اما به نظر باید در کنار توسعه حمل ونقل عمومی برنامههایی برای استفاده بهتر از ظرفیتهای موجود تنظیم کرد.
طلایی با بیان اینکه بار ترافیکی تهران به دلیل افزایش جابهجایی با سنگینی روزافزون مواجه است تأکید کرد: تهران را میشود به فردی تشبیه کرد که وزن او رو به افزایش است، یک راهکار، بالابردن سایز کمربند و لباس با افزایش وزن است، اما یک راهکار برنامهریزی یک رژیم غذایی برای کاهش وزن اوست. در تهران، تنها افزودن برخیابانها و طول و عرض آنها برای کاستن از بار ترافیک کارساز نیست بلکه این موضوع نیازمند توجه ویژه به برنامههایی است که ترافیک را انتظام بخشیده و جابجایی را ساماندهی کند، از این منظر همه برنامهها در همه حوزههای شهری باید با نگاه به ترافیک تدوین شده و به اجرا درآید.
کاندیدای انتخابات پنجمین دوره شورای شهر تهران افزود: نکته دیگری که میخواهم بر آن تاکید کنم این است که شهرها باید تبلور ظرفیتهای فرهنگی و هنری ملتها باشند. زیرا در آن صورت ساکنان میتوانند با آن ارتباط برقرار کنند و به آن تعلق خاطر مسئولانه داشته باشند. ارتباط انسان با انسان و انسان با اشیاء و اشیاء با اشیاء وقتی برقرار باشد، وابستگی به مکان و مسئولیت در برابر آن وجود خواهد داشت. معماری و مبلمان شهری و ساختوسازها را باید به سمتی هدایت کنیم که تجلی فرهنگ و هنر غنی ما باشند. نمونه این ارتباط را در شیوه معماری صفویه در اصفهان شاهدیم، هریک از آن بناهای تاریخی به طور جداگانه و یا در ارتباط باهم متناسب با روح معناگرای انسان و بر پایه دیدگاه فلسفی، به هستی و حیات، طراحی و هنرمندانه ساخته شده است.
تمرکز اصلی مسائل فرهنگی و اجتماعی در تهران باید متوجه 6 میلیون جوان باشد
وی در پاسخ به این سوال که ارزیابی شما از مسائل فرهنگی و اجتماعی تهران به عنوان شهری با ویژگیهای خاص و محصول تحولات 200 ساله چیست گفت: شهرهای امروز و از جمله تهران از ویژگیهایی مانند نرخ سواد بالا، نیروی متخصص و آموزش دیده، سن ازدواج بالا، فردگرایی، هویتهای متعدد جمعی شهروندان برخوردار هستند. همانطوری که گفتم جمعیت شهر تهران به حدود 9 میلیون نفر رسیده است که 25 درصد از این جمعیت یعنی بیش از 2 میلیون نفر در سنین 15 تا 30 سال قرار دارند و حدود 45 درصد جمعیت یعنی بیش از 4 میلیون نفر در سنین 30 تا 65 سال هستند. به عبارت دیگر وقتی از مسائل فرهنگی و اجتماعی و امکانات و نیازهای این بخش صحبت میکنیم باید نگاهمان به این 6 میلیون نفر که بیشترین تحرک اجتماعی را دارند باشد. بنابراین فضاهای فرهنگی، اجتماعی، آموزشی، هنری، ورزشی، تفریحی، رسانهها و عوامل متعدد دیگری در ایجاد وضعیت فرهنگی و اجتماعی نقش دارند. با این حال پیشینه تاریخی و فرهنگی ملتها و سرنوشت مشترکشان و حوادثی را که پشت سر گذاشتهاند در تعیین هویت فردی و جمعی فرهنگی و اجتماعیشان نقش تعیین کنندهای دارد.
طلایی ادامه داد: تجربه شخصیام چه وقتی در نیروی انتظامی مسئول امنیت شهروندان تهران بودم و چه سابقه حضور 10 سالهام در شورای شهر تهران حاکی از این است که مردم شریف تهران به لحاظ اجتماعی و فرهنگی از جایگاه بسیار خوبی برخوردارند ، شما در کمتر شهری در جهان شهروندان را به آراستگی شهروندان تهرانی در کوی و برزن و اداره میبینید، توجه به آداب خاص ایرانیان مانند کمک به همنوع و پایبندی به ارزشهای فرهنگی و اجتماعی را فراوان مشاهده میکنید، همیاری شهروندان تهرانی را در تعدد چشمگیر سمنها و موسسات خیریه میتوان شاهد بود که خود از رنج بسیاری از همنوعان میکاهد.
مشارکت اجتماعی در تهران با شرایط مطلوب فاصله دارد
وی افزود: مشارکت اجتماعی در تهران با شرایط مطلوب و مورد نیاز شهر فاصله دارد، البته شورایاریها در تهران توانستهاند فاصله معنیداری در میزان مشارکت با دیگر شهرهایی که شورایاری ندارند ایجاد کنند که قابل تقدیر و ستایش فراوان است. اما نکته مهم در مشارکت شهروندان در مدیریت شهری میزان مشارکتجویی سازمانهاست. برنامهریزان شهری به این نتیجه رسیدهاند که برنامهها اگر از حمایت کافی جامعه برخوردار باشد میزان موفقیت آنها افزایش خواهد یافت. ما در شورایاریها با استقبال سازمانهای دولتی و عمومی در برخورداری از ظرفیت شورایاران برای تحقق اهداف و برنامههایشان مواجه هستیم، اما هنوز موانع اداری و قانونی خاصی در سازمانها برای مشارکتجویی وجود دارد، البته تلاش کردهایم با امضای تفاهمنامههای همکاری با بسیاری از سازمانها، به نیاز آنان برای استفاده از ظرفیت شورایاران انتظام بخشیم، اما هنوز با شرایط مطلوب فاصله دارند.
نایب رئیس شورای شهر تهران گفت: نکته دیگر روند رو به گسترش فرهنگ مشارکت در تهران است. در سال 1394 برای انتخابات شورایاریها بیش از 14 هزار نفر کاندیدا شدند که البته از آن میان باید حدود 3 هزار و پانصد نفر برگزیده میشدند، اما این استقبال به ویژه از سوی شهروندان متخصص، از نشانههای رشد این فرهنگ است. نکته دیگر باور شهروندان به فرهنگ مشارکت است، در تمام چهار سال دوره چهارم شورای اسلامی شهر تهران با اعتماد دیگر اعضای محترم، نایب رئیسی شورای شهر تهران را به عهده داشتم، در طول این مدت طرحها و ایدههای بسیاری از سوی شهروندان در رابطه با مسائل شهری به دفترم ارسال میشد که برحسب موضوع به سازمان و اداره ذیربط در شهرداری تهران یا دیگر سازمانها ارسال میکردم، بسیاری از این طرحها در طراحی و برنامهریزیها، توسط سازمانها، مورد توجه قرار گرفت و این روند حاکی از مسئولیتپذیری در میان شهروندان در برابر مسایل شهری بود.
طلایی در پایان گفت: برای افزایش کیفیت زندگی در شهر تهران تنها افزایش ظرفیت و توان و تخصص سازمانها کافی نیست، بلکه مشارکت شهروندان و توان و ظرفیت بالای تخصصی و فرهنگی شهروندان تهرانی است که میتواند تهران را به نقطه مطلوب برساند.