تلفات ۱۲۳۰۵ نفری و کوهی از سوالات!
روز گذشته باز هم کرونا در کشورمان رکورد زد و ۲۲۱ نفر را طی ۲۴ ساعت به کام مرگ کشاند؛ ویروسی که از اواخر فروردین ماه در کشورمان رام شده بود، اما دوباره از اواسط خرداد خیز برداشت و همچنان می‌تازد، اما چرا؟.
۳۰ بهمن ماه ۱۳۹۸ بود که به طور رسمی از سوی وزارت بهداشت اعلام شد کرونای ناشناخته پا به کشور گذاشته و دو نفر را در قم مبتلا کرده است. بعد از آن بود که آمار ابتلا به کرونا روزبروز افزایش یافت و در حال حاضر مجموع بیماران کووید۱۹ در کشور به ۲۵۰ هزار و ۴۵۸ نفر رسیده و متاسفانه ۱۲ هزار و ۳۰۵ نفر نیز در کشورمان به دلیل ابتلا به این بیماری جان باختند. در عین حال چند روزی است که مرگ‌های ناشی از کرونا در کشور رکورد می‌زند و به فراتر از ۲۰۰ مورد رسیده است؛ به طوری که روز گذشته ۲۲۱ جانباخته کرونا در کشور ثبت شد و نگرانی‌ها از بدتر شدن شرایط بیماری در کشور را بیشتر کرد؛ چراکه حتی در روزهای اوج بیماری در اسفند و فروردین ماه هم چنین آماری بسیار دور از ذهن بود.
باید توجه کرد که طبق گفته مسئولان بهداشت و درمان کشور بعد از ورود کرونا، اوج درگیری ما با این ویروس چموش از نظر میزان مراجعات در اسفند ماه سال ۱۳۹۸ بود. به طوری که از ابتدای اسفند دچار یک موج بسیار گسترده در زمینه بیماری کووید-۱۹ شدیم که از قم آغاز شد و سپس تهران و گیلان را درگیر کرد و همزمان سایر استان‌ها نیز درگیر بیماری شدند. در این اوضاع بود که ستاد ملی مقابله با کرونا در کشور تشکیل شد و تصمیمات ضرب‌الاجلی مانند تعطیلی مدارس، دانشگاه‌ها، ادارات، اماکن زیارتی و تجمعی و .... اتخاذ کرد. مجموع این اقدامات باعث شد که شیب نزولی کرونا در کشورمان از اواخر فروردین ماه ۱۳۹۹ آغاز شود. این کاهش آمار به طور چشمگیری خود را در تعداد مبتلایان و میزان بستری و مرگ و میر ناشی از کووید-۱۹ به طور واضح نشان داد. به طوری که حتی تعداد مرگ‌های روزانه ناشی از کرونا در برهه‌ای دو رقمی شد و به زیر ۵۰ رسید.
پس از موفقیت‌های حاصل شده در مدیریت بیماری در کشور، به دنبال تدوین پروتکل‌های بهداشتی اصناف و مشاغل، بازگشایی‌ها با اولویت مشاغل کم خطر و بعد از آن تمام مشاغل صورت گرفت. در چنین شرایطی بود که وزیر بهداشت مکررا نسبت به برخی عادی‌انگاری‌ها هشدار داد و در ۱۲ خرداد ماه نیز تاکید کرد: «مردم فکر می کنند که کرونا تمام شده است. بارها این را اعلام کرده‌ام که با این روالی که اکنون می‌بینم، ما دقیقه ۹۰ از گوشه‌های زمین گل خواهیم خورد و هر لحظه ممکن است دچار پیک خطرناک شویم.»
در هر حال، اکنون باز در روزهای اوج کرونا به سر می‌بریم و با وجود اینکه کرونا را رام کرده بودیم، اما به دلیل برخی بی‌توجهی‌ها به موازین بهداشتی، از سرگیری سفرها و مجالس و ... دوباره به این ویروس چموش میدان دادیم تا جولان دهد. کادر بهداشت و درمان که هنوز خستگی اسفند و فروردین را از تن به در نکرده، دوباره برای مقابله با این ویروس و نجات جان بیماران به میدان آمدند و حتی شاید این بار وضعیت بدتر شود؛ این در شرایطی است که تعداد مرگ‌های روزانه این بیماری در کشور هر روز رکورد روز گذشته را می‌زند، تخت‌های بیمارستانی پر شده‌اند از بیماران بدحال و البته جوان، میزان درگیری پزشکان و پرستاران با این بیماری بالا رفته و خطر کمبود نیرو و همچنین خستگی پرسنل در بخش‌های کرونایی مشهود است. در چنین شرایطی سوال آن است که:
- چرا باز به این نقطه رسیدیم و کرونا دوباره خیز برداشت؟
- چرا با وجود تاکیدهای مکرر وزارت بهداشت و حتی اجباری شدن "ماسک"، برخی‌ها بویژه در وسایل حمل و نقل عمومی، هنوز ماسک نمی‌زنند؟
- مجازات متخلفان پروتکل‌های بهداشتی از جمله مراجعان بدون ماسک در حمل و نقل عمومی، رستوران‌ها، عابران پیاده و اماکنی از این دست باید چگونه باشد؟
- ناظر رعایت پروتکل‌های بهداشتی در مراکز خرید و پاساژها چه کسانی هستند و چرا هنوز تعداد زیادی از مراجعان و حتی کسبه "ماسک" ندارند؟
- ضرورت برگزاری کلاس‌های آموزشی نظیر آموزشگاه‌های زبان آن هم در کلاس‌های کوچک و خارج از پروتکل‌های بهداشتی، چیست؟
- چرا همانند برخی کشورهای دیگر نظیر استرالیا، در سفرهای بین شهری غیرضرور محدودیت ایجاد نمی‌شود؟
- با وجود تاکید وزارت بهداشت بر لغو طرح ترافیک، چرا مدیران شهری و ستاد ملی کرونا در این باره تصمیم نمی‌گیرند؟
- ضرورت بازگشایی برخی مشاغل پرخطر نظیر تورهای گردشگری، رستوران‌ها، سالن‌های ورزشی، سینماها و بویژه تالارها در نقاط زرد و قرمز چه بود؟
- چرا ستاد ملی مقابله با کرونا، با توجه به اهمیت موضوع و گذشت حدود پنج ماه از اپیدمی در کشور، هنوز سخنگو ندارد؟
- در شرایط هشدار روسای بیمارستان‌ها مبنی بر تکمیل ظرفیت پذیرش بیماران کرونا، تکلیف بیماران بدحال روزهای آتی چیست؟