پرسپولیس- الشارجه؛ امید و البته مقداری نگرانی!

در بازی امشب تنها اگر سرخ‌ها موفق به شکست الشارجه شوند، راهی مرحله بعد خواهند شد و هیچ نتیجه‌ای جز پیروزی به‌کار آنها نمی‌آید. در این میان 3امید برای برتری نماینده ایران وجود دارد و در عین حال 3عامل هم هست که نگران‌مان کند.

 چرا پرسپولیس صعود می‌کند؟
1ـ  اگرچه الشارجه با خط حمله آتشین خود همه را متحیر کرده، اما پرسپولیس هم خط دفاع خیلی خوبی دارد که به سختی گل می‌خورد. حضور نفراتی مثل جلال حسینی، کنعانی‌زادگان و شجاع خلیل‌زاده قوت قلب است. الشارجه با 13گل زده در 5بازی بهترین خط حمله را دارد، اما پرسپولیس هم با 5گل خورده صاحب بهترین خط دفاع گروه است؛ بنابراین تصور اینکه ممکن است نتیجه‌ای پرگل مثل بازی شارجه با الدحیل و التعاون رقم بخورد، قدری دور از ذهن است؛ به‌خصوص که حالا با 2نتیجه اخیر تیم اماراتی، گوشی دست پرسپولیسی‌ها آمده است.
2ـ  خط حمله پرسپولیس به اندازه کافی زهردار نیست، اما در عین حال فراموش نکنیم الشارجه هم در 4مسابقه از 5بازی قبلی گل خورده است. غیر از بازی عجیب با التعاون که تیم عربستانی به‌طور کامل فروپاشیده بود، الشارجه در تمام مسابقات قبلی گل خورده و حتی در امارات، مقابل همین پرسپولیس 2بار دروازه‌اش باز شده است. آنها در حالی 4گل به الدحیل زدند که حریف از دقیقه 60با یک بازیکن کمتر به مسابقه ادامه داد، اما قطری‌ها 10نفره هم به شارجه گل زدند. پس گشودن دروازه تیم اماراتی اصلا دور از دسترس نیست و این می‌تواند کلید صعود باشد.
3ـ  پرسپولیس از نظر روانی هم یک برتری نسبت به الشارجه دارد؛ اینکه سرخپوشان قاتل تیم‌های اماراتی هستند. هیچ‌کدام از نمایندگان ایران برابر رقبای اماراتی به‌خوبی پرسپولیس نتیجه نگرفته‌اند. کلکسیونی از پیروزی‌های متنوع، پرگل و دراماتیک از پرسپولیس برابر امثال الجزیره، الوحده، الشباب و الوصل به جا مانده است. می‌توانید پیروزی 6‌گله برابر الشباب در نوروز 91را به یاد بیاورید یا بازی برگشت با الجزیره را که نوراللهی و جلال حسینی آن 2گل معروف را زدند. امارات همیشه حریف دلخواه پرسپولیس بوده است.

 چرا ممکن است پرسپولیس صعود نکند؟
1ـ  در 3بازی گذشته در برخی پست‌ها به ناچار از بازیکنان ثابت استفاده شده که این مسئله ممکن است آنها را خسته کرده باشد. 2مثال کلیدی در این مورد، حضور سیامک نعمتی در پست دفاع راست و عیسی آل‌کثیر در خط حمله است. این دو نفر بدون جایگزین بوده‌اند، ظرف 6روز 3بازی سنگین را پشت سر گذاشته‌اند و ممکن است از نظر جسمی تحلیل رفته باشند. شجاع خلیل‌زاده هم شرایط مشابهی دارد و احتمالا هر سه نفر امشب هم فیکس خواهند بود.
2ـ کوچینگ حین بازی یحیی گل‌محمدی و کادرش تعریفی ندارد. حداقل در لیگ قهرمانان آسیا که اینطور بوده است. قرمزها در هر دو بازی رفت و برگشت برابر الدحیل بعد از عقب افتادن، طرح و برنامه مشخصی برای گلزنی نداشتند. در بازی رفت با الشارجه هم با وجود اینکه پرسپولیس 2بار از حریف پیش افتاد و هر 2 بار به سرعت برتری‌اش را از دست داد، کادر فنی موفق به تغییر شرایط نشد. آن روز پرسپولیس یک نیمه کامل وقت داشت با امثال ترابی و علیپور 3امتیاز را بگیرد، اما عملا در زمین اتفاقی رخ نداد. بدون تعارف تعویض‌های یحیی در 3مسابقه قبلی هم چنگی به دل نزده است.
3ـ برای بازی امشب هیچ‌چیز به اندازه «آرامش» نمی‌تواند به پرسپولیسی‌ها کمک کند، اما تنش، تشنج و دشمن‌تراشی درست از روی نیمکت سرخپوشان آغاز می‌شود. افشین پیروانی به‌عنوان سرپرست تیم به تک‌تک سوت‌ها معترض است و بیرون از زمین هم مدام در مورد قربانی شدن پرسپولیس مصاحبه می‌کند. مسلما اینها «سم» است و تمرکز تیم را از مسائل فنی روی موضوعات حاشیه‌ای می‌کشاند. وقتی کادر راهبری تیم به بازیکنان القا می‌کند که«نمی‌خواهند ما ببریم»، آنها با چه روحیه‌ای باید بجنگند؟