هجوم ‌مسافران به سواحل مازندران در روزهای بحرانی شیوع کرونا

وقتی به تقویم نگاهی انداخته می‌شود و رنگ قرمزی بر روی عددی از ایام هفته ای نشان داده می‌شود برخلاف سال‌های گذشته رعب و وحشت بر دل مردم استان‌های شمالی می‌افتد؛ مردم استان‌هایی که به دلیل میهمانپذیری و خونگرمی زبانزد بسیاری از مسافران و گردشگران سراسر کشور هستند.

اما این بار بارها دارند از این مسافران می‌خواهند تا فعلاً به استان‌هایشان سفر نکنند و دلیل آن را پس از گذشت هشت ماه با آمدن این مهمان ناخوانده یعنی کووید 19 همه می‌دانند، همه یعنی از آن کودک دو ساله ای که می داند باید ماسک بر صورت بزند تا مبتلا به این بیماری نشود تا آن مدافع سلامتی که با وجود خستگی‌های زیاد همچنان وظیفه خود می‌داند علاوه بر خدمت‌رسانی به مردم تاکید بر دارد تا مردم در خانه‌هایشان بمانند و سفر نکنند.

اما با مشاهده این اعداد قرمز در تقویم شمسی ما و با وجود گزارش‌های آماری از سوی وزارت بهداشت مبنی بر افزایش فوت‌شدگان و مبتلایان از بیماری کرونا متاسفانه باز محورهای مواصلاتی استان‌های شمالی را شلوغ و پرازدحام از بار ترافیکی می‌بینیم و این اقدام را در شهرهای ساحلی این استان‌ها نیز مشاهده می‌شود و نمی‌دانیم چرا ستاد ملی مبارزه با کرونا در تصمیم‌گیری‌های خود همچنان تدبیر مقتدرانه ای نمی‌گیرد تا جلوی تردد این مسافران و گردشگران را به سوی این استان‌ها گرفته شود.

تدابیری که کافی است با دستورالعملی به نیروهای امنیتی، راه‌های شمالی در زمان تعطیلات بر روی خودروهای سواری با پلاک‌های غیرمرتبط این استان‌ها مسدود شود؛ دستورالعملی که متاسفانه همیشه دیر اقدام می‌شود و بعد از ورود مسافران به استان‌های مازندران، گیلان و گلستان این محورها مسدود می‌شود و حتی پس از پایان تعطیلات نیز این راه‌ها یک طرفه اعلام می‌شود و این بی تدبیری باعث شیوع بیماری کرونا و افزایش بیماران بر روی تخت‌های بیمارستانی می‌شود.

 در این روزهای پایانی اولین ماه فصل پاییز و تعطیلات آخر صفر باز هم شاهد هجوم این مسافران به استان مازندران هستیم و علاوه بر شلوغی تفرجگاه‌ها، پارک های جنگلی و تفریحی، سواحل این استان نیز ازدحام مسافران دیده می‌شود.

در بازدید از سواحل سرخرود و محمودآباد به عنوان نزدیک‌ترین شهرهای ساحلی مازندران برای مسافران تردد بی شمار افرادی را می بینیم که اکثریت آنها بدون رعایت به پروتکل های بهداشتی چون فاصله گذاری و ماسک زدن برای ساعتی آرامش به این سواحل آمدند.

 آرامشی که ممکن است پس از سپری کردن چند روز از آن با مبتلا شدن به این بیماری رعب آور و حتی مرگ آور کرونا مواجه شوند. آقایی که دست دو نوه نوجوان خود را به همراه پسرش گرفته و به ساحل سرخرود آورده بود در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم از محمودآباد خود را اهل تهران معرفی کرد و گفت: ما در این شهر خانه داریم و برای این تعطیلات آمدیم تا چند روز استراحت کنیم.

به گزارش فرتاک نیوز، وی افزود: امروزم به ساحل آمدیم با رعایت کامل بهداشتی به خصوص با زدن ماسک تا نوه هایم استراحت کنند و کمی از این ساحل لذت ببرند. این مسافر تهرانی با تاکید بر اینکه ما همه اصول بهداشتی را توجه می می‌کنیم، بیان کرد: اگر به این مسافران به خصوص جوانان نگاه کنید متاسفانه می بینید که هیچ یک از آنها موارد بهداشتی را رعایت نمی‌کنند که این باعث شیوع بیماری کرونا می‌شوند.

در ادامه این بازدید مادر و دختری را می‌بینیم که هیچ یک ماسک بر صورت نزده بودند و وقتی علت آن را می‌پرسیم، می‌گویند: در ماشین ماسک داریم اما بیرون نزدیم چون می‌دانیم کرونا نمی‌گیریم. به آنها گفتیم: اگر شما ماسک نزنید ممکن است به عنوان یک فرد ناقل این بیماری را به دیگران انتقال دهید و این یعنی فاجعه، و مادر قول داد که زود از ساحل خارج و به منزل یشان بر گردند.

 مرد میانسال و جوانی که بدون ماسک بر صورت در سواحل مازندران محمودآباد وقتی از آنها پرسیدیم مسافرید و از کجا آمدید به تصور اینکه ممکن است ماموری باشیم هر سه سریع ماسک بر صورت زدند و خود را آبادانی معرفی کردند.

وی با اشاره به وضعیت کرونا و منع سفر به سایر استان ها عنوان کرد: حرف شما را قبول داریم اگر چه کرونا همه جا هم هست و باید به این توصیه ها توجه کرد و اهمیت داد اما به دلیل بستن جاده فعلاً در این شهر ماندگار شدیم و این بهانه‌ای برای این مسافر آبادانی شده بود.

 و در پایان طی ادامه بازدیدمان از پارک ساحلی محمودآباد که هر گوشه و کنار آن خانواده‌ها چادر و زیلو پهن کرده و بساط چای و غذا چیدا بودند اکثریت شان بدون ماسک و فاصله اجتماعی اسکان گرفته بودند و وقتی از آنها پرسیده می‌شود ماسک هایتان کجاست، هرکدام سریع ماسک های خود را از جیب و کیفشان در می‌آورند و می‌گویند: ماسک داریم و از آن در مواقع ضروری استفاده می‌کنیم.

 واقعا اشتباه در کجاست!؟ و به این افزایش بیماران کرونای و افزودن فوت‌شدگان به صورت نزولی آن هم روزانه در جامعه آماری وزارت بهداشت، علت اساسی آن در کجاست؟ آیا به سهل انگاری و بی تدبیری ما بر می‌گردد یا مسئولان امر؟