چمران؛ چشم انتظار تصمیم اصلاح طلبان/ بررسی بود و نبود این چهره مطرح اصولگرایان در شورای شهر تهران

این موضوع که چرا و چگونه این اتفاق افتاد تا مردم تهران، دوباره روی خوش خود را به اصلاح طلبان  نشان داده و آنها را بر اصولگرایان ترجیح و با قاطعیت بعنوان منتخبین خود راهی شورای شهر تهران نمودند، کاری نداریم چرا که در مطلب گذشته به آن اشاره نمودم که صرف نظر از حضور پر شور مردم در پای صندوق های اخذ رای، اشتباه تاکتیکی قالیباف و مشاورانش در انتخابات ریاست جمهوری، حداقل در شورای تهران مسیر را این گونه رقم زد و بی تاثیر نبود.

اما حال که این اتفاق افتاده و تمامی لیست کاندیدای امید به شورای پنجم تهران راه یافته اند، این سوال مطرح است که در صورت انتخاب محسن هاشمی بعنوان شهردار تهران که دور از انتظار نیز نمی باشد، شاهد ورود دکتر چمران بعنوان اولین عضو البدلل شورا به جمع نفرت اصلی خواهیم بود.

چمران که سر لیست اصولگرایان در انتخابات بوده است در حالی چشم انتظار تصمیم اصلاح طلبان خواهد بود که بعید است بتواند حضور تک نفره او در شورای اسلامی شهر تهران و در بین بیست عضو اصلاح طلب تاثیر منفی بر روند برنامه ها داشته باشد اما شاید حضور یک چهره اصولگرا در بین این همه اصلاح طلب، شرایط رابرای خروج از تکصدایی بودن خارج نموده و ضریب اطمینانی برای جلوگیری از خطاهای احتمالی دیگر از اعضای شورا باشد.

اگر کمی واقع بین باشیم خواهیم پذیرفت حضور چمران در شورای شهر نمی تواند هیچ گونه تاثیری بر روند مصوبات ، انتخابات شهردار و کمیسیون های داخلی شورا داشته باشد ولی باید قبول کنیم که می تواند بعنون یک عضو از شورای اسلامی شهر تهران، ناظر برعملکرد شهرداری تهران بوده و در صورت خطاهای احتمالی و با توجه به آگاهی داشتن  و شرح وظایفی که بر عهده دارد، بعنوان وکیل مردم در جهت احقاق حق آنها ورود نماید.

اصلاح طلبان نیز بخوبی به این امر واقف هستند که شاید وجود این چهره اصولگرا در بخشی از مباحث شورا موجب کندی و مانعی برای اجرای مصوبات باشد ولی خود آنها هم خوب می دانند که حضور چمران می تواند در سلامت و صداقت آنها مهر تاییدی باشد و نباید به این موضوع نگاهی جناحی داشته و تنها به دلیل حضور این چهره در جبهه مخالف، قید برنامه های خود را بزنند.

سوال این است که اگر اعضای شورای اسلامی شهر تهران به این امر اعتقاد دارند که محسن هاشمی گزینه ای اصلح با توانمندی های خاص برای شهرداری تهران می باشد، پس نباید نگران حضور یک چهره اصولگرا در بین اعضای اصلی شورای شهر تهران بوده و حتی باید آن را به فال نیک گرفت و از آن استقبال کرد.

پس نتیجه می گیریم که با داشتن بیست عضو شورا و مهم تر از آن شهردار منتخب، نباید یک نیروی اصولگرا مانعی در جهت برنامه های آنها باشد و خنده دار است که اگر این گونه بیندیشیم که نباید حتی یک صدای مخالف در بین اعضای شورا شنیده شود، چرا که ممکن است خدای ناکرده تک صدایی منجر به خفقان و در نهایت تخلف شود و این با روح و تفکراصلاح طلبی در تضاد بوده و نمی تواند تامین کننده خواسته های موکلین هم باشد . پس چه بهتر یک عضو حتی اگر چمران هم باشد در بین شوراییان حضور داشته باشد چرا که بودنش بهتر از نبودنش بوده و می تواند در خیلی از زمینه ها تاثیرگذار باشد.