رئیس اتاق ایران و سوئیس:
از کنار رفتن تحریم‌ها، توقع معجزه نداشته باشیم
از عمر دولت ترامپ کمتر از سه هفته باقی مانده و با آغاز رسمی کار جو بایدن در کاخ سفید، موضوع بازگشت آمریکا به برجام و کاهش احتمالی تحریم‌ها، به یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های اقتصاد ایران در روزهای آینده تبدیل شده است.
دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا در اردیبهشت ۱۳۹۷، در اقدامی یک طرفه خروج کشورش از برجام را اعلام و تحریم‌های جدیدی را علیه اقتصاد ایران اعمال کرد. تحریم‌هایی که ترامپ از آنها به فشار حداکثری یاد می‌کرد، با هدف بازگرداندن ایران به میز مذاکره و تصمیم‌گیری درباره برجام اجرایی شد اما با وجود اجرای این تحریم‌ها، هیچ یک از اهداف دولت آمریکا محقق نشد.
به گزارش فرتاک نیوز؛با گذشت حدود سه سال از آغاز این تحریم‌ها، در انتخابات ۱۳ آبان امسال، ترامپ از بایدن شکست خورد. بایدن که در دوره باراک اوباما به عنوان معاون او در کابینه‌ای حضور داشت که توافق هسته‌ای را نهایی کردند و در جریان رقابت‌های انتخاباتی، اعلام کرده که برجام باز خواهد گشت. هرچند در مسیر اجرای این وعده بایدن، ابهام‌ها و سوالات فراوانی وجود دارد اما صرف امید به ایجاد تغییر در شرایط اقتصادی ایران باعث شده در هفته‌های گذشته نشانه‌های مثبتی نمایان شود.
با این وجود تجربه برجام، بازگشت تحریم‌ها و مشکلاتی که در این سال‌ها برای ایران به وجود آمده، نحوه برنامه ریزی برای آینده پس از تحریم‌ها را مهم‌تر از هر زمان دیگری کرده است. شریف نظام مافی - رییس اتاق ایران و سوئیس – در گفت و گو با ایسنا از لزوم نگاه واقعی به شرایط اقتصادی ایران در دوره بایدن می‌گوید.
او با بیان اینکه نمی‌توان از کنار رفتن تحریم‌ها، توقع معجزه داشت، اظهار کرد: کاهش فشار تحریم‌ها قطعا به بهبود نسبی شرایط کمک خواهد کرد و امکان افزایش تعامل با شرکت‌های اروپایی را افزایش می‌دهد اما ما باید با استفاده از تجربه برجام به این تعاملات نگاه کنیم.
نظام مافی با اشاره به محدودیت‌هایی که در مسیر بازگشت اقتصاد ایران به عرصه جهانی وجود دارد، گفت: ما در طول سال‌های گذشته نتوانسته‌ایم جایگاه خود را در عرصه‌های بین المللی حفظ کنیم. از این رو با کنار رفتن تحریم‌ها نیز نحوه تعامل با شرکت‌های خارجی و عقد قراردادهای مشترک تا رسیدن به شرایط عادی فاصله‌ای طولانی دارد.
به گفته رئیس اتاق ایران و سوئیس، در صورت کنار رفتن تحریم‌ها، مذاکراتی آغاز می‌شود که می‌تواند در نهایت به عقد قراردادهای مشترک منجر شود اما اینکه این قراردادها به چه شکل نهایی شوند از یک سو و اینکه چه زمانی بتوانند به شکل گسترده بر اقتصاد ایران تاثیر بگذارند از سوی دیگر، مسائلی است که باید تحلیل‌های جدی درباره آنها ارائه شود. از این رو ضمن افزایش امید به بهبود شرایط و کاهش محدودیت‌ها، باید در نظر داشت که در کوتاه مدت نمی‌توان توقع معجزه داشت