فکری باید قدردان نوراللهی و قایدی باشد
استقلال جدالی که می‌توانست به‌سادگی ببرد را به‌زحمت مساوی کرد. نباختن در دربی نتیجه بدی نیست اما برای آبی‌ها این یک مساوی ناخوشایند بود. محمود فکری پیش از هر چیز باید از احمد نوراللهی متشکر باشد که آنقدر در زدن ضربات نهایی بی‌دقت بود که پنجره بازگشت به بازی را به روی استقلال باز نگه داشت.
گلی که ارسلان مطهری زد، نتیجه همان ویژگی بزرگی بود که در دیدارهای گذشته هم نشان داده بود؛ یعنی تعقیب توپ تا آخرین لحظه. مطهری بر خلاف اغلب مهاجمان ایرانی، بی‌آنکه روی مدافعان حریف خطایی مرتکب شود، بازیکن صاحب توپ را پرس می‌کند و در لحظه مناسب توپ را می‌قاپد. استقلال بعد از این گل می‌توانست از فضای بزرگی که پشت مدافعان کناری پرسپولیس به وجود می‌آمد، به بهترین شکل استفاده و اختلاف را بیشتر کند اما تقریباً همان روش ناکارآمدی را پیش گرفت که در بازی‌های گذشته انجام داده بود و آن چیزی نبود جز تجمع در زمین خودی و محافظت از دروازه با 8 نفر.
در نیمه اول نقطه هدف گل‌محمدی سمت چپ خط دفاعی استقلال بود؛ جایی که نادری در برابر برتری عددی که پرسپولیسی‌ها ایجاد می‌کردند، تنها می‌ماند و دو سه ارسال خطرناک قرمزها هم از همین نقطه شکل گرفت، اما با شروع نیمه دوم، دو اتفاق همزمان، ایرادهای بزرگ خط دفاع استقلال را آشکار کرد؛ اول خروج احمد موسوی و انتقال وریا غفوری به دفاع راست و مهم‌تر از آن، آشکار شدن اشتباهات بزرگ مدافعان میانی در توپ‌های بلندی که پشت خط دفاعی ارسال می‌شد.
پرسپولیس در نیمه دوم تغییر رویکرد داد و به‌جای اصرار به نفوذ از کانال‌های کناری، فضای پشت دو مدافع میانی استقلال را هدف قرار داد و تازه اینجا بود که مشخص شد زوج مرادمند-عارف غلامی تا چه اندازه پراشتباه و متزلزل است و این دو تا چه حد با مدافعان کناری ناهماهنگ هستند. نکته عجیب اینکه بین مدافعان استقلال نه‌فقط ارتباط ذهنی که ارتباط کلامی هم وجود نداشت. گلی که مهدی عبدی زد از آن نمونه‌های کمیاب در گل‌های به ثمر رسیده در دربی است. اشتباه نابخشودنی غلامی و نادری چنان گل‌درشت بود که مهاجم جوان پرسپولیس را بی‌آنکه کار ویژه‌ای انجام دهد در موقعیت گلزنی قرار داد.
علاوه بر ضعف بزرگ مدافعان میانی، تغییری که در نیمه دوم ایجاد شد و انتقال وریا به یک خط عقب‌تر، عملاً باعث شد احسان پهلوان بعد از یک نیمه کم‌فروغ، در زمین دیده و وحید امیری هم آزاد شود. طعنه‌آمیز اینکه ورود دانشگر به‌جای نادری هم تغییری در ساختار دفاعی تیم ایجاد نکرد و ضعف‌ها همچنان بی‌تغییر باقی ماند.
در روزی که میزان اشتباه فردی در میان بازیکنان پرسپولیس هم کم نبود، حرکت کم‌نقص و خونسردی ذاتی مهدی قایدی در دقیقه 92 برای استقلال مثل یک هدیه بزرگ بود. گلی که صادقانه باید گفت ارتباط چندانی با روند بازی نداشت و حاصل خلاقیت فردی مهاجمی بود که در حساس‌ترین زمان، بهترین تصمیم ممکن را گرفت.
استقلال از همین فردا نیاز به بازسازی بزرگ در ساختار دفاعی‌اش دارد. این تیم برای اینکه مدعی جدی قهرمانی در لیگ برتر باشد، به خط دفاعی به‌مراتب کم‌اشتباه‌تری نیاز دارد.