اختصاصی/ پایه ای که "پروفسور" گذاشت!/ پرسپولیس تشنه جام

۱۶ فروردین ۹۴ وقتی نژاد فلاح مدیرعامل وقت پرسپولیس، برانکو ایوانکوویچ را جانشین حمید درخشان کرد، خوشبین ترین هوادار هم فکرش را نمی کرد، "پروفسور کروات" تیمی بسازد که قهرمانی‌های داخلی را درو کند و دو بار هم تا یک قدمی کسب قهرمانی آسیا پیش برود! گرچه تیمی که برانکو از درخشان تحویل گرفت؛ همان سال نیز می توانست قهرمان شود ولی تیم تهاجمی "پروفسور" در بازی دراماتیک آن هم به خاطر تفاضل گل، قهرمانی را به استقلال خوزستان داد تا برانکو برود و برای آینده فکری اساسی کند.

 پرسپولیس آن دوره (سال ۹۴)  تیمی داشت که راحت گل می زد ولی راحت هم  گل می خورد. شاید اگر برانکو همان سال دفاع و دروازبان شش دانگی داشت، کارش به تفاضل گل نمی کشید و در اولین حضورش هم جشن قهرمانی می گرفت. در هر حال برانکو با تکیه بر نایب قهرمانی، رفت برای ساختن‌ تیمی که تاریخ ساز شود. او تیمی را ساخت که شکست دادنش آنقدر مشکل بود که هر مسابقه ای را هم واگذار کرد، شاید مستحق شکست نبود و روی حادثه و اتفاق، رخ می داد. برانکو تیمی را ساخت بین المللی که در آسیا هم حرفی برای گفتن داشت و همین امر باعث شد، دو بار فینال  آسیای را تجربه کند. البته یک بار توسط خودش و یک بار هم با گل محمدی که سرمربی فعلی، بخشی از  فینالیست شدن را مدیون برانکو است که توانست، روح مبارزه کردن را در دل بازیکنان جای دهد. این را هم اشاره کنیم؛ شاید اگر یک سری اتفاقات رخ نمی داد، چه بسا پرسپولیس قهرمان آسیا هم می شد و الان بازیکنان به جای ستاره‌ داخلی، ستاره‌ بین المللی را بر روی پیراهن‌های شان زده بودند.

 وقتی برانکو رفت، شاید خیلی ها فکر می کردند، با جدایی او پرسپولیس از هم بپاشد و به مشکل برخورد کند اما این اتفاق رخ نداد و سرخپوشان چه با کالدرون و چه با گل محمدی به روند خوبشان ادامه دادند و بازم قهرمان ایران و نایب قهرمان آسیا شدند. پرسپولیسی که برانکو پایه آن را گذاشت و الان گل محمدی ادامه اش می دهد، نشان از تمیمی دارد که به یک بلوغ تاکتیکی منسجم رسیده و شکست ناپذیر پیش می رود. این تیم درست شبیه تیم کی روش (تیم ملی) است که مرد پرتغالی ساخت و کاری کرد که تیم های بزرگ اروپایی برای شکست دادنش با مشکل مواجه می شدند. البته یک سری اتفاقات باعث شد با جدایی کی‌روش تیم ملی از هم بپاشد و مشکل پیدا کند، اما ساختار پرسپولیس برخلاف تیم ملی همچنان پابرجا مانده و با همان سبک خاص خودش ( اول گل نخوردن بعد گل زدن) پیش می رود. فراموش نکنیم؛ این ساختار خوب، حاصل حفظ اسکلت اصلی تیم است که باشگاه پرسپولیس در این چند سال تلاش کرده کمترین خروجی را داشته باشد و نفرات اصلی اش را حفظ کند. شاید اگر همین تیم در همان سالی که برانکو مجبور شد ایران را ترک کند، اسکلت اصلی اش را از دست می داد، معلوم نبود که الان سرنوشتش به کجا ختم می شد؟ مشکلاتی که تیم‌های بزرگی ماننده  رئال و بارسلونا با جدایی، اسکلت اصلی با آن مواجه شدند و نتوانستند به قهرمانی های پیاپی شان، ادامه دهند. حال اینکه پرسپولیس تا چه زمانی به این روند ادامه‌ خواهد داد، با خداحافظی جلال حسینی و جدایی چند مهره تاثیرگذاری ماننده وحید امیری، احمد نورالهی و دیگران مشخص می شود.

به قلم علی مسعودی