کد خبر:
310417
برد پرسپولیس، نتیجه برتری ذهنی
در فوتبال باید پای یک چیدمان و سبک بازی ایستاد یا با توجه به نتایج قبلی و کیفیت و توانایی‌های حریف آن را تغییر داد؟ شاید این مهمترین تفاوت رویکرد مربیان استقلال و پرسپولیس پیش از دربی شب گذشته بود. گل‌محمدی تیمش را با 2-4-4 همیشگی به زمین فرستاده بود، ولی مجیدی بعد از شکست غیرمنتظره مقابل ذوب‌آهن تصمیم گرفته بود 2-5-3 بازی کند.
با این حال نمی‌توان این جابه‌جایی‌ها را دلیل اصلی شکست استقلال دانست. ساختار دفاعی استقلال با سه مدافع استحکام بیشتری داشت و در فاز حمله هم توانست فرصت‌های خوبی بسازد. روند بازی پیش از گل آل‌کثیر طبق خواسته کادر فنی استقلال پیش می‌رفت و پرسپولیس نتوانسته بود فرصت خطرناکی بسازد. استقلال همچنین می‌توانست در شروع بازی صاحب یک ضربه پنالتی شود، ولی اکبریان، داور بازی این خطا را تشخیص نداد.
شاید اگر بتوان پرسپولیس را در یک جنبه برتر از استقلال دانست، آمادگی ذهنی بازیکنان بود. آنها پیش از گل توانستند فشار حریف را کنترل کنند و روی تنها فرصت جدی به گل رسیدند. همچنین بعد از گل هم منطقی‌تر بازی کردند، نه خیلی عقب رفتند تا فشار استقلال به حداکثر برسد و نه در یک سوم دفاعی فضایی به حریف دادند. بازیکنان استقلال اما بعد از گل حریف متزلزل به نظر می‌رسیدند و در تصمیمات و ضربات آخر تردید داشتند.
قطعاً اگر استقلال روحیه بهتری داشت، در زمان طولانی بعد از گل پرسپولیس می‌توانست به گل تساوی برسد. همچنین در این تیم خلأ یک لیدر که تیم را سازماندهی کند، احساس می‌شود. وریا به دلیل افت بدنی و فنی از این نقش فاصله گرفته و هیچکدام از مدافعان یا هافبک‌های میانی تیم هنوز به این کاریزما و کیفیت نرسیده‌اند.
برتری ذهنی پرسپولیس نتیجه قهرمانی‌های چهار فصل اخیر و البته ثباتی است که این تیم در سالیان گذشته داشته. در عوض استقلال تغییرات پرشمار و اکثراً بی‌ثمری را تجربه کرده و فرهاد مجیدی هم زمان کافی برای برقراری این ثبات در تیمش نداشته است.
بازیکنان استقلال بعد از صعود آسیایی با روحیه خیلی بالایی به تهران برگشتند، ولی بازی با ذوب‌آهن نشان داد که بازیکنان مغرور شده‌اند و مأموریت‌شان را تمام شده می‌دانند. همین سهل‌انگاری کار دست استقلال داد و شوک شکست مقابل تیم اصفهانی آنها را پیش از دربی در موقعیت روحی بدی قرار داد.
نتایج این هفته درس بزرگی برای بازیکنان استقلال بود که بدانند در فوتبال همه چیز به سرعت تغییر می‌کند. آنها در بازگشت از جده مصمم بودند که فاصله با صدر جدول را کمتر کنند، ولی با دو شکست متوالی در کمتر از یک هفته به رده پنجم سقوط کردند.
قهرمانی استقلال بعد از این شکست تقریباً غیرممکن به نظر می‌رسد، ولی مجیدی برای جلوگیری از تشدید این بحران باید هرچه زودتر تیمش را جمع کند و روی بازی بعدی متمرکز شود. با نتیجه شب گذشته قهرمانی جام حذفی مهمترین هدف استقلال است و البته این تیم باید در لیگ هم بتواند حداقل به رتبه سوم برسد. ابهام بزرگ درباره استقلال این است که آیا کادر فنی همچنان به تغییرات چیدمان و ترکیب تیم ادامه خواهد داد یا به یک فرمول ثابت می‌رسد؟ مصدومیت اسماعیلی، محرومیت رضاوند و البته خلأیی که استقلال در برخی پست‌های کلیدی دارد، مجیدی را مجبور کرده بود که در دربی تیمش را به هم بزند، ولی برای بازیکنانی که در ماه‌های گذشته تغییرات زیادی را تجربه کرده‌اند و با مربیان مختلفی کار کرده‌اند، شاید در میان‌مدت بهتر باشد که برای رسیدن به هماهنگی با یک سبک ثابت بازی کنند.