چرا اعتراض استقلال به کم بودن سهمیه تیمشان در تیم ملی وارد نیست؟
یک سنت همیشگی در فوتبال ایران وجود دارد که براساس آن، هر بار بعد از اعلام لیست تیم ملی، مدیران و مربیان باشگاهها به کم بودن سهمیه تیمشان در فهرست مورد نظر اعتراض دارند.
یعنی همه میگویند از تیم ما باید فلانی و فلانی هم دعوت میشدند. هیچوقت روشن نشد فلسفه این اعتراضها چیست و آیا در اروپا هم چنین داستانهایی داریم یا نه. به هر حال لیست تیم ملی گنجایش مشخصی دارد و با توجه به اینکه سرمربی آن هیچ محدودیتی در تعیین نفرات ندارد، قطعا به سود خودش است که بهترینها را انتخاب کند و نتایج مناسبتری بگیرد. از مقدمه که بگذریم، استقلال در فهرست اخیر دراگان اسکوچیچ برای مسابقات انتخابی جامجهانی، فقط مهدی قائدی را دارد و گویا آبیها این یک نماینده را اصلا درشان باشگاه نمیبینند. این در حالی است که دستکم به 2 دلیل کسی نباید از اتفاق رخ داده شاکی باشد.
اول اینکه حقیقتا پیدا کردن بازیکنان شایسته دیگر در استقلال دشوار است. رشید مظاهری در طول این هفتهها آنقدر ضعیف عمل کرده که کادرفنی بار دیگر دست به دامان حسین حسینی شده است. واقعا کدام استقلالی اگر حق انتخاب داشت، رشید را به اردوی تیم ملی فرامیخواند؟ وریا غفوری هم آشکارا با روزهای اوجش فاصله دارد و در فرم فعلی، بازیکنی نیست که بشود سر او جنگید. نسبت به اردوی قبلی، استقلال عارف غلامی را هم از دست داده که بعید است در کل 80میلیون جمعیت کشور کسی به خط خوردن این بازیکن معترض باشد! تنها مهره استقلال که هماکنون آماده است و شاید میتوانست جایی در تیم ملی داشته باشد، فرشید اسماعیلی است. فرشید بهترین روزهای فوتبالش را میگذراند، اما به هر حال سلیقه دراگان در آن پست دعوت از سامان قدوس بود. سروش رفیعی هم با وجود اینکه بهترین پاسور حال حاضر لیگ برتر به شمار میرود، در همین منطقه پشت خط قدوس مانده است.
دلیل دوم هم اینکه اتفاقا دعوت کمرنگ از بازیکنان استقلال به اردوی تیم ملی باعث میشود شاگردان فرهاد مجیدی بعد از مسابقات پرفشاری که داشتند، کمی استراحت کنند. خود مجیدی خستگی تیمش از بازیهای آسیایی را دلیل اصلی افت عملکرد این تیم در لیگ برتر دانسته بود. بنابراین حالا فرصت خوبی فراهم شده که تیم نفس بکشد. بعد از بازگشایی تمرینات هم استقلال با حداکثر نفرات قادر به آغاز کار است و مجیدی میتواند برنامههای تاکتیکیاش را مرور کند. بنابراین نهتنها جای گلهای باقی نمیماند، بلکه این شرایط شاید توفیق اجباری هم برای استقلالیها بوده است.