کد خبر:
315152
راز‌های فتح 9 جام توسط پرسپولیس طی شش فصل
سوپرجام به تعویق افتاده فصل گذشته فوتبال کشور که یکشنبه شب سهم پرسپولیس شد، نهمین جامی است که در شش فصل اخیر در دامان قرمزهای تهرانی می‌افتد اما پیدا کردن رازها، دلایل قهرمانی‌های مکرر آنها آنقدرها هم سخت نیست.
سوای برتری‌های فنی و فردی و داشتن تکنیک‌هایی قابل قبول و مربیانی برنامه‌ریز و نکته‌سنج و البته بازیکنانی سرنوشت‌ساز که می‌توانند بازی‌ها را به اصطلاح برای پرسپولیس «درآورند»، عامل و فاکتور مهم دیگری که این تیم را به موفق‌ترین باشگاه سال‌های اخیر ایران تبدیل کرده، اتحاد و یکدستی آنها است.
درست است که برخی حواشی نیز گاه‌به‌گاه نزد آنان رؤیت شده اما مادامی که یک تیم پیروز است و هر سال یکی دو جام تصاحب می‌کند، آن حاشیه‌ها رنگ می‌بازند و تأثیرگذاری‌شان به حداقل می‌رسد و برای پرسپولیس نیز چنین بوده است. به این ترتیب تأخیر‌های چندین و چندباره در پرداخت حقوق‌ها و دستمزدها در اردوی قرمز‌ها با اینکه به دفعات دردسرساز شده و مسائل مالی نارضایتی‌هایی را پایه‌گذاری کرده، لزوم حفظ وحدت و حرکت به‌سوی جام بعدی بر چنان مسائلی سایه انداخته و تشکل و یکپارچگی تیم را از نو دایر کرده است.
پیامی که باقری ابلاغ کرد
پرسپولیس یکشنبه شب در حالی تراکتور را برد و برای چهارمین سال متوالی فاتح سوپرجام شد که هم وحید امیری و کمال کامیابی‌نیا را غایب داشت و هم احمد نوراللهی، میلاد سرلک، مهدی ترابی و حسین کنعانی‌زادگان را در اوج خستگی و با کارایی‌های کمتر از همیشه به خدمت گرفته بود. سیامک نعمتی هم در اواخر وقت بر اثر برخورد شدید با سطح زمین دچار آسیب‌دیدگی در ناحیه کتف و بازو شد و با چهره‌ای مغموم و نگران و در حالی که دستش را به گردن بسته بودند (تا با رفع عارضه دررفتن کتف به آرامی و در روزهای بعدی به شرایط عادی برگردد) در مراسم اهدای جوایز شرکت کرد ولی کریم باقری با رساندن جام به دست او خواسته و ناخواسته موضوعی را تبلیغ و فریاد کرد که راز استمرار توفیق‌های پرسپولیس در این سال‌ها بوده است. پیامی که باقری با آن کار به حاضران و تمامی بینندگان آن بازی ابلاغ کرد، این بود که سرخ‌های تهرانی چه حاضر و چه غایب و چه مصدوم و چه سالم، همگی برای گرفتن جای یکدیگر در زمان نیاز آماده‌اند و جانفشانی سلاح اصلی آنها برای روزهای سخت و حتی در تمامی روزها است.
حربه روزهای سخت
با چنین حربه‌هایی حتی وقتی کار گره می‌خورد و روزهای سخت از راه می‌رسد و پرسپولیس با کمبود مهره‌های سالم و آماده مواجه می‌شود، همیشه افرادی هستند تا در ترکیب تیم ظاهر شوند و جای غایبان را پر و تیم را به سوی کسب اهداف بعدی‌اش رهنمون کنند. با همین سیاست‌ها و نگرش‌ها بود که وحید امیری قبل از مصدوم شدنش جای سعید آقایی مصدوم را در دفاع چپ که پست تخصصی او نیست گرفته بود و کامیابی‌نیا نیز چند هفته در دفاع وسط جانشین کنعانی‌زادگان و زوج موقتی سیدجلال حسینی شده بود. این را هم بیفزاییم که مهدی ترابی در حالی در دیدار سوپرچام هرچه داشت رو کرد که به سبب ابتلا به کرونا روزهای سختی را سپری کرده و شادابی همیشگی را نداشت. وقتی هر کسی حاضر است نیمکت‌نشین دیگری باشد و عالیشاه در هر مکانی ظاهر می‌شود و شجاعی هم مرد همه پست‌ها نشان می‌دهد و مغانلو حاضر است فقط در 15 دقیقه آخر از او استفاده شود، با تیمی مواجهیم که اتحاد سلاح اصلی اوست و از هیچ فداکاری و گذشت شخصی ابا ندارد و «جمع» را بر «فرد» بسیار ارجح می‌دارد و به تبع آن شهد پیروزی‌ها را بیشتر می‌چشد.