ژاوی در بارسلونا با چه چالش‌هایی روبه‌رو خواهد شد

سرخی بارخوان، سرمربی موقت برای این بازی دمبله، سرخی روبرتو، دست، پیکه، پدری و آگوئرو را در اختیار نداشت. بارسلونا برای چهارمین‌بار در تاریخ لالیگا، برتری ۳ گله را از دست داد؛ 3-3 با آلباسته (۷ اکتبر ۱۹۹۲) درحالی‌که تا دقیقه ۳۶، 3بر صفر جلو بود، باخت 3-4 به اتلتیکو مادرید (۳۰ اکتبر ۱۹۹۳) پس از 3بر صفر جلو افتادن تا دقیقه47، باخت 3-4 به والنسیا (۱۹ ژانویه ۱۹۹۸) درحالی‌که تا دقیقه69، 3بر صفر پیش بود و این تساوی 3-3 با سلتا و گل‌خوردن از دقیقه52 به بعد. در تاریخ لالیگا، تنها اتلتیکومادرید با 6بار، از بارسا بیشتر بردهای 3‌گله را از دست داده است.
ژاوی پس از 6سال‌ونیم دوری از نوکمپ این‌بار نه به‌عنوان بار اضافی و بازیکن پابه‌سن‌گذاشته، بلکه به‌عنوان نفر اول تیم و سرمربی به بارسلونا برگشته است. از آن تیم رؤیایی که او با اشک آن را ترک کرده بود، تا این تیم درب‌وداغان که با اشک خداحافظی از السد به آن آمده، فاصله‌ای به درازای چند قرن است. بارسلونای فعلی تیمی متوسط در حد بارسای پیش از گواردیولا و مسی و خود ژاوی است. او برای نخستین‌بار در داربی محلی برابر اسپانیول در 20نوامبر روی نیمکت می‌نشیند اما میراثی که از رونالد کومان برایش باقی مانده، چیزی در سطح همان تیم قطری است که تا چند روز پیش آن را هدایت می‌کرد. او در بدو ورود باید با چالش‌هایی روبه‌رو شود که مهم‌ترین آنها آسیب‌دیدگی بازیکنان است. تعداد مصدومان تیم با آسیب‌دیدگی فاتی، اریک گارسیا و نیکو گونسالس، به یک تیم کامل 11نفره افزایش یافته است. 15‌بازیکن در 2‌ماه‌و‌نیم اول این فصل مصدوم شده‌اند و در مجموع 20مورد آسیب‌دیدگی وجود داشته که 14مورد آن مصدومیت عضلانی بود‌‌ه است! حالا فاتی هم دست‌کم یک‌ ماه از فوتبال دور است. او در تیم ملی هم جایش را به رائول دی‌توماس داده است. این اتفاق در شرایطی رخ داده که بارسا آگوئرو را هم به‌دلیل مشکلات قلبی در اختیار ندارد.
دفاع بارسا آسیب‌پذیر است و تراشتگن هم به هیچ توپی نه نمی‌‌گوید. دروازه‌بان آلمانی در بازی با سلتاویگو و درحالی‌که تیم 3بر صفر از حریف پیش بود، هر 3‌توپی را که به سمت چارچوب دروازه‌اش آمد، گل خورد. گل‌های زده تیم هم بسیار پایین است و جدا از 3گلی که به سلتا زده شد، در سایر بازی‌ها در حد میانگین یک گل هم نیست. ذهنیت تیم هم دیگر برنده نیست. انگار بازیکنان حس می‌کنند بدون مسی بردی در کار نیست. پیروزی در خارج خانه هم مدت‌هاست به امری بعید تبدیل شده است. شاید ژاوی بهتر باشد به دروازه‌بان آلمانی‌اش استراحت بدهد و تناس یا ایناکی پنیا را امتحان کند یا برای خرید اونانا از آژاکس در نقل‌وانتقالات زمستانی دست‌به‌کار شود. تیم مثل گذشته یکدست نیست. بین مسی و پیکه کدورت‌هایی وجود دارد که تیم را به دودستگی انداخته. بازیکنان هلندی در برابر بازیکنان بومی قرار دارند. کوتینیو پس از آنکه در نیمه اول گرم کرد تا به‌جای فاتی مصدوم وارد زمین شود و دید سرمربی از بالده به‌جای او برای جانشینی بازیکن مصدوم تیم استفاده کرده، در نیمه دوم حاضر به گرم‌کردن و ورود به زمین نشد. چه‌کسی می‌تواند تیمی در این حد آشفته را جمع‌وجور کند؟ نام ژاوی برای احیای بارسا نام بزرگی است اما او از گلزن‌ترین مدافع تاریخ و اسطوره تیم یعنی رونالد کومان شاید نام بزرگ‌تری نباشد. کومان هم در بارسا نتیجه نگرفت. تنها دلخوشی هواداران این است که ژاوی هنوز به تیکی‌تاکا مقید و ملزم است و سبک محبوب آنها را در السد قطر هم پیاده کرده. ژاوی حداقل بلد است تیکی‌تاکا را درست تلفظ کند و مثل رونالد کومان به آن نمی‌گوید «تیکی‌تاکی»!
فعلا سرمربی جدید باید برای لیست بلند‌بالای مصدومان شامل پدری، بریتویت، آگوئرو، پیکه، نتو، دست، دمبله، روبرتو، فاتی، گارسیا و نیکو فکری بکند و دست‌کم با تغییر کادر پزشکی و آوردن مربی بدنساز جدید از خطر تکرار مصدومیت‌ها بکاهد. او باید ذهنیت تیمی را که به میانه‌نشینی دارد عادت می‌کند و در رده نهم جدول جا دارد، عوض کند و به یادشان بیاورد که بارسا عادت به بالانشینی داشته. آیا تعطیلی دو‌هفته‌‌ای باشگاه‌ها برای بازی‌های ملی برای تغییر این ذهنیت کافی است؟