اصلِ مشکل، «فرهنگ» ماست؛
از عباس بوعذار تا کتفیش!
محمدرضا ولی‌زاده- چندی پیش، نام علمی یک گونه از ماهیان که در رودخانه سیمره در جنوب ایران زیست می‌کند، به پاس فعالیت‌های انسان‌دوستانه و میهن‌پرستانه چهره پرآوازه ایران بعد از زلزله کرمانشاه، به افتخار وی کتفیش «علی دایی» (Glyptothorax alidaeii) نامگذاری شد.
طبق معمول مخابره این موضوع، واکنش‌های بسیاری را داشت، علاوه براینکه طبق انتظار وایرال نیز شد! این اتفاق، رویه‌ای معمول از دیدگاه علمی است و نمی‌تواند توهین باشد.
نتایج تحقیقات یک گروه بین‌المللی متشکل از محققان ایرانی و آلمانی روی ماهیان خانواده سیسوریده در قالب یک مقاله در مجله علمی معتبر منتشر شده و نام یکی از گونه‌ها به‌پاس احترام به علی داییGlyptothorax alidaeii نامگذاری شده، حال کجای این رخداد مضحک است که این حجم از نمک‌پرانی آن‌هم از نوعِ سخره‌ای جلف و توهین‌آمیز در فضای مجازی دیده می‌شود!؟
حوالی سالِ ۹۵ بود که صحبت‌های علی دایی به‌عنوان سرمربی تیم نفت تهران در نشست خبری دیدار با سپاهان، درباره تفاوت‌های اسم و فامیل عباس بوعذار با محمدی منتشر شد! حالا پس از گذشت پنج سال از آن اتفاق، هنوز هم امکان ندارد، اگر گذری در فضای مجازی داشته باشید، کلیپ‌های به‌اصطلاح خلاقانه صحبت‌های دایی را با اسمِ رمز عباس بوعذار نبینید!
خودِ علی دایی هم همین چند وقت پیش در مصاحبه‌ای اعلام کرد که در کشور ما، طنز با مسخره کردن اشتباه گرفته می‌شود! و عملا بیان کرد که خاطرش از این اتفاق بسیار آزرده شده است! اما حالا پس از آن اتفاقاتِ نچندان خوشایند عباس بوعذار، ماجرای نامگذاری یک ماهی، سوژه جدیدی در فضای مجازی شده است!
نه‌اینکه این اتفاق یک رخداد نامیمون باشد! خیر! همان‌طور که اعلام شده -به‌پاسِ احترام- به علی دایی این نامگذاری صورت گرفته، این عمل در نفس زیبنده و شایانِ ستایش است، اما اصلِ مشکل، فرهنگ ماست، که درکی در آن برای حفظ احترام و جایگاه اساطیر و بزرگان کشورمان وجود ندارد. همان فرهنگی که هرجا از سخن به میان می‌آوریم، باد به غبغب می‌اندازیم و چند هزاره بودن آن را چُرتکه می‌اندازیم.