خطر وقوع یک سیل جهانی
بر اساس تحقیقات جدید، گرمایش جهانی باعث ذوب شدن بی‌سابقه یخ‌های گرینلند در ۴۰ سال اخیر شده است که این امر از افزایش سطح آب دریاها و احتمال خطر یک سیل جهانی خبر می‌دهد.
گرمایش جهانی تاثیرات شدیدی بر ذوب شدن یخ‌های قطبی می‌گذارد. تنها در دهه گذشته، ۳.۵ تریلیون تن یخ از سطح جزیره گرینلند (Greenland) ذوب شده و به سمت پایین اقیانوس سرازیر شده است. این مقدار یخ ذوب شده به اندازه‌ای است که کل انگلستان را تا ۱۵ متر به زیر آب ببرد یا کل شهر نیویورک را تا ۴۵۰۰ متر در خود غرق کند.
مطالعه جدیدی که توسط دانشگاه لیدز رهبری می‌شود، اولین مطالعه‌ای است که از داده‌های ماهواره‌ای برای شناسایی این پدیده (معروف به روان‌آب صفحات یخی) از فضا استفاده می‌کند. یافته‌های منتشر شده در Nature Communications نشان می‌دهد که روان‌آب‌های ذوب شده گرینلند در چهار دهه گذشته، ۲۱ درصد افزایش یافته و از تابستانی به تابستانی دیگر ۶۰ درصد نامنظم‌تر شده است.
دکتر توماس اسلیتر، محقق مرکز مشاهدات قطبی و مدل‌سازی در دانشگاه لیدز می‌گوید: همانطور که در سایر نقاط جهان دیده‌ایم، گرینلند نیز در برابر افزایش رویدادهای آب و هوایی شدید آسیب‌پذیر است. با گرم شدن آب و هوای ما، منطقی است که انتظار داشته باشیم که موارد ذوب شدید در گرینلند بیشتر اتفاق بیافتد. مشاهداتی مانند این، گام مهمی در کمک به ما برای بهبود مدل‌های آب و هوایی و پیش‌بینی بهتر اتفاقات قرن حاضر است.
این مطالعه که توسط آژانس فضایی اروپا (ESA) به عنوان بخشی از پروژه امکان‌سنجی موازنه جرم سطحی قطبی تامین شد، از اندازه‌گیری‌های ماموریت ماهواره‌ای CryoSat-۲ ESA استفاده کرد.
این تحقیق‌ها نشان می‌دهد که طی دهه گذشته (۲۰۱۱ تا ۲۰۲۰)، افزایش روان‌آب آب‌های مذاب از گرینلند، سطح دریاهای جهان را یک سانتی‌متر افزایش داده است. یک سوم از این مقدار، تنها در دو تابستان گرم (۲۰۱۲ و ۲۰۱۹) به وجود آمد، زمانی که شدت آب و هوای گرم منجر به رکوردشکنی سطح ذوب یخ شد که در ۴۰ سال گذشته مشاهده نشده بود.
افزایش سطح آب دریاهای آزاد ناشی از ذوب یخ‌ها، خطر سیل را برای جوامع ساحلی در سراسر جهان افزایش می‌دهد و اکوسیستم‌های دریایی در اقیانوس منجمد شمالی را که جوامع بومی برای تامین غذا به آن متکی هستند، مختل می‌کند.
همچنین می‌تواند الگوهای گردش اقیانوس و جو را تغییر دهد که بر شرایط آب و هوایی اطراف کل سیاره زمین تأثیر می‌گذارد.
در طول دهه گذشته، روان‌آب گرینلند به طور متوسط ۳۵۷ میلیارد تن در سال بوده است که در سال ۲۰۱۲ به حداکثر ۵۲۷ میلیارد تن ذوب یخ رسیده است، زمانی که تغییرها در الگوهای جوی، باعث شد که هوای گرم غیرمعمولی بر روی بیشتر ورقه‌های یخ بنشیند. این مورد، بیش از دو برابر روان‌آب ۲۴۷ میلیارد تنی بود که در سال ۲۰۱۷ روی داد.این تغییرها، عامل اصلی از بین رفتن یخ از گرینلند هستند.
با این‌حال، دلایلی برای خوش بین بودن وجود دارد. ما می‌دانیم که تعیین و دستیابی به اهداف معنی‌دار برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌تواند ذوب شدن یخ‌های گرینلند را تا سه برابر کاهش دهد و هنوز زمان برای رسیدن به این هدف وجود دارد.
اولین مشاهده روان‌آب‌های گرینلند از فضا، می‌تواند امکان پیش‌بینی بهتری را در مورد اینکه گرینلند چقدر سطح آب دریاهای جهانی را در آینده افزایش می‌دهد، فراهم کند. تخمین‌ها نشان می‌دهد که ورقه یخی گرینلند تا سال ۲۱۰۰ بین ۳ تا ۲۳ سانتی‌متر در افزایش سطح دریاهای جهانی نقش خواهد داشت. این پیش‌بینی که دامنه وسیعی دارد، ما را قادر می‌سازد تا تخمین‌های خود را از افزایش سطح دریا در آینده اصلاح کنیم.
در نهایت، این مطالعه نشان می‌دهد که ماهواره‌ها قادر به ارائه تخمین‌های فوری از ذوب یخ‌های تابستانی هستند که از تلاش‌ها برای گسترش ظرفیت انرژی آبی گرینلند و جاه‌طلبی اروپا برای پرتاب ماموریت CRISTAL برای جانشینی کرایوسات-۲ پشتیبانی می‌کند.
از ۱۱ سال پیش که CryoSat ESA به فضا پرتاب شد، این ماهواره اطلاعات زیادی در مورد مناطق قطبی که به سرعت در حال تغییر هستند، به دست آورده است.
این ماهواره قدرتمند، همچنان کلید تحقیق‌های علمی و حقایق غیرقابل انکار است، مانند این یافته‌ها در مورد روان‌آب‌های ذوب شده که بسیار حیاتی هستند. اطلاعاتی که در تصمیم‌گیری در مورد سلامت سیاره ما بسیار مهم هستند.