نویدکیا مشکلات را شناخته، راه حل را نه

  سه شکست متوالی مقابل استقلال، پیکان و پرسپولیس با تحلیل‌های مختلفی روبه‌رو شده. گروهی از هواداران بر این باورند که بازیکنان تعصب کافی ندارند و در زمین به اندازه کافی تلاش نمی‌کنند. این نگاه اما بیشتر احساسی است و آمار بازی‌ها آن را رد می‌کند.

سپاهانی‌ها طبق آمار سایت متریکا برنده 8/55 درصد نبردهای بازی با پرسپولیس بودند و گولسیانی، جلال علی‌محمدی و نژادمهدی در رده اول، دوم و چهارم نبردهای موفق بازیکنان در این بازی ایستادند. از طرف دیگر سبک بازی پرفشار سپاهان و پرس حریف مستلزم دوندگی بالاست.

انتقاد دیگر رویکرد تهاجمی افراطی سپاهان است که با نفرات زیاد حمله می‌کند و فضاهای زیادی به حریف می‌دهد. نویدکیا پیش از بازی با استقلال در تأیید این دیدگاه گفته بود که شکست را به تساوی ترجیح می‌دهد. 6 برد، 5 شکست (با احتساب بازی گل‌گهر) و یک تساوی هم نشان می‌دهد که سپاهان طبق خواسته سرمربی‌اش نتیجه گرفته!

بازی تهاجمی مورد علاقه نویدکیا نیاز به مدافعانی دارد که کم‌اشتباه باشند. آنها معمولاً با مهاجمان در موقعیت یک در برابر یک هستند و هر اشتباه به معنی فرصت حتمی گل برای حریف است. با شروع شکست‌های سپاهان انگشت اتهام بیشتر متوجه پورقاز در قلب دفاع شد و نویدکیا برای بازی با پرسپولیس ترجیح داد از نژادمهدی استفاده کند. نورافکن هم که قبلاً یک هافبک میانی بوده در پست مدافع چپ گاهی تمرکز کافی ندارد و در بازی با پرسپولیس پوشش اشتباه او به کامیابی‌نیا فرصت داد تک گل بازی را بزند.

مهاجمان سپاهان هم در این ناکامی سهیم هستند. نویدکیا روی شهباززاده، آقای گل فصل قبل و مغانلو حساب زیادی باز کرده بود، ولی هرکدام از آنها تنها دو گل زده‌اند و بهترین گلزن این فصل دانیال اسماعیلی‌فر، مدافع راست تیم است! محرم برای بازی با پرسپولیس از حسینی و خلعتبری استفاده کرد، ولی آنها هم نتوانستند مشکل خط حمله را حل کنند. سپاهان در هر سه باخت اخیر «امید گل» بیشتری از حریفانش داشته و این نشان از بی‌دقتی مهاجمان و به طور کلی بازیکنان این تیم در زدن ضربات آخر دارد.

تغییرات سپاهان در هر سه خط برای بازی با پرسپولیس نشان می‌دهد که نویدکیا مشکلات تیمش را می‌شناسد، ولی خروج از بحران زمانی ممکن خواهد بود که او در فرمول جدید بتواند تعادل مناسبی بین حمله و دفاع برقرار کند.