4 اشتباه مهم دراگان اسکوچیچ
تعویض‌های اشتباه، تغییرات پیاپی، نداشتن بازی تدارکاتی و دعوت نشدن چند بازیکن، مهم‌ترین انتقاداتی است که متوجه اسکوچیچ می‌شود.
اولین باخت دراگان اسکوچیچ روی نیمکت تیم ملی ایران، مقابل کره‌جنوبی رقم خورد. دیداری که ایران نمایش پر از انتقادی داشت و پیکان اصلی انتقادها هم به سمت سرمربی کروات تیم بود. اسکوچیچ برای این بازی اشتباهاتی هم داشت. او در این مدت هرگز با تیمی شبیه به کره‌جنوبی بازی نکرده بود و به بردهای قبلی تیم ملی دل‌خوش کرده بود. شاید اگر ایران تجربه بازی با تیمی سرعت را داشت، اسکوچیچ هم در زمان مسابقه تصمیم‌های بهتری اتخاذ می‌کرد. ورود عارف غلامی به جای شجاع‌خلیل‌زاده و دعوت نشدن از چند دفاع راست تخصصی مهم‌ترین انتقادی است که این روزها متوجه سرمربی نسبتا موفق تیم ملی می‌شود. اسکوچیچ در این مرحله از 4 آرایش متفاوت استفاده کرده و در هر بازی جای بازیکنان را تغییر زیادی می‌دهد. از آن‌جایی که اسکوچیچ برای برگزاری اردو و بازی‌های دوستانه هم جدیت خاصی به خرج نداده، تیمش هنوز نتوانسته هماهنگی لازم را برای تغییرات او کسب کند.
حسرت در تعویض؛ ورود و خروج اشتباه!
بازی گرفتن از شجاع خلیل‌زاده در سمتی که سون‌هیونگ مین می‌توانست خطرساز شود، تصمیم هوشمندانه دراگان اسکوچیچ بود. خلیل‌زاده تا زمانی که در بازی بود، ستاره تاتنهام هیچ شوتی نزد و هر 4 شوت، 2 شوت در چارچوب و یک گلش بعد از خروج شجاع رقم خورد. سون‌هیونگ مین در این بازی 2 مرتبه هم قصد دریبل کردن خلیل‌زاده را داشت که هر 2 صحنه، شجاع توپ را از او گرفت. تا این جا، تصمیم دراگان اسکوچیچ جواب داد.
اشتباه سرمربی تیم ملی اما به نفر جایگزین شجاع خلیل‌زاده برمی‌گردد. جایی که او با بدشانسی و به دلیل مصدومیت زمین مسابقه را ترک کرد و اسکوچیچ تصمیم به ورود عارف غلامی گرفت. بازیکنی که به جز یک مقطع کوتاه در سپاهان، هیچ‌گاه در این پست بازی نکرد. با ورود غلامی به بازی، سرعتی‌های کره‌جنوبی در سمت چپ حریف آزاد شدند و بارها روی دروازه ایران خطر آفریدند. یک بار دیگر گل دوم کره‌جنوبی را مرور کنید. توپ پشت عارف غلامی رفت. غلامی جا ماند. زمانی هم که به بازیکن صاحب توپ رسید، به یک سر توپ دوباره از جریان بازی خارج و با 2 پاس، دروازه ایران باز شد.
دیگر تعویضی که نشان داد اسکوچیچ در آرایش تیمش اشتباه کرد به ورود اللهیار صیادمنش برمی‌گردد. بازیکن هال‌سیتی که از زمان حضورش در خط حمله ایران، جریان بازی را تغییر داد. هم صیادمنش و هم سردار آزمون، بازیکنانی هستند که در زوج‌سازی تبحر دارند. تا پیش از ورود صیادمنش به مسابقه، ایران 3 شوت زده بود که مبدا 2 شوت، خارج محوطه جریمه بود. یعنی حریف اجازه ورود ایران به محوطه جریمه را نمی‌داد. اما از زمان حضور صیادمنش، ایران تنها شوت در چارچوب مسابقه‌اش را زد، هم سردار آزمون و هم اللهیار صیادمنش با پاس‌کلیدی برای یکدیگر موقعیت ساختند و طبق آمار، امیدگل ایران 3 برابر شد. آمارهایی که نشان می‌دهد دراگان اسکوچیچ در نیمکت‌نشین کردن صیادمنش اشتباه کرد و می‌توانست زودتر به او بازی دهد.
بدون اردو، بدون بازی!
مربیان فوتبال معتقدند که برای پیاده‌سازی ایده‌هایشان در یک تیم جدید، حداقل به 100 جلسه تمرینی نیاز دارند. دراگان اسکوچیچ اما برخلاف مربیان قبلی، تلاش زیادی برای برگزاری اردوهای تدارکاتی ندارد. او فقط 2 بازی تدارکاتی در شروع کارش داشت و بعد از آن، فقط در مسابقات رسمی تیمش را به زمین فرستاده است. البته در شرایط فعلی، فدراسیون فوتبال حتی رئیس هم ندارد و در واقع کسی نیست که برای تیم اسکوچیچ بازی تدارکاتی هماهنگ کند. خود اسکوچیچ هم پیش‌تر نشان داد که علاقه و تلاش زیادی برای فراهم کردن بازی‌های تدارکاتی ندارد. حتی تمامی اردوهایش هم در فاصله خیلی کمی نسبت به مسابقات رسمی برگزار می‌شود. در شرایط کرونایی، او نمی‌تواند لژیونرهایش را خیلی زودتر به اردو ببرد، اما می‌توانست با هماهنگی سازمان لیگ، بازیکنان داخلی را برای مدت بیشتری در اردو داشته باشد. ایران از زمان ورود اسکوچیچ، با هیچ تیمی که شبیه به کره‌جنوبی، سرعتی بازی کند، مسابقه نداده بود. دراگان اسکوچیچ می‌توانست با درخواست بازی با تیمی حتی ضعیف‌تر ولی با سبکی شبیه کره‌جنوبی هم تیمش را محک بزند و هم ضعف‌های تیم ملی را پیش از بازی رسمی پیدا کند.
4 آرایش و این همه تغییر!
یکی از دلایلی که نیاز به اردو و بازی‌های تدارکاتی، بیشتر در تیم اسکوچیچ حس می‌شود این است که او تغییرات زیادی در ترکیب تیمش ایجاد می‌کند. برای نمونه امید نورافکن در بازی مقابل کره‌جنوبی، در پست هافبک دفاعی قرار گرفت. پست نورافکن بین دو نیمه با خروج میلاد محمدی، جابجا شد. او در بازی قبلی مقابل امارات، یکی از دو مدافع میانی تیم ملی بود. در بازی قبل از آن مقابل عراق هم در پست دفاع چپ بازی کرده بود. یا وحید امیری؛ بازیکنی که در تمامی 9 مسابقه این مرحله در ترکیب فیکس ایران قرار داشت. امیری این مرحله را با بازی در دفاع چپ شروع کرد. در بازی دوم، به پست هافبک میانی انتقال یافت. در بازی سوم، هافبک چپ شد. سپس 2 بازی دفاع چپ بود. مقابل سوریه، وینگر بازی کرد. در 2 بازی قبلی دوباره به پست هافبک برگشت و این بازی هم مهاجم سمت چپ تیم ملی بود. تغییرات پیاپی که با توجه به اردو و بازی‌های تدارکاتی کم‌تعداد، مشخص است که باعث سردرگمی بازیکنان می‌شود. اسکوچیچ علاوه بر جابجایی بازیکنان، آرایش تیمش را هم زیاد تغییر می‌دهد. او در این مرحله با آرایش‌های 1-3-2-4، 3-3-4، 2-4-4 و 1-4-1-4 تیمش را به زمین فرستاده است. تغییرات پیاپی که نیاز اردوهای طولانی‌تر را برملا می‌کند.
باز هم سمت راست
سرمربی تیم ملی حق دارد که بازیکنان مد نظرش را به اردوها دعوت کند. اما دعوت‌های اخیر دراگان اسکوچیچ هم باعث شعله‌ور شدن آتش انتقادات از او شده است. اسکوچیچ اگر قرار نبود که با مصدومیت شجاع خلیل‌زاده و محرومیت صادق محرمی هم به دانیال اسماعیلی‌فر بازی دهد، پس چرا اصلا او را دعوت کرد؟ اسماعیلی‌فر تنها دفاع راست تخصصی لیست دراگان بوده و عجیب‌تر این است که بازیکنانی مانند رامین رضاییان و صالح حردانی برای دعوت به تیم ملی پشت خط او ماندند. مدافعان راست نسبتا سرعتی که شاید توان مقابله بهتری با مهاجمان حریف داشتند. جالب است که حردانی در تمامی اردوهای قبلی تیم ملی حضور داشت، اما در این اردو که صادق محرمی محروم بود، اسکوچیچ تصمیم به خط زدن او گرفت. این سوال پیش‌تر، زمانی به وجود آمده بود که اسکوچیچ در بازی با امارات برای جایگزینی شجاع خلیل‌زاده روی امید نورافکن دست گذاشت و به سایر مدافعان میانی تخصصی تیم ملی پشت کرد.