چرا هیچکس برای رونالدو گریه نمی کند؟/رئال در مقابل باشگاه چند ملیتی CR7
این روزها در مادرید کسی برای رونالدو گریه نمی کند و کمتر کسی را پیدا می کنید که تهدیدهای اخیر او را درک کرده باشد.
«خوب، مالیاتش را بدهد و اگر پیشنهاد خوبی هم برایش رسید، می تواند برود»، برای آگاهی از نظر اکثر هواداران رئال در مورد وضعیت کنونی رونالدو و جدایی احتمالی او، نیاز به ایجاد نظرسنجی های مختلف نیست.
بازی باخت-باخت
تیتر یک چند روز پیش نشریه آبولا مبنی بر تمایل رونالدو برای ترک رئال، باعث تحریک و یکدلی هواداران رئال در مورد بازیکنی که باید برای شان مثل یک بت باشد، نشد. اگر رونالدو و مدیر برنامه هایش قصد انجام یک مانور تبلیغاتی برای تحت فشار قراردادن رئال دارند، باید بدانند که در واقع به پای خوشان شلیک کرده اند.
هیچکس به خاطر رونالدو به در خانه قاضی نخواهد رفت تا برای وی وساطت کند و هرگز هم باشگاه رئال کمپین «همه ما کریستیانو هستیم» را ایجاد نخواهد کرد.
ارتباط با هواداران
این روزها هیچکس برای رونالدو گریه نمی کند؛ چرا که رابطه بین او و هواداران رئال در برنابئو، بیشتر به یک رابطه تجاری می ماند تا یک ارتباط احساسی.
« رونالدو، تو پول خوبی از باشگاه می گیری، پس باید به وظیفه ات که گلزنی است عمل کنی و ما هم کم و بیش تو را تشویق خواهیم کرد.»
برخی مواقع حتی رونالدو به سختی به یاد می آورد که در برنابئو تشویق شده باشد. تنها همین آخرین بار در جشن قهرمانی اروپای رئال در برنابئو و پس از نمایش های بسیار خوب رونالدو بود که او در ورزشگاه بارها و بارها مورد تشویق و حمایت هواداران قرار گرفت؛ در غیر این صورت به ندرت می توان روزهایی را یافت که یک ورزشگاه به خاطر او از جا برخاسته و نامش را فریاد زده باشند و حالا که در چنین وضعیتی قرار گرفته و طبق ادعای هم تیمی هایش تصمیمی برای بازگشت به مادرید ندارد، ارتباط او با هواداران بدتر از قبل نیز خواهد شد.
واقعیت این است که کمتر هواداری، رونالدو را به خاطر تهدیدهایش درک کرده است. کافی است یک میکروفن بگیرید و به سطح شهر مادرید بروید تا با این جمله آشنا مواجه شوید:« قرضش را بدهد و برود.»
باشگاه چند ملیتی کریستیانو رونالدو
رونالدو در داخل باشگاه رئال مادرید همواره خود یک باشگاه مجزا بوده است. یک نوع باشگاه کریستیانو رونالدو.
همیشه در مورد او گیج شده ایم که برایش بردن توپ طلا مهمتر است یا مثلا قهرمان شدن در لالیگا. رونالدو به یک شرکت چند ملیتی می ماند که مذاکره با او مثل مذاکره با یک بازیکن عادی نیست.
در چنین اوضاعی، معتقدم که برای مواجهه با او ابتدا باید فاکتورهای انسانی را در نظر گرفت. در شرایط فعلی، همه در انتظار مواجهه حضوری رونالدو با فلورنتینو پرز هستند و شنیدن این جمله از زبان او:« می خواهم بروم.»
از این به بعد همه چیز در اختیار باشگاه خواهد بود و اگر پرز و دیگر مسئولان رئال، صلاح را در ماندن رونالدو ببینند، باید از همه ابزارها برای حفظ او استفاده کنند. پرز در مذاکرات سخت و جانفرسا به یک خبره تمام عیار بدل شده است و به چنین موقعیت هایی عادت دارد. اطمینان دارم که او اسیر وسوسه های رونالدو نخواهد شد.
در صورتی که باشگاه صلاح را در تمکین از رونالدو ببیند، پرز نباید از این بترسد که بعدها از او به عنوان مدیری یاد خواهد شد که اجازه جدایی افسانه ای چون رونالدو را صادر کرده است. او کافی است همین حالا از دفتر باشگاه پایین آمده و با هواداران در یک کافه قهوره ای بنوشد تا بفهمد هواداران طرف کدام یک هستند؛ رونالدو یا او.