مهاجرت؛ رویای بی پایان جوانان

مهاجرت؛ رویایی که خیلی از مردم به ویژه جوانان در سر دارند. برخی از مردم؛ به ویژه جوانان به درجه‌ای از تنهایی و استیصال رسیده‌اند که به طور واقعی و عملی؛ مرگ را بر ایستایی و بیهوده و بی کار بودن، ترجیح می‌دهند و یا این که برای مُردن؛ یک جای گزین به اسم "مهاجرت" پیدا می‌کنند.

اما این مهاجرت؛ هزینه بردار است. بی‌تجربگی، نداشتن مهارت، سواد و تحصیلات پایین و یا عدم تناسب و انطباق مدرک تحصیلی با میزان تخصص و مهارت به دست آمده در یک رشته تحصیلی خاص، هزینه‌های مهاجرت را بسیار بالا و گاه، منتفی می سازد.

مهاجرت‌های داخلی؛ معمولا از شهر های کوچک به شهرهای نسبتا بزرگ و از شهرهای بزرگ به کلان شهرها و مراکز استان هاست.

تهران؛ به عنوان یک ابر شهر که از نظر گنجایش جمعیت مهاجر به حد انفجار رسیده، دچار حاشیه نشینی های دردآور و ساخت و ساز شهرک های اقماری با معضلات و کمبودهای بی شمار شده است، اما بازهم هر ماه، شاهد مهاجرت های بی رویه از مراکز استان هاست.

به راستی آیا فقط بی‌کاری دلیل عمده‌ی این مهاجرت هاست و یا دلایل دیگری از نظر جامعه شناختی وجود دارد.

احساس تحقیر در برابر ابرشهری که تقریبا همه‌ی شهرهای کشور برای آن، کار می‌کنند، امکانات بسیار بهتر و بالاتر از مراکز استان‌ها، تجمع و تمرکز مراکز علمی و تخصصی، تجمع مراکز خدماتی، بهداشتی و درمانی و تولیدی و صنعتی، تمرکز وزارت خانه‌ها و دوایر دولتی و سیاسی، همه از جمله پارامترهای جذاب برای مهاجرپذیری تهران است.