سگ بازی یا سگ گردانی؟!/ چالش‌های نگهداری حیوانات در منزل!

سگ؛ موجود وفاداری است و ذرّه‌ای محبت به این حیوان، از سوی انسان، باعث می‌شود تا بیش از پیش به صاحب خود، نزدیک شده با ادا و اطوار و حرکات توام با ناز و کرشمه، دل صاحب خود را هرچه بیش تر به دست آورد.

بشر امروز که از دست سختی‌ها، فشارها و ناملایمات زندگی ماشینی و شلوغ به تنگ آمده، علی الظاهر به حیوانات خانگی، گرایش پیدا کرده، خانه و زندگی خود را محلی برای جولان دادن آن ها کرده است.

نه تنها سگ؛ که کروکودیل، شیر و پلنگ، روباه و گربه وحشی، انواعی از پرندگان و چرندگان گران بها و نادر، فضای خانه‌ها را اشغال کرده‌اند.

اما حقیقت امر کجاست؟ حقیقت این است که نگهداری سگ یا سایر حیوانات در خانه، صرف نظر از موارد دیگر، به هیچ وجه در قاموس فرهنگ ما نیست و اگر بحث مذهبی و دینی این قضیه را هم اصلا دخالت ندهیم، موضوعات فرهنگی، بهداشتی و ارتباطات غیر انسانی، ما را مجاب می‌کند تا در رفتار خود تجدید نظر کنیم.

انواع بیماری‌هایی که از حیوانات به انسان‌ها، منتقل می‌شود و بسیار هم خطرناک هستند، حتی در بهترین شرایط استحمام مرتب، جداسازی محل زندگی و دفع، کوتاه کردن مو و ناخن، واکسیناسیون و تحت نظر دام پزشک قرار داشتن، بنا به دلایل کاملا منطقی بهداشتی، از جمله بزاق دهان، ترشحات پوستی، نفس کشیدن، سرفه و عطسه زدن و... همه تمهیدات بهداشتی و پزشکی را نیز زیر سئوال می برد.

همچنین ایجاد پیوندهای عاطفی بسیار غلیظ و مهار ناشدنی؛ ضربه‌ی واقعا وحشتناکی به خانواده، به ویژه کودکان که از شکنندگی عاطفی و روحی- روانی خاصی برخوردارند، وارد می سازند.

از جهتی سگ‌هایی که گاه و بی گاه و بنا به دلایل تحریک پذیری و احساس شرطی و مصنوعی لزوم دفاع از صاحب، به دیگران حمله که منجر به فوت و یا جرح رهگذران می شود، الزام دارندگان این سگ‌ها به عدم خروج از منزل و به اصطلاح جلوگیری از سگ گردانی در اماکن عمومی را، ضروری‌تر می کند.

روی هم رفته؛ نگهداری سگ در خانه و زندگی؛ علاوه بر مخاطرات جانی، روحی و روانی و عاطفی، از حیث مالی نیز، دارای تبعاتی است که به هیچ وجه معقول به نظر نمی‌رسد.