کنایه‌ها به روحانی حتی در نماز عید فطر!

گوینده در پایان شعرش گفت که اگر اشعارش نقادانه بوده، سعی شده بود که محترمانه باشد.بخش‎هایی از این شعر که اغلب با شعار مرگ بر منافق جمعیت حاضر، همراهی می شد از این قرار است:

ای نشسته صف اول نکنی خود را گم

پی اقدام تو هستند این مردم

چند روزی تو مقامت به امانت داری

منصبت نکند طعمه خود پنداری

پلک بر هم نزنی که فرصت رفته است

پلک بر هم زدنی فرصت خدمت رفته است

ما نه آنیم که آموخته قدر شویم

پی هر وسوسه ای سوخته غرب شویم

سیلی از کوخ نشین، کاخ نشین خواهد خورد

و زمین خوار سرانجام زمین خواهد خورد

2030 چیست که تعلیم جهان از دل ماست

هان که جمهوری اسلامی ایران اینجاست

اگر از غرب رسد نسخه خودش بیماری است

قرص خواب است ولی چاره ما بیداری است

تا ابد تربیت از علی می گیریم

مشق از رخ و ابروی علی می گیریم

تا ابد سستی تسلیم مبادا با ما

وحشت از حربه تحریم مبادا با ما

باز تحریم جدیدی به سنا رفت که رفت

جسم برجام چو روحش به فنا رفت که رفت

ذوق بیهوده ز برجام خطا بود خطا

تکیه بر عهد عمو سام خطا بود خطا

عهد با دزد سر گردنه بستیم ای دوست

بارها عهد بشکسته و نشکستیم ای دوست

هر چه می شد که ببرد از کیسه ما برد که برد

برد-برد این بود؟ آری همه را برد که برد

کارزار است قدم قاطع و محکم بردار

سخن از صلح بگو، اسلحه را هم بردار

نه به دل راه بده واهمه از زخم عدو

نه به دلت قنج بزن از لبخند او