وحشت آمریکا از جنگ با ایران به چند دلیل

دانیل دپتریس کارشناس مسائل دفاعی آمریکا در مقاله ای برای نشریه انگلیسی اسپکتیتور نوشت:

اولاً، عملیات نظامی که برنامه هسته‌ای ایران را هدف قرار می‌دهد، آنطور که طرفداران ادعا می‌کنند آسان نخواهد بود. همانطور که همکارم چاک پنا هفته گذشته نوشت، ایران انگیزه‌های اتمی خود را در یک ساختمان نگهداری نمی کند. زیرساخت های هسته ای آن در سراسر کشور پراکنده شده است، با تأسیسات بسیار مستحکم، که برخی از آنها در اعماق زمین مدفون شده اند. سیستم‌های پیشرفته‌ی پدافند هوایی که این تأسیسات را احاطه کرده‌اند، باید خنثی شوند، مانند سایر سامانه‌های تسلیحاتی نظامی ایران که می‌توان از آنها برای تهدید هواپیماهای آمریکایی استفاده کرد. ایالات متحده همچنین نمی تواند احتمال از دست دادن برخی از هواپیماها در طول عملیات یا اسیر شدن نیروهای نظامی خود را منع کند. تلفات غیرنظامی محتمل است، و شما می توانید شرط بندی کنید که ایران در مقابل این تلفات از حداکثر توان نرم و سخت خود استفاده می‌کند.

ثانیاً، حمله نظامی مناقشه هسته ای ایران را حل نمی کند. در بهترین حالت، گزینه نظامی برنامه ایران را در کوتاه مدت تا میان مدت به تاخیر می اندازد. بر اساس آنچه تا کنون تهران در عمل نشان داده است، باور اینکه دولت ایران بترسد و از انگیزه‌های هسته‌ای خود پس از یک حمله مستقیماً دست بکشد، کاملاً اشتباه است.بطور قابل پیش‌بینی، تهران در نهایت از آسیب نجات یافت، سانتریفیوژهای باکیفیت‌تر و بیشتری نصب کرد و اساسا تعهد خود را برای اجرای یک برنامه غنی سازی درجه یک، دو چندان کرد. زمانی که پدرخوانده برنامه هسته ای ایران، [شهید] محسن فخری زاده، در نوامبر ۲۰۲۰ ترور شد، ایران نه با خمیدن به گوشه ای، بلکه با افزایش غنی سازی تا ۲۰ درصد و محروم کردن آژانس از فیلم های دوربین خود با ظرافتی سرسختانه به آن پاسخ داد.

سوم و مهمتر از همه، هر گونه عملیات نظامی، هر چند به خوبی برنامه ریزی شده باشد، منجر به انتقام‌جویی علیه نیروها و دارایی‌های نظامی ایالات متحده در خاورمیانه می‌شود، و آنچه در حمله موشکی بالستیک ایران در ژانویه ۲۰۲۰ به تأسیسات آمریکایی در عراق رخ داد در مقابل این انتقام‌جویی، مثل پیاده‌روی در پارک به نظر می رسد. احتمالا غیرقابل انکار است که ایران در یک نبرد متعارف علیه ایالات متحده متحمل آسیب جدی خواهد شد. نیروی هوایی ایران به روز نشده، نیروی زمینی آن از دهه ۱۹۸۰ جنگی نداشته، و بودجه نظامی کلی آن تقریباً نصف هزینه‌ای است که نیروی دریایی ایالات متحده در گذشته برای تدارکات سال گذشته خود هزینه کرده است)، زرادخانه موشکی مهیب آن (بزرگترین در خاورمیانه) و مجموعه ای چشمگیر از نیروهای نیابتی در منطقه باعث تلفات جانی قابل توجهی می‌شود.