سرقت ساز تنبور
ماجرای سرقت سازهای تنبور در کرمانشاه / 2 ساز سرقتی ثبت جهانی هستند!
پنجشنبه 17 فروردین، ساعت 2 و نیم بعد از ظهر است. دو نفر که سوار بر پژو 206 سرقتی هستند، به کارگاه یک سازنده تنبور می روند و کاری می کنند که گره‌اش فقط به دست پلیس باز می شود.
آنها با ورود به کارگاه سعید ذالنوری، 17 تنبور و سه تار را به سرقت می برند. ذالنوری می گوید: «همان روز پنجشنبه، ساعت 4 بعد از ظهر به کارگاه رفتم. کلید انداختم ولی در کمال تعجب دیدم که کلید نمی چرخد. کمی در را هل دادم و دیدم که در کارگاه باز است. با اولین قدم به کارگاه فهمیدم که تمام آن چیزهایی که دوستشان داشتم را از دست داده ام. لحظه ای که دیدم سازها دزدیده شده اند، غیر قابل توصیف است. من مانده بودم و من! چند دقیقه خشکم زده بود و اصلا نمی دانستم در آن شرایط باید چه کار کنم.»
او می گوید: «سارقان تقریبا کارگاه را خالی کرده بودند و فقط 6 ساز مانده بود که به نظر می رسید فرصتی برای بردن آنها پیدا نکرده اند.»
ذالنوری در ادامه تاکید می کند: «من حدود 46 سال است که در این زمینه فعالیت می کنم. سه تا از سازهای سرقت شده، دارای نشان ملی هستند. همچنین دو ساز دیگر، ثبت جهانی شده و مهر اصالت یونسکو گرفته است. وقتی یک شیء نشان ملی می گیرد؛ یعنی جزء میراث ملی به حساب می آید. از سویی دیگر، این سازها، هویت شهری هستند که من در آن زندگی می کنم. تنبورسازی و تنبور نوازی در شهر «صحنه» واقع در کرمانشاه، اهمیت بالایی دارد و جزء هویت فرهنگی ما به حساب می آید. این سازها، بی همتا و برای من و شهر من بسیار ارزشمند هستند.»
وی در خصوص جزییات روز سرقت می گوید: «دوربین مداربسته یکی از همسایه ها، این سرقت را ثبت کرده است. دو نفر با یک پژوی نقره ای کارگاه را خالی می کند ولی چهره سارقان مشخص نیست. نمی دانم این سازها از استان کرمانشاه خارج شده اند یا خیر؛ ولی به هر جای کشور که رفته باشند، دارای مُهر کارگاه «نکیسا» هستند که به راحتی قابل تشخیص است. همچنین یک ساز عتیقه که حدودا 80 ساله است در بین سازهای سرقت شده بود که مرحوم استاد نریمان این ساز را برای تعمیر نزد من آورده بودند. درست است که این ساز شکسته بود ولی ارزشی حدودا صد میلیون تومانی دارد. پلیس برای این سرقت پرونده تشکیل داده است و امیدوارم که نتیجه مثبت داشته باشد.»
ذالنوری، تاکید می کند که این سازها را مثل بچه های خودش دوست دارد و از این اتفاق بسیار ناراحت است. او می افزاید: «گاهی اوقات با خودم می گویم اگر این سازها پیدا نشدند، امیدوارم حداقل به دست اهلش بیفتند.
سعید ذالنوری در پایان می گوید: «از هموطنان می خواهم اگر امکان دارد نسبت به این میراث ملی احساس دِین کنند؛ چراکه این میراث، برای همه است و اگر جایی با این سازها برخورد کردند با پلیس تماس بگیرند.»