افزایش چشمگیر خبرنگاران متولد ماه مرداد/ رویش خبرنگاران فصلی با انگیزه دریافت هدیه
✍️ طیبه دولت‌آبادی؛ مرداد‌ماه برای خبرنگاران یک ماه متفاوت است، ماهی که هفدهمین روز آن به نام "خبرنگار" نامگذاری شده و مصادف با سالروز شهادت "محمود صارمی" خبرنگار و مسئول خبرگزاری جهموری اسلامی ایران در مزار شریف افغانستان است.هرساله به پاس بزرگداشت این شهید والامقام و تمامی کسانی که در این عرصه قلم فرسایی می‌کنند مراسم و جلساتی برگزار می‌گردد تا شاید قدری از زحمات این عزیزان جبران شود
یکی از معضلات بزرگی که جامعه خبرنگاران کشوری و به تبع استانی را گرفتار کرده این است که؛ هرساله عده‌ای بدون اینکه تلاشی در این عرصه داشته باشند با نزدیک شدن به ۱۷ مرداد و روز خبرنگار، از خوشگذرانی و کارهای شخصی فارغ و با تلاشی ستودنی یا خود را به ادارات رسانده و اعلام حضور می‌کنند، یا مطلبی سطحی نوشته و بادی به غبغب می‌اندازند که جماعت، ما هم هستیم!
عدم نظارت وزارت ارشاد و ادارات کل فرهنگ و ارشاد اسلامی در استان‌ها، بر روند جذب و فعالیت خبرنگاران همیشه جای بحث داشته و دارد و در هر محفلی که پای درد و دل خبرنگاران می‌نشینید متوجه می‌شوید گلایه آنها مربوط به امسال و سال گذشته نیست، بلکه قدمتی دیرینه دارد و با آمدن هر مدیری این گلایه‌ها تکرار می‌شود. ولی همچنان فیک‌نیوزها و رسانه‌های بدون فعالیت بر مسند قدرت نشسته‌اند و بدون هیچ تلاشی با استفاده از ابزار "کپی-پیست" درآمدزایی می‌کنند و رعایت اخلاق رسانه‌ای هم برایشان ارزش و بهایی ندارد.
روال هر ساله این بوده که در روز خبرنگار یا طی یکماهه مرداد این جماعت زجر کشیده هفت حرفی خ، ب، ر، ن، گ، ا، ر که در هفت آسمان حتی یک ستاره هم ندارند و عمدتا روزهای تعطیل را هم بدون هیچ چشمداشتی به دنبال مدیر و وزیر و نماینده و... روانه بازدید، افتتاح وکلنگ‌زنی پروژه‌ها می‌شوند، یا درجلسات شهرستانی ادارات و ارگا‌ن‌های مختلف حضور می‌یابند و با اطلاع رسانی خود طی یکسال مردم را از روند کار مدیران و دستگاه‌های اجرایی آگاه می‌کنند تجلیل می‌شود.
هرچند این تجلیل‌ها از طرف همه ادارات زیرمجموعه فعالیت آنها نیست و گاهی هم یواشکی و چیزی شبیه زیر‌میزی است اما باز هم دندان اسب پیش‌کشی را نمی‌شمارند و جای تقدیر دارد.
در این میان عده‌ای هم که طی یکسال خود را به خواب خرگوشی زده‌اند و صد در میان جلساتی و وقایع خبری را البته آن هم اگر منفعتی برایشان داشته باشد ثبت و ضبط کرده‌اند، به یکباره حضوری چشمگیر پیدا می‌کنند و در اقدامی انتحاری برای شرکت در مراسم روز خبرنگار خود را نو‌نوار کرده و ژستی مدیر‌گونه و حق به جانب می‌گیرند و در جلسات حاضر می‌شوند و همه کسانی که پس از مدت‌های مدید آنها را ملاقات می‌کنند از دیدنشان غرق شادی و شعف می‌گردند و از آنجایی که مدتی حضور فیزیکی نداشته‌اند و یهویی سر و کله‌یشان پیدا شده همه با احوال‌پرسی‌های گرم از آنها استقبال می‌کنند و این بنده‌های خدا هم «وهم» برشان می‌دارد که چقدر از دوریمان دلتنگ شده‌اند، نمی‌دانند در ذهن خلاق خبرنگاران خسته، این جمله حک شده که تا حالا کجا بودی؟؟!
روز خبرنگار نزدیک است امسال هم درخواست‌ها و انتقادات خبرنگاران فعال حوزه رسانه تکرار می‌شود، کاش گوش شنوا و دستی کارساز پیدا شود و گوشه‌ای از این مشکلات که فضای رسانه‌ای کشور و به تبع استان کرمانشاه را مغشوش کرده حل و فصل نماید.