نکات قابل توجه در مرور کشتی‌های حسن یزدانی و دیوید تیلور
شکی نیست که حسن یزدانی همچنان فوق ستاره کشتی ایران و یکی از بهترین‌های دنیاست که البته در دو دوره اخیر رقابت‌های جهانی شکست‌هایی تلخ را مقابل حریف فوق‌العاده‌اش تجربه کرد.
هماوردی دیوید تیلور و حسن یزدانی، مهمترین مسابقه هرسال مسابقات کشتی آزاد جهان است و به مرور علاقمندای جدی را از سایر ورزش‌ها به سمت تشک‌های کشتی کشانده‌است. چیزی شبیه به رقابت سه نفره ناادل – جوکوویچ وفدرر که عطف رشته تنیس را رقم زد. طبیعت بشر دلباخته دوگانه‌های اینچنینی است و این رقابت سطح رشته را بالا می‌برد. کما اینکه مسی – رونالدو با فوتبال همین کار را کرد.
در نبردهای تیلور و یزدانی، نوعی شیفتگی – تنفر نسبت به هم ( که در جدیت مبارزه و نوازش پس از اتمام مسابقه تجلی پیدا می‌کند) وجود دارد که در ذهن هوادار این دو، تصاویر مشابهی ایجاد کرده و بنابراین هر دو کشتی‌گیر احترام خاصی به هم می‌گذارند. اما در میدان نبرد فعلا همه چیز به سود حریف آمریکایی است که از المپیک توکیوتا امروز نبردهای اصلی را به سود خود تمام کرده، اگرچه این دو تا آخرین روز کشتی به مبارزه ادامه خواهند داد و شاید با کناره‌گیری برای آن یکی "خوشبختی پس از تو گم شد و به قصه پیوست".
ضمن قدرشناسی بابت ذات این رقابت تماشایی و احترام به آن حالا باید کمی جدی‌تر به این فکر کنیم که چرا یزدانی به مرور از حریف آمریکایی نمایش ضعیف‌تری داشته و او را در موقعیت (کاملا) برتر قرار داده است.
مرور کشتی‌های حسن یزدانی و دیوید تیلور و تماشای پنج شکست یزدانی مقابل حریف آمریکایی، شامل نکات قابل توجهی است:
در اغلب کشتی‌های یزدانی و تیلور، در وقت اول برتری با حسن یزدانی بوده است و حتی کشتی آخرو آن فن و بدل حسن یزدانی که نتیجه‌ای عجیب را روی اسکوربورد ثبت کرد، یک استثنا محسوب می‌شود، کمااینکه ضربه فنی پیش از سوت پایان هم آنچنان قابل ذکر نیست چون کشتی در موقعیت همه به سود تیلور و هیچ به ضرر یزدانی بود.
دیوید تیلور در تمام کشتی‌ها از اولین رویارویی با یزدانی تا امروز، امتیازات خود را از روی زیرهای یک خم و دو خم به دست آورده و موفق به خاک کردن یزدانی شده و به ندرت فن اضافه‌ای را روی یزدانی اجرا کرده است. او این کار را بی نقص و درخشان انجام می‌دهد و با دقتی حداکثری با ضریب موفقیت نزدیک به ۱۰۰ پای حسن را می‌گیرد.
شگرد دیگر تیلور دفاع کردن است. او از یک جایی اجازه خم گیری را با استحکام تضمینی به حسن نداده. او با گاردی پایین و شبیه به گربه درسمتی از تشک می‌ایستد و یورش‌های یزدانی را خنثی می‌کند و بر خلاف کشتی فینال المپیک از تشک هم بیرون نمی‌رود. نکته اینکه اصرار یزدانی به خم گیری از تیلور با خیمه و بدل زدن سریع او مواجه شده. او در کشتی آخراجازه هیچ زیری را به یزدانی نداد و اصطلاحا شوت به دروازه کشتی‌گیرایرانی صفر بود.
تیلور در عین حال نه کشتی‌گیری است که بشود با فاصله از او مبارزه کرد (سریع زیر می‌گیرد) و نه حریفی که در کشتی بشود نزدیک با او پیش رفت چون فرصت حمله نمی‌دهد. دفاع با دست چپ و یورش با دست راست و زیرگیری از دو پا باهر دو دست و چسباندن سر به بدن حریف و استفاده از از توی سر زدن‌های متوالی ، بدن آمدن، نشستن وچمباتمه زدن در دفاع و .... سایر شگردهای اوست.
تهاجمی‌ترین کشتی یزدانی، کشتی اول او با تیلور است که هنوز اسمی در کشتی جهان نبود و بنابراین یزدانی با حملات مکرر در وقت اول کشتی با برتری کامل حریف را به وقت استراحت فرستاد. با این حال تیلور با شروع وقت دوم با استفاده از غفلت یزدانی، حملات او را با خاک‌های متوالی پاسخ داد و برنده این مسابقه شد اما این مسابقه در آن زمان تنها یک شگفتی بود. وقت اول آن مسابقه با آفرین گفتنهای ایرانیان حاضر در سالن پیش می‌رود و بعد کشتی یکی فریاد می‌زند فدای سرت!
شاید فکورانه‌ترین کشتی یزدانی و تیلور، مسابقه این دو در فینال المپیک توکیو بود. جایی که یزدانی تا ۱۵ ثانیه به اتمام کشتی برنده این مسابقه بود اما هجوم ناگهانی تیلور و دو خم او یزدانی را به خاک برد تا نتیجه کشتی که به سود یزدانی در جریان بود، ناگهان تغییر کند.شاید علت عصبانیت شدید و غیرقابل کنترل حسن و شکستن صندلی هم همین بود. او بدون اشتباه در مرز دومین طلای متوالی المپیک بود.
تنها برد یزدانی مقابل تیلور در نروژ در شرایطی به دست آمده که فاصله این رقابتها تا المپیک زیاد نبود و تیلور عدم آمادگی مناسب را علت این شکست می‌داند و بعد اضافه می‌کند اگر او نبود یزدانی تا ابد همه طلاهای این وزن را می‌برد و( شاید) پرافتخارترین کشتی‌گیر تاریخ می‌شد. علی الحساب یزدانی یک طلای المپیک و سه طلای جهان را در مبارزه با تیلوراز دست داده که اگر چنین نبود او با ۸ طلای جهان فاصله زیادی با رکورد الکساندر مدوید اسطوره‌ای نداشت که ۱۰ طلا بر سینه‌اش درخشیده و با گذشت چهل سال هنوز رکوردش را از دست نداده است. رکوردی که با توجه به سن و سال و تسلط یزدانی شکسته می‌شد.
اما چطورباید به تخته برگشت؟ در پاریس چه اتفاقی رخ خواهد داد؟
حسن شکست آخراین بود که بساط حرفهای غیرکارشناسی پیشین درباره این که اگر حسن به این سبک کشتی می‌گرفت برنده مبارزه بود را در هم پیچید. ضمن اینکه با موقعیت امروز، پذیرش برتری واضح تیلور آسان‌تر شده و بار سبک‌تری شانه نابغه کشتی ایران می‌فشارد. حالا تیلور مرد اول است و حسن آن کشتی‌گیر بازنده. بهتان برنخورد. هیچ عیبی ندارد که یکی مستعدتر یا قویتر از شما باشد. تیلور می‌گوید: من پویاترین و مسلط‌ترین و برترین کشتی‌گیر تمام دوران هستم. نمی‌شود حرفش را رد کرد. اما باید پشتش را به تشک رساند تا فکر کند این جمله به سبک محمدعلی(کلی) را فعلا نباید ادا می‌کرد.
چه او مغرور شده باشد و چه از سرواقعیت این حرف را زده باشد، از این به بعدش کار آنالیزورها و نوابغ علم تمرین و مربی‌ها و همه آنهایی است که یک سال آماده‌سازی سطح بالا را به یزدانی بدهکارند.برای شروع دوباره شاید لازم باشد کشتی را دوباره برای او اختراع کنید. یک تغییربزرگ در جهت تازه.
برای این هدف بزرگ چه جایی بهتر از المپیک آن هم در پاریس!