چرا کودکان نباید موقع غذا خوردن تلویزیون تماشا کنند؟
قرار گرفتن بیش از حد کودکان در معرض نمایشگرهایی مانند صفحه رایانه، گوشی‌های هوشمند، تلویزیون و... چندین سال است که موجی از هشدار را ایجاد کرده است.
برخی از متخصصان این موضوع را تهدیدی جدی می‌دانند که با اوتیسم هم ارتباط دارد. در مطالعه جدید که تحت حمایت موسسه ملی بهداشت و تحقیقات پزشکی فرانسه انجام شده، گروه بزرگی از کودکان یعنی ۱۴ هزار نفر در طول سال‌ها مورد بررسی قرار گرفتند.
بررسی 14 هزار کودک 2، 3ونیم و 5ونیم ساله
محققان این کودکان را در سه سن مورد ارزیابی قرار دادند که شامل کودکان ۲ ساله، سه و نیم ساله و سپس پنج و نیم ساله می‌شد. داده‌های این مطالعه بین سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۷ جمع‌آوری شدند. والدین مدت زمان استفاده فرزندان‌شان از نمایشگرها را گزارش کردند. تیم تحقیقاتی به سرپرستی «جاناتان برنارد» به دنبال ارزیابی ارتباط بین استفاده از نمایشگرها و رشد شناختی در اوایل دوران کودکی بودند. در این مطالعه عوامل اجتماعی، عوامل مرتبط با دوران بارداری، زمینه خانوادگی و عادت های سبک زندگی بررسی شدند. در نهایت حوزه‌های شناختی مختلف مانند رشد زبانی در دو سالگی، استدلال غیرکلامی در 3.5سالگی و رشد کلی شناختی در 3.5 و 5.5 سالگی مورد ارزیابی قرار گرفتند. آن‌ها به این نتیجه رسیدند که بین استفاده از نمایشگرها و رشد فکر کودکان پیوند «محدودی» وجود دارد. موسسه ملی بهداشت و تحقیقات پزشکی فرانسه در بیانیه رسانه‌ای خود جزئیات بیشتری منتشر کرد و گفت که مطمئنا در سنین 3.5 و 5.5 سال زمان قرار گرفتن در معرض نمایشگرها با نمرات رشد شناختی کلی ضعیف‌تر به ویژه در زمینه مهارت‌های حرکتی ظریف، مهارت‌های زبانی و استقلال همراه بوده است.
تلویزیون روشن در زمان وعده‌های غذایی خانوادگی
نتایج مطالعه همچنین نشان داد که جدا از مدت زمان قرار گرفتن در معرض نمایشگرها، روشن بودن تلویزیون در طول وعده‌های غذایی خانواده در ۲ سالگی کودک با نمرات عملکرد ضعیف‌تر رشد زبان در همان سن مرتبط است. این کودکان همچنین در 5/3 سالگی رشد کلی شناختی ضعیف‌تری داشتند. «شوآی یانگ»، اپیدمیولوژیست و نویسنده اصلی مطالعه در بیانیه مطبوعاتی می‌گوید: «تلویزیون با جلب توجه اعضای خانواده در کیفیت و کمیت تعاملات بین والدین و فرزندان اختلال ایجاد می‌کند. علاوه بر این، تلویزیون یک صدای پس زمینه را روی بحث‌های خانوادگی در حین وعده غذایی اضافه می‌کند بنابراین رمزگشایی صداها را برای کودک دشوار و درک و بیان کلامی را محدود می‌کند.» «جاناتان برنارد» می‌گوید: «سال‌های اول زندگی برای رشد شناختی و همچنین ایجاد عادت های سبک زندگی تعیین کننده است. هنگامی که کودک بیش از حد از نمایشگرها استفاده می‌کند، این کار به ضرر سایر فعالیت‌ها یا تعاملات اجتماعی ضروری کودک برای رشدش تمام می‌شود».