جدال روی دروی رئال با بایرن و چلسی رینگ رئیس و شاگرد

مسیر باشگاه های بزرگ با تصمیمات مربیان بزرگ گاهی باعث می شود که ستاره ها نتوانند به آن چه لایق آن هستند برسند و توانایی هایشان را اثبات کنند، درست مانند همان وضعیتی که موراتا و خامس در جمع کهکشانی ها با آن مواجه بودند.

مدت ها بود که خواستنی نبودند، در کنفرانس ها می گفت “دوست دارم بمانند “و در بازی ها خبری از آن ها نبود. صبر آنها به بهانه عشق کودکیشان آنها را از هر فشار و نارضایتی دور می کرد و فقط “تسلیم نشدن” را تکرار می کردند. آن ها اما نمی توانستند فراموش کنند که کمی قبل تر یکی از آن ها مهاجم فیکس قهرمان ایتالیا  و یکی دیگر بهترین هافبک لالیگا بالاتر از مودریچ و اینیستا بودند. سخت است خود را و گذشته خود را ببینی و مقایسه نکنی با وضع حالت، این موضوع و این دو نفر اما کمی اوضایشان متفاوت بود. موراتای قصه ی ما پستش در بازی تعریف می شد اما زیاد بازی نمی کرد اما خامس کلمبیایی پستش در رئال تعریف نشده بود و هر از گاهی حوالی آنجایی که دلش می خواست می توانست بازی کند اما مربی فرصت چندانی به این دو نمی داد.

آن دو با پایان فصل دیگر نمی توانستند ساکت بمانند، عملکردشان بسیار بهتر از بازیکنان هم پستشان بود. موراتا که بسیار بهتر از بنزما و حتی بیل بود  و در آمارش بهترین آمار گلزنی بر حسب دقیقه را در بین کل کهکشانی ها داشت و از سمتی دیگر رودریگز با کمترین بازی، بیشترین پاس گل به علاوه ی گل را در بین هافبک های رئال داشت اما این دو در ویترین زیدان جایی نداشتند. زیدان در روزهایی که بارسلونا، بلوگرانای همیشگی نبود و اتلتیکو هم آنچنان درخشان نبود لالیگا را برد و خدا می داند اگر رونالدو نبود چمپینزلیگ را کدام تیم برده بود، قهرمان این دو جام شد در اواخر فصل با بازی های خوب ایسکو دیگر حتی به خامس اجازه نشستن روی نیمکت را آن هم در فینال چمپینزلیگ نداد تا دلسردی شماره ۹ تیم ملی اسپانیا  که جایگزین خستگی های بنزما می شد  یعنی موراتا و خامس  را موجب شود.

آن دو اما با شادمانی قهرمانی ها را جشن گرفتند و خوشحالی کردند و افتخارات را به خانه بردند اما با شروع نقل و انتقالات با سکوت به تعطیلات رفتند و منتظر پیشنهادات شدند. خامس که در زمان هدایت دون کارلتوی ایتالیایی بهترین هافبک لالیگا شده بود به بوندس لیگا و آلیانز آرنا رفت و موراتا هم که در زمان کونته اوضاع خوبی در تورین داشت به چلسی نقل مکان کرد و مسافر لندن شد. در حقیقت می توان گفت این دو از تیمشان با مربی بی اعتماد به تیمی با مربی ای که به آنان اعتماد کامل داشت رفتند و در حقیقت مهمترین دلیل انتقالشان سرمربی این دو تیم بودند که مسیر را برای حضور آنان هموار می کردند.

خامس این فصل در بایرن می تواند بسیار بیشتر از رئال بازی کند که این را می توان از بازی های پیش فصل بایرن فهمید اگرچه بایرن هافبک های بزرگ کم ندارد اما کارلتو خامس را می پسندد و او اگر خوش شانس باشد می تواند با تغذیه مولر و لواندوفسکی، آلیانز آرنا را هر لحظه به وجد بیاورد هر چند از سوپر گل های او نیز نباید گذشت. از سمتی دیگر موراتا با خروج کاستا از چلسی مهاجم اول آبی های لندن خواهد بود که می تواند با چالش تازه ی خود یعنی لیگ جزیره در روزهایی که پخته نیز شده است  به اهدافش برسد.

موراتا و خامس دیگر روی نیمکت زیدان نیستند و آن ها در تیم های دیگری هر روز عملکردشان زیر ذربین هواداران مادریدی است. زیدان باید بسیار مراقب باشد که درخشش این دو بازیکن که درکشور های دیگری توپ می زنند می توانند فشار را بر او وارد کند. زیدان اگر نتواند این فصل موفق شود، قطعا هواداران رئالی که آنقدر ها صبر بالایی ندارند با شعارهایشان در برنابئو او را بدرقه خواهند کرد و فلورنتینو هم ثابت کرده که مانند هواداران زیاد صبور نیست و ممکن است داستان آنجلوتی را برای زیدان تکرار کند.

شماره ۱۰ و ۱۹ سابق رئالی ها یعنی آلوارو موراتا و خامس رودریگز انتقام گیرندان امسال خواهند بود آن هم از زیدان، کسی که به تدریج آن ها را مجبور به ترک تیم آرزوهایشان کرد. آن ها می جنگند تا خود را نشان دهد و زیدان هم اگر جام نیاورد و مجبور به ترک مادرید شود قسمتی از دلیل اخراجش را همین دو با درخشش در تیم هایشان می توانند باعث شوند، در هر حال جدال روی دروی رئال با بایرن و چلسی می تواند رینگ جذابی باشد میان رئیس و شاگرد!