شکنجه‌گر برلین در تهران محاکمه شد
مرد ایرانی ساکن آلمان که به جرم شکنجه و آزار یک زن و کودک هموطنش به 25 سال حبس محکوم شده بود، با نقض حکمش در دیوان عالی کشور برای دومین بار پای میز محاکمه ایستاد.
سعید 48 ساله در برلین زندگی می‌کرد. او چند سال پیش در فیسبوک با پونه آشنا شد، اما اوایل خرداد 91 به دلیل اختلافاتی وارد خانه او شد و حادثه‌ای هولناک را رقم زد. او ابتدا دست و پای پونه و دختر 12 ساله‌اش آرمیتا را بست، سپس با چاقو، چند عضو صورت و بدن پونه را برید و متواری شد.
براساس گزارش پلیس آلمان، متهم یک کمد دیواری جلوی در اتاق آرمیتا گذاشته بود تا او قادر به بیرون آمدن نباشد. سعید پس از شکنجه شاکی با پرواز شبانه به ترکیه گریخت و از راه زمینی وارد ایران شد، اما پس از تشکیل پرونده در پلیس آلمان و کشیده شدن دایره تحقیقات به پلیس ایران، او در مسیر ارومیه به تهران دستگیر شد.
پونه که به دلیل جراحات بالا، بسختی توانسته بود خود را به پنجره خانه برساند و از مردم کمک بگیرد، پس از انتقال به بیمارستان تحت چند عمل جراحی قرار گرفت و درمان دخترش نیز زیر نظر روانپزشک آغاز شد، اما آنها به دلیل آنچه «احتمال قطع کمک‌های مالی پلیس اجتماعی آلمان» اعلام کرده‌اند، موفق به شرکت در هیچ کدام از جلسات دادگاه در ایران نشدند و غیابی درخواست مجازات کردند. درخواست ابتدایی پونه، قصاص سعید بود، اما به دلیل عدم حضورش در ایران و معاینه نشدن از سوی پزشکی قانونی، امکان تشخیص عملی بودن قصاص فراهم نشد تا این‌که تقاضای این زن به دیه تغییر کند.
براساس کیفرخواست، سعید علاوه بر ایراد جرح عمدی و نقص عضو با چاقو، به شروع قتل پونه، ورود به زور به خانه پونه و آزار کودک 12 ساله او هم متهم شده است.
او سال گذشته در شعبه دهم دادگاه کیفری استان تهران محاکمه شد، اما فقط اتهام ایراد جرح عمدی با چاقو و نقص عضو پونه را پذیرفت و گفت: «من و پونه در فیسبوک باهم آشنا شدیم. پس از مدتی ارتباط‌مان قوی‌تر شد تا آنجا که خانه‌ای گرفتیم و زندگی مشترکمان را شروع کردیم. آرمیتا هم با ما زندگی می‌کرد. روز حادثه، برای خرید وسیله از خانه بیرون رفتم، اما وقتی برگشتم مردی غریبه را در وضعیتی نامناسب دیدم. او فرار کرد و من به اتاق پونه رفتم و با او درگیر شدم. کتکش زدم و با چسب، دست و پایش را بستم. پس از آن سراغ آرمیتا رفتم. دست و پای او را هم بستم تا نتواند دخالت کند. پس از آن چاقو برداشتم و چند عضو بدن پونه را با چاقو بریدم. بعد از آن هم به ترکیه فرار کردم و به ایران آمدم. من و پونه و آرمیتا باهم زندگی می‌کردیم و هیچ ورود به زور به خانه‌ای در کار نبود.»
پس از پایان این جلسه، قضات، متهم را به 25 سال حبس محکوم کردند. این حکم اما در دیوان عالی کشور شکست تا متهم برای محاکمه مجدد به شعبه یازدهم دادگاه کیفری استان تهران منتقل شود.
صبح دیروز، جلسه رسیدگی بدون حضور شاکی و در حضور دو وکیلش برگزار شد. آنها با محرز دانستن اتهامات سعید، خواستار صدور رای عادلانه شدند. سپس متهم در جایگاه ایستاد و بار دیگر فقط اتهام نقص عضو پونه را پذیرفت و گفت: «در گزارش پلیس آمده من جلوی در اتاق آرمیتا کمد گذاشتم و به در قفل زدم، اما این دروغ است. من حتی دست و پای آرمیتا را هم نبستم؛ بلکه او را به اتاقش بردم و تلویزیون را روشن کردم و موسیقی گذاشتم. آبمیوه هم به او دادم. قبلا تحت فشار بازجویی‌ها به بستن دست و پای آرمیتا اعتراف کردم، اما این حقیقت ندارد.»
او در آخرین دفاع خود نیز گفت: «من پنج سال است در حبسم و این برایم کافی است. یک دختر 21 و یک پسر 16 ساله دارم و از شاکی و خانواده‌اش می‌خواهم به خاطر آنها مرا ببخشند. من یک اشتباه انجام دادم، اما باید به اندازه همان تاوان بدهم. امروز با شنیدن برخی از اتهامات، بدنم یخ کرد.»
در پایان دادگاه قضات وارد شور شدند تا رای نهایی را صادر کنند.
تا آخر عمر یادمان نمی‌رود
برادر پونه درباره آخرین وضعیت خواهر و خواهرزاده‌اش گفت: «پونه چند وقت پیش عمل جراحی داشت و آرمیتا هم تحت نظر روانپزشک است. او مدرسه می‌رود و با مادرش زندگی می‌کند اما حادثه آن‌قدر وحشتناک بود که تا آخر عمر قابل فراموش کردن نیست.»
وی با بیان این‌که خواهرش تحت حمایت برخی نهادها در آلمان است، درباره عدم شرکت او در جلسات دادگاه نیز گفت: «پونه به این دلیل نمی‌تواند در دادگاه شرکت کند چون ممکن است حمایت‌های اجتماعی پلیس آلمان را از دست بدهد. او و آرمیتا در یکی از شهرهای آلمان زندگی می‌کنند و ما اجازه نداریم نشانی‌شان را به کسی بدهیم.»