زاهد واقعی: درسی از یک درویش به پادشاه

درویشی به نزد پادشاهی رفت. پادشاه به او گفت که: ای زاهد! گفت: زاهد تویی! گفت: من چون زاهد باشم که همه دنیا از آن من است؟ گفت: نی، عکس می بینی دنیا و آخرت و ملکت همه از آن من است و عالم را من گرفته ام که هرجا خواهم بروم و هرجا که خواهم بنشینم؛ زاهد تویی که به لقمه ای و خرقه ای قانع شده ای!