حقیقت مثلث برمودا یا مثلث شیطان چیست؟

در سواحل جنوب شرقی ایالات متحده پهنه‌ای از آب وجود دارد که مدت‌ها شهرت وحشتناکی داشته است. گفته می‌شود کشتی‌هایی که از عرض متلاطم آن عبور می‌کنند، بدون هیچ ردی ناپدید می‌شوند و هواپیماهایی که بالای آن پرواز می‌کنند، از رادار محو می‌شوند و دیگر هرگز دیده نمی‌شوند. این اتفاقات اسرارآمیز با داستان‌هایی درباره دخالت‌های ماوراء طبیعی، آدم‌ربایی بیگانگان و منطقه‌ای خارج از محدوده طبیعی و واقعیت فیزیکی همراه شده‌اند و حتی ادعا شده مثلث برمودا مکانی تسخیر شده است. البته این فقط یک نسخه از داستان محسوب می‌شود.

مثلث برمودا که به مثلث شیطان نیز معروف است، مکان ناپدید شدن تعدادی از وسایل نقلیه هوایی و دریایی بوده است و از دیرباز مردم این بلایا را به عوامل شیطانی نسبت داده‌اند؛ هرچند توضیحات علمی معتبری نیز برای علت ناپدید شدن کشتی‌ها و هواپیماها در مثلث برمودا ارائه شده است. به هر حال، اقیانوس مکان خطرناکی محسوب می‌شود و حتی امروزه امکان بروز مشکلاتی برای سفرهای دریایی وجود دارد.  در آب‌های طوفانی اقیانوس اطلس شمالی امنیت هرگز تضمین‌شده نیست.

نام مثلث برمودا از مقاله‌ای که در سال ۱۹۶۴ در مجله‌ی عامه‌پسند ارگوسی منتشر شد، می‌آید که چند حادثه ناپدید شدن در این ناحیه را به هم مربوط می‌کرد. به‌نوشته‌ی دیسکاور مگزین، مطلب «مثلث مرگبار برمودا» هیچ توضیحی برای این اتفاقات ارائه نکرد، گرچه به‌شدت بر ماهیت مرموز منطقه تاکید داشت.

مقاله منتشرشده در مجله‌ی ارگوسی به ناپدید شدن کشتی یواس‌اس سایکلوب (کشتی تدارکاتی نیروی دریایی ایالات متحده) در سال ۱۹۱۸ و گم شدن هواپیماهای بمب‌افکن در طول تمرین آزمایشی در سال ۱۹۴۵ و همچنین یکی از هواپیماهایی اشاره داشت که برای جستجو و نجات به دنبال آن‌ها فرستاده شد.

بله، مثلث برمودا منطقه جغرافیایی واقعی است، اما اسرار مرتبط با آن اغلب نتیجه‌ی داستان‌سرایی‌های اغراق‌آمیز تلقی می‌شود. این حوادث و حوادث دیگر امروز به بخشی از افسانه مثلث برمودا تبدیل شده‌اند. این داستان‌ها اغلب با هم ترکیب می‌شوند تا نشان دهند چیزی شیطانی زیر سطح اقیانوس اطلس کمین کرده است.

خطر فرضی مثلث برمودا از ترافیک سنگین دریایی و هوایی منطقه، آب‌وهوای غیر قابل پیش‌بینی و تمایل انسان به تاکید بر رویدادهای اسرارآمیز یا غیرقابل توضیح ریشه می‌گیرد.

حجم بالای ترافیک و بلایای طبیعی

این واقعیت که ترافیک منطقه مثلث برمودا بسیار بالا است، می‌تواند بخشی از معما باشد. در منطقه‌ای که در آن کشتی‌های زیادی تردد می‌کنند، نسبت‌به منطقه‌ای با تردد کمتر حوادث بیشتری رخ خواهد داد. این واقعیت را نیز درنظر بگیرید که در مثلث برمودا اغلب طوفان رخ می‌دهد و تعجب‌آور نیست اگر کشتی‌ها گاهی در آن‌جا غرق شوند.

ناهنجاری‌های مغناطیسی و اشتباه در مسیریابی

یکی دیگر از توضیحات رایج برای مثلث برمودا بر مغناطیس مبتنی است. قطب شمال مغناطیسی زمین با قطب شمال جغرافیایی آن منطبق نیست، بنابراین، قطب‌نماها معمولا به‌طور دقیق شمال را نشان نمی‌دهند.

فقط در امتداد خطوطی که به خطوط آگونیک (خط صفر مغناطیسی) معروف هستند، شمال جغرافیایی با شمال مغناطیسی منطبق می‌شود و قطب‌نماها واقعا دقیق هستند.

یک خط آگونیک از دریاچه سوپریر تا خلیج مکزیک در نزدیکی مثلث برمودا امتداد پیدا می‌کند. طبق یک تئوری، دریانوردانی که عادت دارند اختلاف در خوانش‌های قطب‌نمای خود را اصلاح کنند، ممکن است در نزدیکی خط صفر مغناطیسی مرتکب اشتباه شوند و این امر موجب شود راه خود را گم کنند. همراه با آب‌های غالبا کم‌عمق حوالی جزایر دریای کارائیب، خطاهای ناوبری می‌تواند موجب به گل‌نشستن کشتی‌ها در زمین‌های پنهان زیر آب شود.

تئوری دیگر چنین بیان می دارد که مثلث برمودا محل ناهنجاری مغناطیسی بزرگی است که در آن خطوط میدان مغناطیسی زمین پیچ و تاب خورده است. این امر نیز می‌تواند موجب اشتباهات ناوبری شود. اما درحال‌حاضر مدرکی وجود ندارد که نشان دهد مثلث برمودا دارای اختلالات مغناطیسی غیرعادی است.

ذخایر متان زیر دریا

برخی از دانشمندان پیشنهاد کرده‌اند غرق شدن کشتی‌ها در مثلث برمودا می‌تواند ناشی از حباب‌های بزرگ آزاده‌شده از ذخایر متان زیر آب باشد.

در این منطقه کف دریا حاوی ذخایر بزرگی از گاز است که می‌تواند به طور ناگهانی آزاد شود و اقیانوس را به سوپی کف‌آلود تبدیل کند که کشتی‌ها را ببلعد (طبق آزمایش‌های انجام‌شده، وجود حباب در آب سبب کاهش چگالی و درنتیجه فرورفتن کشتی در اعماق آب می‌شود). فرایند مشابهی احتمالا در نزدیکی نروژ دهانه‌های بزرگی را در کف دریا ایجاد کرده است. گرچه این مکانیسم منطقی است، مدرکی مبنی بر آزاد شدن اخیر متان از ناحیه اطراف مثلث برمودا وجود ندارد و آخرین بار حدود ۱۵ هزار سال پیش چنین پدیده‌ای در منطقه رخ داد.

امواج عظیم

توضیح دیگری که برای مثلث برمودا مطرح می‌شود، وجود امواج عظیم است. امواج عظیم می‌توانند به‌طور غیرمنتظره‌ای شکل بگیرند و ارتفاع آن‌ها به دو یا حتی سه برابر امواج اطراف برسد.

پژوهشگران بریتانیایی از مدل‌های آزمایشگاهی و کامپیوتری برای شبیه‌سازی اثرات امواج عظیم دارای ارتفاع بیش از ۳۰ متر روی کشتی‌ها استفاده کردند. یکی از آن‌ها بر این باور است که کشتی‌هایی که به اندازه کافی طویل بودند که بین دو قله موج معلق شوند، در هم می‌شکستند. درحالی‌که امواج عظیم مطمئنا قادر به واژگون کردن یا شکستن کشتی هستند، شواهد قطعی مبنی‌بر این موضوع نداریم که آن‌ها موجب فجایع رخ‌داده در مثلث برمودا بوده‌اند.

دولت ایالات متحده مثلث برمودا را به رسمیت نمی‌شناسد و این منطقه روی هیچ یک از نقشه‌های رسمی نشان داده نمی‌شود. گارد ساحلی و وزارت دفاع نیز بارها از اهمیت‌دادن بیش‌ازحد به این منطقه یا افسانه‌های آن اجتناب کرده‌اند. علاوه‌بر‌این، هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد با توجه به ترافیک بالاتر این منطقه، نرخ حوادث هوایی یا دریایی در مثلث برمودا از مناطق دیگر جهان بیشتر است.

توضیح واقعی مثلث برمودا ممکن است نه در اقیانوس، بلکه در ذهن ما نهفته باشد. ذهن ما اغلب به‌سوی رویدادهای عجیب و غریب و به یادماندنی تمایل دارد و اختلافات آماری را به‌طور دقیق درنظر نمی‌گیرد. به‌عنوان مثال، ما با احتمال بیشتر رویدادهایی استثنایی (مانند کشتی که بدون هیچ توضیحی ناپدید می‌شود) را به خاطر می‌سپاریم تا اتفاقی معمولی‌تر مانند کشتی که در طوفان غرق می‌شود.

اثر بادر ماینهوف

وقتی چیزی به چشم ما پررنگ می‌شود، می‌تواند موجب جلب توجه بیشتر ما شود. این پدیده شکلی از «اثر بادر ماینهوف» یا «توهم تکرار» است.

وقتی یک بار با چیزی آشنا می‌شویم، از آن پس، بیشتر در اطراف خود متوجه آن می‌شویم. این امر می‌تواند موجب شود فکر کنیم آن چیز به سرعت درحال فراوان‌تر شدن است، درحالی‌که واقعیت آن است که این ما هستیم که بیشتر به آن توجه می‌کنیم.

هر عاملی که مسئول افسانه مثلث برمودا باشد، چه عامل روانشناختی یا غیره، باید این نکته را در ذهن داشته باشیم که شواهدی مبنی براین موضوع وجود ندارد که این منطقه خطرناک‌تر از مناطق دیگر جهان است.