بهای سنگین انتقام: حکایت اسب و خوک

آورده اند که اسبی در چشمه ای آب می خورد.

خوکی در آن مقام غلطید و آب را مکدر کرد.

لاجرم میان اینها خصومتی پیدا شد.

اسب از آدمی مدد خواست تا از خوک انتقام کشد و بر شرایط او راضی شد.

آدمی فی الحال مسلح شده، بر پشت اسب نشسته، بر سر خنزیر (خوک) رسید و او را کشت.

اسب، هلاکت دشمن را به چشم خود دیده و خیلی خوش وقت گردید.

سپس مراتب شکر و سپاس آدمی به جا آورده، خواست که از وی رخصت گرفته و روان شود.

آدمی گفت که من با تو کار دارم.

پس حکم کرد که اسب را در اصطبل ببندند.

اسب معلوم کرد که اکنون، نقد آزادی چنان از دست رفته و باز حاصل شدنش امکان ندارد و مزد انتقامی که از خوک کشیدم، خیلی سنگین بوده است.

(خلاصه): اکثری از بنی آدم از محنت اندک گریخته و دیوانه وار خود را در بلای عظیم می افکنند و بعضی چنان باشند که از بهرِ تسکینِ دلِ کینه جوی خود، مرتکب کاری شوند که ثمره آن جز ندامت دائمی، چیزی دیگر نباشد.