//
کد خبر: 489663

آشالازی چیست؟

آشالازی یک بیماری نادر اما جدی است که مری شما را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. مری اندامی لوله‌ای شکل است که غذا را از گلو به معده می‌رساند. علائم این بیماری به تدریج ظاهر می‌شوند و با گذشت زمان می‌توانند شدت یابند و در نهایت، بلعیدن مایعات یا غذا را دشوار سازند.

آشالازی یک بیماری جدی است که مری فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اسفنکتر تحتانی مری، نوعی حلقه عضلانی است که مسیر مری به معده را مسدود می‌کند و در زمان نیاز باز می شود. در مبتلایان به آشالازی، این حلقه عضلانی در هنگام بلع باز نمی‌شود. این مشکل می‌تواند به دلیل آسیب دیدگی اعصاب مری یا آسیب به اسفنکتر تحتانی مری رخ دهد. سالانه حدود ۳۰۰۰ نفر را در ایالات متحده امریکا به این بیماری دچار می‌شوند.

علائم آشالازی

افراد مبتلا به آشالازی معمولاً دچار دیسفاژی (مشکل در بلع) می‌شوند و احساس می‌کنند که غذا در مری آنها گیر کرده است. دیسفاژی می‌تواند باعث سرفه شود و خطر استنشاق و خفگی غذا را افزایش دهد.

سایر علائم احتمالی عبارتند از: درد یا ناراحتی در قفسه سینه، کاهش وزن، سوزش سر دل، درد یا ناراحتی شدید بعد از غذا خوردن، خشکی دهان و خشکی چشم.

چه کسانی به آشالازی مبتلا می‌شوند؟

آشالازی معمولاً در سنین بالا رخ می‌دهد، اما در کودکان نیز ممکن است بروز کند؛ هرچند که در کودکان کمتر شایع است [کمتر از ۵ درصد در کودکان زیر ۱۶ سال تشخیص داده می‌شود]. بزرگسالان در هر سنی ممکن است به آشالازی مبتلا شوند اما این عارضه اغلب بعد از ۳۰ سالگی و قبل از ۶۰ سالگی ایجاد می‌شود.

افرادی که در سنین میانسالی و بالاتر قرار دارند بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند. در افراد مبتلا به اختلالات خود ایمنی نیز آشالازی بیشتر دیده می‌شود.

درمان آشالازی

تا کنون درمان قطعی برای آشالازی یافت نشده، بنابراین حتی با درمان و جراحی نیز علائم شما ممکن است به طور کامل از بین نرود. اما خوب است برای پیشگیری یا کنترل این عارضه چند تغییر دائمی در سبک زندگی خود ایجاد کنید، از جمله: خوردن لقمه‌های غذایی کوچکتر، پرهیز از مصرف هر گونه غذایی که باعث سوزش سر دل می‌شود، اگر سیگار می‌کشید، سیگار را ترک کنید، به جای صاف دراز کشیدن، سعی کنید به سطحی تکیه دهید و سپس بخوابید.

طبق تحقیقاتی که در سال ۲۰۲۱ صورت گرفت:

در ایالات متحده، هر سال از هر ۱۰۰۰۰۰ نفر، یک نفر به این بیماری مبتلا می‌شود.

در سایر نقاط جهان، سالانه بین ۰.۱ تا ۱ از هر ۱۰۰۰۰۰ نفر به این بیماری مبتلا می‌شوند.