نوستالژی در قلب فشن؛ کفش‌های مامان‌بزرگی به دنیای مد بازگشتند
از طرح‌های پرطرفدار الساندرو میکله برای برند «ولنتینو»، طرح‌هایی نوستالژیک و به طرز دل‌انگیزی عجیب‌وغریب هستند که نگاه خاص این طراح به زیبایی‌شناسی را منعکس می‌کنند؛ ترکیبی از رمانتیسمِ وینتیج و زرق‌وبرقی چشمگیر.
این کفش‌ها با پاشنه‌های کوتاه و راحت، پنجه‌های گرد یا مربعی و تزئینات مجلل خود، حال‌وهوای زنانه‌ی کلاسیک رو تداعی می‌کنند و از ترندهای مدرن که به سمت پلتفرم‌های خیلی بلند یا ساختارهای مینیمالیستی گرایش دارند، فاصله‌ی زیادی گرفته‌اند. قابل ذکر است که میکله به این کفش‌ها حس ماکسیمالیستی خاص خود و امضای شخصی‌اش را نیز اضافه کرده‌است. اما چطور؟
او به جای سبک مینیمالِ ساده، از پارچه‌های بروکاد غنی و گلدوزی‌های پیچیده گرفته تا جزئیاتی مثل پاپیون‌های بزرگ، مرواریدها یا حتی المان‌های گوتیک که تضاد چشم‌نوازی را در طراحی ایجاد می‌کنند، استفاده کرده و آن‌ها را در کفش‌های مامان‌بزرگی به کار برده‌است.
همکاری میکله با برند «ولنتینو»، بعد از دوره‌ی همکاری پر بار و ده ساله‌اش با برند «گوچی»، مثل پیوند دو نیروی خلاق شده است: علاقه‌ی میکله به نوستالژی‌های رویایی و خیال‌انگیز و ظرافت ایتالیایی «ولنتینو». نتیجه؟ کفشی که مفهوم گرنی شیک (Granny chic) را بازتعریف می‌کند و این سبک را به جای صرفاً رترو، به چیزی بی‌نهایت شیک و امروزی تبدیل نموده‌است.
گرنی شیک یک سبک زیبایی‌شناسی در فشن است که در آن افراد از المان‌هایی که دِمُده و قدیمی محسوب می‌شوند استفاده می‌کنند و آن‌ها را با سبک‌های مدرن ترکیب می‌کنند. این کار ترکیبی از فشن نوستالژی با مد معاصر است که اخیرا محبوبیت زیادی پیدا کرده است.
با این حال، این طراحی برای همه‌ی افراد مناسب نیست. این کفش‌ها جذابیت خاص خود را دارند اما سیلوئت عمداً و عمدتا وینتیج آن‌ها، کسانی را که طرفدار طراحی‌های مدرن و ساده‌تر هستند، جذب نمی‌کند.
نظر شما در مورد این کفش‌ها چیه؟