روزهایی که "روز" مهدی طارمی نیست/او می تواند یک تنه پشت سر هم موقعیت سوزی کند!

این نه برای اولین بار بود و نه قطعا آخرین مرتبه اش است؛ روزهایی که "روز" مهدی طارمی نیست و او می تواند یک تنه پشت سر هم موقعیت سوزی کند تا جایی که تیمش از یک برد مطمئن پرگل به یک تساوی تنزل پیدا کند و یا حتی باخت. این ذات و اصل مهدی طارمی است از این رو یکی مثل کی روش هرگز او را مهاجم تارگت نمی گذارد تا بنشیند و با انگشتش یک به یک موقعیت های هدر رفته اش را بشمارد. آنجا در تیم ملی دست کی روش باز است و یکی مثل سردار یا گوچی و یا هر فرد دیگری وظیفه ضربه آخر زدن را به عهده می گیرد و طارمی می شود وینگر . سازنده.دونده.توپ هم تک و توک بیاید دستش قدرش را می داند.

 اما در پرسپولیس اوضاع متفاوت است.این برای چندمین بار است که شاگردان برانکو چوب موقعیت سوزی های ناباورانه طارمی را می خورند؟چه کسی مهمترین بازیکن تیمش را نیمکت نشین می کند؟ اینکه کسی از برانکو بخواهد به طارمی بازی ندهد قطعا خواسته نا به جایی است. اما چرا برانکو هیچ تلاش کارسازی برای عوض شدن طارمی نمی کند؟ پرسپولیس در آستانه بازی حساس و سرنوشت ساز  با الهلال ، که شاید از آن بشود به عنوان مهمترین بازی تاریخ این باشگاه تا قبل از رسیدن به فینال لیگ قهرمانان یاد کرد، به راحتی قادر به شکست دادن سپاهان در اصفهان بود.تیمش بهتر بازی کرد و به راحتی صاحب موقعیت گل شد اما فقط دوگل زد. در آن سو سپاهان روی هم رفته صاحب دو  موقعیت ایده آل گلزنی هم نشد اما به راحتی دو گل زد. یکی روی کرنر و تماشای دست به کمرماهینی و دومی روی نخستین گاف علیرضا بیرانوند با پیراهن پرسپولیس. بدون شک او دروازه بان شماره یک تیم ملی شده چون برخلاف دیگر گلرهای سابق پرسپولیس، اهل سوتی و گل های عجیب نیست. اما بیرانوند در دقابق آخر بازی با سپاهان عوض دور کردن توپ با پا هوس کرد آن را با دست بگیرد که مشخص بود با توجه به شتاب توپ او قادر به انجامش نیست.کی روش در عوض کردن گلرهایش سابقه زیادی دارد.اگر بیرانوند تصور کرده با ادامه این روند شماره یک ایران در روسیه خواهد بود بهتر است برود با رحمان احمدی ، سوشا مکانی و حقیقی یک مشورت کوتاه کند.

اینکه هوادار پرسپولیس انتظار داشته باشد پرسپولیس گل نخورد، توقع بی جایی است اما آنها در اصفهان گل هایی را خوردند و مهمتر از آن گل هایی را نزدند که زنگ خطر را به صورت جدی به صدا در آورد.  پرسپولیس بخاطر آسیا سه بازی متوالی در لیگ را فدا کرده است. از سه بازی  و 9 امتیاز تنها 2 امتیاز به دست آورده و بدون شک برانکو عامل اصلی دود شدن 7 امتیاز است. البته فعلا کسی نگران حراج آن 7 امتیاز نیست چرا که اولویت نخست، رسیدن به فینال آسیاست.

با این وجود با این نمایشی که مهدی طارمی ارائه داد می شود امیدوار بود قرمزها چند روز دیگر توان عبور از الهلال را دارند؟

اگر فصل قبل برانکو مجبور بود در هر بازی و در هر حالتی  به طارمی فرصت  دهد، کسی از او گله نمی کرد چون هیچ گزینه ای برای تغییر پلن  وجود نداشت. اما حالا با حضور گادوین منشا، باز هم شاهد اصرار بی معنای برانکو به بازی دادن در هر حالتی به طارمی هستیم آن هم در پست مهاجم هدف. او حتی تغییری در محل بازی طارمی به وجود نیاورده و نمی خواهد همانند کی روش از او بعنوان وینگر استفاده کند. طارمی در دو بازی رفت و برگشت با الاهلی خوب نبود ، در بازی با سیاه جامگان خوب نبود، در بازی با پیکان بی اثر بود و عمق فاجعه بازی با سپاهان بود. جایی که نود دقیقه ثابت ماند و یک به یک توپ ها را خراب کرد و برانکو هیچ تلاشی برای رها کردن طارمی از خودش و پرسپولیس از او نکرد.

او حالا با این روحیه قرار است برابر الهلال درون زمین برود. با ذهنی خسته و بدنی خسته تر. اگر برانکو بیست دقیقه به جای او از گادوین منشا استفاده می کرد شاید هم پرسپولیس با دست پر اصفهان را ترک می کرد و هم تیم با وضعیت روحی مطلوب پا به ابوظبی می گذاشت.

بدون تردید مهدی طارمی مهمترین و تاثیرگذار ترین بازیکن تیم برانکو در دو سه فصل اخیر بوده است. اما سوال این است چرا امروز طارمی دقیقا همانقدر توپ خراب می کند که دو فصل قبل می کرد؟ نقش مربی در بیرون کشاندن او از این بحران چیست؟اینکه او دو پنالتی مقابل الاهلی و سپاهان گل کرده، پاسخی برای این سوال نیست. برانکو می‌توانست 30 دقیقه انتهایی بازی با سپاهان به مهمترین بازیکن تیمش استراحت دهد و با حضور منشا جان تازه ای به خط حمله اش ببخشد اما او آمده بود به همه منتقدان بفهماند اصرارش روی حفظ طارمی صحیح بود.خب این هم نتیجه اش شد؛ پرسپولیس یک به یک موقعیت هایش را از دست داد و در روزی که خود سپاهان هم شکست را پذیرفته بود ناباورانه آنها 2 امتیاز را در نصف جهان گذاشتند و به تهران آمدند.اینکه زوج همزمان طارمی و منشا جواب نداده یک واقعیت است اما اینکه منشا می بایست  صد در صد قربانی این ناسازگاری باشد چندان منصفانه نیست. اینطور که پیداست در بازی با الهلال هم می بایست شاهد حضور اولیه طارمی و علیپور باشیم و شاید بعد از کشتن تیم و به کما رفتنش، باز هم دستمان را به سوی منشا دراز کنیم و بگوییم بی زحمت بازی را برگردان.در چند بازی آسیایی این ورژن جواب داد اما همیشه در بر روی یک پاشنه نمی چرخد.پرسپولیس سه بازی متوالی در لیگ برتر را قربانی آسیا کرده و اگر نتواند از سد الهلال بگذرد آن وقت حسرت همین روزها را خواهد خورد. کاش برانکو بعد از سه سال نسخه ای برای کامل شدن طارمی داشت.