زرد تکرار نامیدکننده سینمای اصغر فرهادی

فیلم سینمایی "زرد" به کارگردانی "مصطفی تقی‌زاده" با وجود 103 سالن سینما توانسته به فروش نسبتاً مناسبی به مبلغ 2,621,745,000 تومان دست پیدا کند.

این فیلم برای مخاطب عادی سینما که کمی تحت تاثیر آثار کم کیفیت این رزوهای سینما سلیقه اش افت پیدا کرده قابل تماشا است اما باید دید در اصل فیلم "زرد" چه چیزی را برای مخاطب به ارمغان می آورد.

در این فیلم، ابتدا با داستانی مواجه می شویم که چندان غریب نیست و به نوعی فیلمنامه با توجه به ساخته های قدیمی تر سینمای ایران قابل پیش بینی است. ساختار کارگردانی با تاثی از آثار اصغر فرهادی ساخته شده و تقی زاده سعی داشته تا به درستی از اصول و قواعد فرهادی در اثر خود استفاده کند.

چند جوان با تحصیل و کار قصد سفر به کشور ایتالیا را دارند. در دقایق ابتدایی همه چیز بسیار شیرین، دلچسب و با مزه پیش می‌رود و به مخاطب آمادگی وقوع بحرانی سخت را می‌دهد. این اولین المان از نسخه های آثار فرهادی است.

تقی زاده در فیلمنامه دستش باز بوده و چون به عنوان کارگردان فعالیت می کند همه چیز را بر اساس فیلمنامه پیش می برد اما انگار همه چیز در ذهن نویسنده شکل گرفته و فرصت کافی برای فهماندن آن را به مخاطب ندارد. همین عدم تفهیم درست مخاطب باعث شده تا برخی اتفاقات اساسی فیلم به شکلی سریع و غیرواقع پیش رود.

تلاش فیلمنامه نویس برای لو ندادن داستان اصلی این بار به بیراهه رفته و تنها باعث شده تا فیلم شروع خوبی را تجربه نکند. شاید اگر فیلمنامه نویس که در اینجا کارگردان هم هست کمی از ارادت خود به فرهادی فاصله می گرفت می توانست داستانی روان و قابل فهم تر را به مخاطب ارائه کند.

داستان اصلی فیلم زرد نه بر اساس منطق روایی بلکه بر اثر حوادث پیش می رود و همین را می توان بزرگترین نقطه ضعف فیلمنامه دانست. فیلمنامه نویس با عدم توانایی در ایجاد تعلیق خواسته همه چیز را به حوادث واگذار کرده تا باری از دوش خود برداشته باشد.

در این میان زرق و برق فیلم با وجود لوکشین های متنوع و همین طور حضور بازیگران زیاد و چهره باعث شده تا مخاطب فریب خورده و بیشتر از توجه به مشکلات اساسی فیلمنامه فریفته تزئینات اثر شود. تزئیناتی که در جایگاه های مناسبی واقع نشده و هر چند لحظه یکبار عرض اندام بیهوده ای انجام می دهند.

بازیگران این فیلم تنها و تنها دور هم جمع شده اند. کارگردان و فیلمنامه هیچ تلاشی برای حلول شخصیت ها نداشته و اکثر بازیگران گرته برداری ناقصی از شخصیت های قبلی خود هستند. اتفاقی که بزرگترین دلیل آن را می توان متن بد و همین طور عدم رابطه درست کارگردان برای پروراندن شخصیت است.

بهاره کیان افشار و همین طور ساره بیات بازی های خام و دم دستی از جنس بازی خود در سریال عاشقانه که همانجا هم مورد نقد بود، ارائه داده اند و از سویی بهرام رادان نیز از روزهای خوب خود بسیار فاصله گرفته و خودش هم نمی داند دقیقا باید کدامیک از نقش های قبلی خود را تقلید کند. مهرداد صدیقیان که نشان داده بسیار معطوف کارگردانی است با توجه به عدم کارگردانی درست مثل همیشه بی توجه به متن و اثر کار خود را کرده و به اصلاح خود را بازی می کند.

فیلم زرد شاید با توجه به ویترین پر حجم بازیگران و همینطور تبلیغات فروش نسبتاً خوبی داشته باشد اما این فیلم به عنوان اولین تجربه یک کارگردان گام متزلزلی خواهد بود. گامی که در آثر بعدی بی شک مشکلات جدی تری را پدید خواهد آورد.